Fernando de Santiago: Diferenzas entre revisións

{{enuso}}'''Fernando de Santiago e Díaz de Mendívil''', nado en ([[Madrid]], o [[23 de xullo]] de 1910-Ibídem, e finado tamén en Madrid o [[6 de novembro]] de [[1994]]), foi un [[militar]] [[España|español]], destacado durante os últimos anos do franquismo, chegandoque chegou a ser [[Presidente do Goberno de España|presidente interino do Goberno de España]] en xullo de 1976.

NaceuDurante en [[Madrid]] oa 23década de xullo1920 departicipou 1910,na participando na [[Guerra do Rif]] durante os [[Década de 1920|anos]] 20.e, Posteriormenteposteriormente, loitou xuntoa aoprol do [[Bando nacional|bando sublevado]] durante a [[Guerra civil española|Guerra Civil Española]] (1936-1939). Até o seu ascenso a tenente xeralxeneral prestou servizos en varios postos da milicia. Xa diplomado de Estado Maior, foi profesor e, máis tarde, director da Escola Superior do Exército.

O 4 de marzo de 1971 sucedeu ao [[xeneral]] José María Pérez de Lema como gobernador xeral do [[Sáhara Español|Sahara Español]];. Alí, o seu primeiro traballo foi restaurar a confianza da poboación nativa no réxime colonial español, un ano despois do levantamento de Zemla (17 de xuño de 1970). Máis tarde conseguiu pairapara o Gobernogoberno saharauí una maior autonomía interna, manifestada nunha carta do [[Francisco Franco|xeneral Franco]] (20 de febreiro de 1973) na que este prometía converter en lexislativa unaunha institución até entón meramente consultiva como a Yemaá. O propio Xeneralxeneral de Santiago transmitiu esta misión ao presidente da asemblea, Khatri Ould Said Ould Joumanien, pero non foi até despois da súa substitución polo xeneral Federico Gómez de Salazar ey NetoNieto (24 de abril de 1974) cando se publicou un Estatutoestatuto político acerca da autonomía interna do Sahara. Por entón, de Santiago pasara xa a ocupar un posto de importancia no Centro Superior de Estudos da Defensa (CESEDEN).

ONa PresidenteTransición, durante o primeiro goberno da Monarquía (12 de decembro de 1975) o, daquela, presidente do Gobernogoberno [[Carlos Arias Navarro|Arias Navarro]] non tardou en nomearllenomealo vicepresidente pairapara Asuntos da Defensa noe primeiroministro gobernosen da monarquíacarteira.<ref>Clemente (19751994), p. 63</ref><ref>{{Cita libro|título=Introducción a la lectura de la obra narrativa de Manuel Vázquez Montalbán|apelidos=Díaz Arenas|nome=Angel|editorial=Edition Reichenberger|ano=1995|ISBN=3-930700-25-5|serie=Col. Problemata Literaria nº 24|lugar=Kassel|páxina=286|lingua=es|ref=}}</ref> Asumiu interinamente a [[Presidente do Goberno de España|presidencia de goberno]] do 1 ao 3 de xullo de 1976 até a toma de posesión de [[Adolfo Suárez]], sucesor de [[Carlos Arias Navarro|Arias.]] Unae vezfoi ratificado no seu cargo de vicepresidente da Defensa (1976), criticou duramente a actitude do Goberno, favorable á legalización das organizacións sindicais.

O 8 de setembro de 1976 [[Adolfo Suárez]] expuña o seu proxecto de reforma política ante un grupo de oficiais de alta gradación entre os que se atopaba o xeneral de Santiago. Poucos díasEste despoiscriticou mantivoduramente unaa tensaactitude entrevistado co presidente dogoberno, Gobernofavorable polaá legalización das organizacións sindicais e apareceu como cabeza do denominado búnker;<ref>Clemente (1994), p. Tras64</ref> isoé dicir, aqueles que eran inmobilistas e estaban en contra das reformas. Pouco despois, o 22 de setembro, presentou a súa dimisión<ref>Clemente (1994), p. 66</ref>, sendo substituído polo até entón xefe do Estado Maior Central, [[Manuel Gutiérrez Mellado]].

TrasUns odías Golpeantes do golpe de estado, doo 8 de febreiro de 1981, o Tenente Xeneral Fernando de Santiago publicou no diario ''[[El Alcázar (xornal)|El Alcázar]]'' un artigo titulado "Situación crítica", que resultou moi polémico, onde con motivo dos apupos proferidos catro días antes aos [[Xoán Carlos I de España|Rei de España]] polos deputados de [[Herri Batasuna]] na [[Casa de Xuntas de Gernika|Casa de Xuntas de Guernica]] e dos numerosos asasinatos que viña perpetrando a banda terrorista [[Euskadi Ta Askatasuna|ETA]], cuestionaba a representatividade dos partidos políticos neses momentos.<ref>http://lahemerotecadelbuitre.com/piezas/el-general-de-santiago-publica-una-proclama-que-espana-esta-en-situacion-limite-en-el-periodico-el-alcazar/</ref> Tralo [[Golpe de estado do 23 de febreiro de 1981|Golpe de estado do 23-F]], en 1981, o Tenente XeralXeneral Manuel Gutiérrez Mellado apuntoulleapuntouno como o ''Elefante Branco''.<ref>[http://www.elmundo.es/especiales/2001/02/nacional/23-f/pdfs/67.pdf Jose Gabieras: "Armada dijo al Rey que el Ejército apoyaba a Milans" Diario El Mundo 22-Feb-2001]</ref> Quen investigaron aquela asonada, supoñen que o Elefante nunca existiu; ou foi o [[xeneral Armada]] ou unaunha alusión xenérica ás [[Forzas Armadas de España|Forzas Armadas]].

{{listaref|30em}}