Revisión como estaba o 12 de xuño de 2018 ás 23:00 editar Nonso91 (conversa \| contribucións) 5.018 edicións →‎Inauguración e primeiros anos, ata o incendio de 1861 Etiqueta: Edición visual ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 12 de xuño de 2018 ás 23:06 editar desfacer Nonso91 (conversa \| contribucións) 5.018 edicións →‎Inauguración e primeiros anos, ata o incendio de 1861 Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 125: Naqueles anos, o Liceu alternaba as representacións de ópera con outras de teatro de texto, preferentemente en [[lingua castelá\|castelá]] (coa presenza máis ocasional de obras en [[lingua francesa\|francés]], [[lingua italiana\|italiano]] ou [[lingua catalá\|catalán]]), [[zarzuela]], [[danza clásica]], [[conserto]]s e recitais, amais dunha gama de espectáculos diversos, habituais daquela nos grandes teatros: números de maxia, funambulismo, ximnasia, circo, variedades etc, precedidas a miúdo por unha peza musical (oberturas, sinfonías etc), anunciada sen precisar o autor. A etapa inicial do teatro, ata o ano do memorable incendio, caracterizouse no aspecto lírico polo auxe italianista, polarizado principalmente por Donizetti -que foi o autor ídolo daqueles anos- e polos primeiros éxitos maioritarios de Verdi. O repertorio do Liceu nutríase tamén de zarzuela, con especiais triunfos de [[Francisco Asenjo Barbieri\|Barbieri]], e ~~de algunhas~~dalgunhas comedias ou dramas de autores locais que se limitaban a ~~mimetizar~~imitar o estilo italiano sen ~~disimular~~disimularen moito.<ref name="LV125" /> Non foi ata o [[4 de agosto]] de [[1849]] cando setivo ~~estreou~~a súa estrea a primeira ópera alemá: ''[[Der Freischütz]]'' de [[Carl Maria von Weber\|Weber]]. A estrea en Cataluña desta ópera foi moi importante para a aparición do gusto polo canto coral en Cataluña. O coro dos cazadores foi o detonante dos gustos corais que posteriormente [[Josep Anselm Clavé i Camps\|Clavé]] derivaría nas súas actividades. O primeiro coro (tamén de cazadores) feminino non chegaría ata [[1860]] ao Teatro Principal e o [[5 de marzo]] de [[1861]] ao Liceu con [[Martha (Flotow)\|Martha]] de [[Friedrich von Flotow\|Flotow]].<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 2" /> [[Ficheiro:Incendi-del-liceu-1861.jpg\|miniatura\|300px\|Gravado do incendio de 1861.]] [[Ficheiro:Vistadelasaladesdeelesc.jpg\|miniatura\|left\|250px\|A sala do teatro logo do incendio.]] Dende a súa apertura, o Liceu converteuse no rival máis importante do [[Teatro Principal (Barcelona)\|Teatro Principal]], ata aquela o teatro que monopolizaba a ópera en Barcelona. Foi así como xurdiu a pugna entre "liceistes" e "creuats" (ou "principalistes"), que retratou [[Frederic Soler\|Pitarra]] nun coñecido sainete. Frecuentemente ~~díxose~~se ten dito que os "<nowiki>''</nowiki>liceistes"<nowiki>''</nowiki> eran os progresistas e os "principalistes" os conservadores, aínda que non foi exactamente así: de feito, o Liceu e o Principal competían cos mesmos títulos teatrais e líricos e tentaban contratar ~~aos~~os mesmos artistas. Mais o Liceu era un "gran" teatro que atraía a máis xente, especialmente o público ~~xove~~novo, pola calidade do espectáculo, e a partir dos anos cincuenta tomou definitivamente a iniciativa, que foi indiscutible cando, cara aos anos setenta do século XIX, o Principal entrou en crise e quedou nun lugar secundario, ~~alo~~polo menos ~~polo que~~no ~~respecta~~tocante á programación de óperas. As disputas entre "liceistes" e "cruzados" foron beneficiosas para todos, xa que a cultura sempre precisa tensións e participación.<ref name="Permanyer" /> O [[9 de abril]] de [[1861]], as chamas destruíron o teatro por primeira vez. Foi o día posterior á representación dunha obra de teatro ''María la cieguita'' de Enrique Gil y Zárate; o día antes se representara a ópera ''[[Rigoletto]]'' de Verdi, e o mesmo día 9 se realizara outra obra de teatro, ''Fortuna contra fortuna'' de Tomàs Rodríguez Rubí. O lume comezou no cuarto piso, no que estaba o taller de xastraría seguramente cunha luz de aceite mal apagada. O lume propagouse moi rápido e non houbo tempo de empregar os depósitos de auga. Ao ser todo de madeira, tan só quedou o armazón de pedra do teatro. Existe unha lenda urbana que di que os veciños tentaron apagar o lume con longas filas polas cales pasaban os caldeiros de auga. Foi unha desgraza considerable, naqueles momentos o Liceu era un teatro eminentemente popular.<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 2" /> A pesar de todo, salváronse da destrución as estruturas do salón de descanso, as escaleiras do vestíbulo, parte dos corredores e as dependencias do [[Cercle del Liceu]]. O teatro renaceu, pois, na súa forma primitiva aínda moito mellor e máis rícamente decorada de como o era antes do desastre.<ref name="LV125" /> Nas imaxes que se conservan daquel primeiro incendio vése exactamente o mesmo esqueleto que se puido observar no segundo incendio de [[1994]]. Isto quere dicir que se reconstruíu co mesmo sistema que o ano [[1847]] e aproveitando a estrutura que quedara.<ref name="Històries de l'òpera: al Liceu 3">[http://www.catradio.cat/reproductor/audio.htm?ID=316379 Històries de l'òpera: al Liceu. Episodio 3. Con Marcel Gorgori e Roger Alier]</ref>

Gran Teatre del Liceu: Diferenzas entre revisións