Gran Teatre del Liceu: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Nonso91 (conversa | contribucións)
Nonso91 (conversa | contribucións)
Liña 133:
Dende a súa apertura, o Liceu converteuse no rival máis importante do [[Teatro Principal (Barcelona)|Teatro Principal]], ata aquela o teatro que monopolizaba a ópera en Barcelona. Foi así como xurdiu a pugna entre "liceistes" e "creuats" (ou "principalistes"), que retratou [[Frederic Soler|Pitarra]] nun coñecido sainete. Frecuentemente se ten dito que os <nowiki>''</nowiki>liceistes<nowiki>''</nowiki> eran os progresistas e os "principalistes" os conservadores, aínda que non foi exactamente así: de feito, o Liceu e o Principal competían cos mesmos títulos teatrais e líricos e tentaban contratar os mesmos artistas. Mais o Liceu era un "gran" teatro que atraía máis xente, especialmente o público novo, pola calidade do espectáculo, e a partir dos anos cincuenta tomou definitivamente a iniciativa, que foi indiscutible cando, cara aos anos setenta do século XIX, o Principal entrou en crise e quedou nun lugar secundario, polo menos no tocante á programación de óperas. As disputas entre "liceistes" e "cruzados" foron beneficiosas para todos, xa que a cultura sempre precisa tensións e participación.<ref name="Permanyer" />
 
O [[9 de abril]] de [[1861]], as chamas destruíron o teatro por primeira vez. Foi o día posterior á representación dunha obra de teatro ''María la cieguita'' de Enrique Gil y Zárate; o día antes se representararepresentárase a ópera ''[[Rigoletto]]'' de Verdi, e o mesmo día 9 se realizararealizárase outra obra de teatro, ''Fortuna contra fortuna'' de Tomàs Rodríguez Rubí. O lume comezou no cuarto piso, no que estaba o taller de xastraría seguramente cunha luz de aceite mal apagada. O lume propagouse moi rápido e non houbo tempo de empregar os depósitos de auga. Ao ser todo de madeira, tan só quedou o armazón de pedra do teatro. Existe unha lenda urbana que di que os veciños tentaron apagar o lume con longas filas polas cales pasaban os caldeiros de auga. Foi unha desgraza considerable, naqueles momentos o Liceu era un teatro eminentemente popular.<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 2" /> A pesar de todo, salváronse da destrución as estruturas do salón de descanso, as escaleiras do vestíbulo, parte dos corredores e as dependencias do [[Cercle del Liceu]]. O teatro renaceu, pois, na súa forma primitiva aínda moito mellor e máis rícamentericamente decoradadecorado de como o era antes do desastre.<ref name="LV125" /> Nas imaxes que se conservan daquel primeiro incendio, vésevese exactamente o mesmo esqueleto que se puido observar no segundo incendio de [[1994]]. Isto quere dicir que se reconstruíu co mesmo sistema que o ano [[1847]] e aproveitando a estrutura que quedaraficara.<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 3">[http://www.catradio.cat/reproductor/audio.htm?ID=316379 Històries de l'òpera: al Liceu. Episodio 3. Con Marcel Gorgori e Roger Alier]</ref>
 
Os propietarios colaboraron con xenerosidade e sen fisuras, as entidades locais directamente relacionadas co Liceu, tamén. Tan só [[Isabel II de España|Isabel II]] non estivo á altura das circunstancias e rexeitou prestar a colaboración que foralle solicitadasolicitaron.<ref name="Permanyer" />
 
=== Primeira etapa: feudo da ópera italiana ===