A morte do último empresario, [[Joan Antoni Pàmias]] en [[1980]] revelou a necesidade dunha intervención da administración pública na institución se esta quería volver a ser un teatro de ópera importante. En [[1981]] a [[Generalitat de Catalunya]], xunto co AjuntamentConcello de Barcelona e a ''Societat del Gran Teatre del Liceu'' crearon o '''Consorci del Gran Teatre del Liceu''' que foi, dende aquela, responsable da xestión e explotación do teatro. A Deputación de Barcelona e o Ministerio de Cultura de España incorporáronse ao Consorcio en [[1985]] e [[1986]], respectivamente. En pouco tempo, o Consorcio conseguiu mellorar notáblementenotablemente o nivel artístico, e o público volveu encher o teatro. O coro e a orquestra foron renovadosrenováronse e melloradosmelloráronse, contratáronse bos elencos, con especial atención de atraer aoo público con grandes cantantes, e melloráronse os aspectos escenográficos das representacións. Iso, xunto cun importante investimento de cartos, tivo como consecuencia un nivel medio alto nas novas producións e nas tempadas dos anos '80oitenta e '90noventa. asAs quendas de aboamento aumentaron, xa que había unha maior demanda de entradas (a popularización da ópera nos medios de comunicación tivo moito que ver nisto) e o teatro "profesionalizouse": deixou de ser un escaparate social para converterse nun local teatral no que o importante era o que pasaba sobre o escenario.
Todo, nonno obstanteentanto, quedou estiñadodetido a causa do incendio que destruiudestruíu o teatro o [[31 de xaneiro]] de [[1994]].
