Mequinensa: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición Etiquetas: Posible vandalismo Edición visual |
||
Liña 2:
[[Ficheiro:Escut de Mequinensa.svg|miniatura|dereita|125px|Escudo de Mequinenza]]
[[Ficheiro:Localización de Bajo Cinca (Aragón).svg|miniatura|dereita|125px|Situación da comarca do Baixo Cinca en Aragón]]
[[Ficheiro:Mequinenza.jpg|miniatura|460x460px|Mequinenza.]]
'''Mequinensa''' (en [[Lingua castelá|castelán]] ''Mequinenza'', as dúas denominacións cooficiais<ref>[http://benasque.aragob.es:443/cgi-bin/BRSCGI?CMD=VEROBJ&MLKOB=167404590505 DECRETO LEXISLATIVO 2/2006], de [[27 de decembro]], do Goberno de Aragón, polo que se aproba o texto refundido da Lei de Delimitación Comarcal de Aragón.</ref>) é un concello da [[provincia de Zaragoza]] de aproximadamente 2.533 habitantes ([[2006]]). A única localidade do municipio é Mequinenza, que dista 135 km da cidade de [[Zaragoza]]. Sitúase na comarca do [[Bajo Cinca]] (''Baix Cinca'' en catalán), na [[Franxa de Aragón]].
Liña 10:
=== Xeografía lingüística ===
A lingua popular é o [[lingua catalá|catalán]], na súa variante noroccidental con riscos distintivos propios da franxa. O escritor [[Jesús Moncada]] era natural de aquí e no seu libro ''[[Camí de Sirga]]'' retratou a antiga e rica vida desta poboación.
O 1 de febreiro de 1984, os alcaldes dos municipios da zona de [[Lingua catalá|lingua catal]]<nowiki/>á de [[Aragón]] reuniuse co ministro de cultura do [[Deputación Xeral de Aragón|Goberno de Aragón]], José Bada Paniello, no [[Castelo de Mequinenza]]. Nesta sesión de traballo redactouse o documento coñecido como a [[Declaración de Mequinenza]], que deu lugar ao acordo asinado entre o [[Deputación Xeral de Aragón|Goberno de Aragón]] eo [[Ministerio de Educación, Cultura e Deporte de España|Ministerio de Educación e Ciencia]] para poder implementar o tema voluntario do [[Catalán na Franxa de Aragón|catalán]] nos centros educativos dos municipios que quixo adherirse.
== Economía ==
Os recursos [[Economía|económicos]] principais son a [[minería]] (explotación de [[lignito]]), a [[agricultura]] de regadío está a se estender desde fai anos ([[pexego]]s, [[cereixa]]s,...) fronte a de secaño ([[amendoeira]]s e [[oliveira]]s). O turismo (designadamente de [[Alemaña|alemáns]] e [[Gran Bretaña|británicos]]) aumentou grazas ao río e o [[Encoro de Mequinenza|encoro]], que veñen atraídos pola posibilidade de pescar o famoso "[[siluro]]" e, mesmo nalgúns casos, a estabelecer aquí unha segunda residencia. Mequinenza recibe visitantes estranxeiros que chegan desde case todos os cinco continentes.
As minas de lignito foron intensamente explotadas durante as dúas guerras mundiais; O transporte foi realizado polo [[Río Ebro|Ebro]] ou por estrada. Actualmente esta actividade é completamente en decadencia, aínda que anteriormente tiña permitido Mequinenza de posuír unha flota de 16 llaüts (barcos transportando carbón con unha capacidade de 18 a 30 toneladas), xa extinguido.
Unha das principais referencias industriais da cidade é o Polígono Industrial "Riols", situado na esquina noreste do municipio na fronteira coa provincia de [[Huesca]]. É un espazo estratéxico que ten boas comunicacións, media hora a partir da estación de AVE [[Lleida-Pirineus]], unha hora e vinte minutos de [[Tarragona]] e [[Zaragoza]] e preto de dúas horas de [[Barcelona]]. Polígono "Riols" tamén ten un BICs de construción (European Business e Centro de Innovación) chamou Centro de Empresarios de Mequinenza centro dedicado ao lanzamento de novas startups que queren consolidar no mercado. O centro forma parte da Rede Aragonesa de Centros de Emprego (Rede ARCE).
== Historia ==
Cómpre salientar a importancia que algúns autores deron a situación nesta zona da cidade ibérica de Octogesa, que desempeñou un importante papel no desenvolvemento da batalla de [[Lleida|Ilerda]]. Desde 1983 e como parte dos programas de investigación do Museo de [[Zaragoza]], en colaboración co Concello de Mequinenza e co apoio da [[Deputación Xeral de Aragón]], realizáronse unha serie de escavacións en tres locais: Los Castellets, Barranco da Mina Vallfera e Riols I.
* Los Castellets: un espazo clave para o coñecemento do paso dos pobos da Idade do Bronce Final á cultura das urnas. O conxunto consta dunha colonia nunha pasarela no río Ebro, rodeada por dúas torres, un muro e unha fosa, xunto a dúas necrópolis. É a única en toda Aragón na que se atoparon necrópolis de sepultura e incineración.
* Barranco de la Mina Vallfera: realizouse unha campaña de excavación de emerxencia neste sitio, descubrindo un grupo moi importante de aldeas necrópoleis e data neolítica final.
* Riols I. En outubro de 1985 levouse a cabo a primeira campaña de excavación de emerxencia que describía un asentamento con características similares ás da Barranco da Mina de Vallfera. A conservación deste sitio permitiu iniciar os estudos que sinalaron que databa do período neolítico final.
* Numerosas pinturas e gravados asociados foron atopados en Mequinenza, pertencente á [[Arte Rupestre do Arco Mediterráneo da Península Ibérica]], considerado [[Patrimonio da Humanidade]] pola [[UNESCO]] en 1998.
=== Antigüidade e Idade Media ===
[[Ficheiro:Castell de Mequinensa.jpg|miniatura|292x292px|Castelo de Mequinenza.]]
A presenza de fragmentos de "sigillata" cerámica decorada en varios espazos levar a indicar unha ocupación romana. [[Xulio César]] no seu "De Bello Civili" refírese á poboación de Octogesa algúns historiadores poñer en Mequinenza: <blockquote>"Tomado desta resolución, enviar barcos de pesca en todo o Ebro e levar a Octogesa. Había esta cidade á beira do Ebro, distante vinte millas de reais. Esta característica formar unha ponte de barcos, e pasando dúas lexións polo Segre, fortalecen o seu campo cunha cerca de doce pés "</blockquote>Mequinenza nome de lugar vén do bérber Banu Miknasa que a base do que se lle atribúe á súa chegada á península entre 714 e 719. Durante a Reconquista, [[Afonso I de Aragón|Alfonso I]] ocuparon en 1133 (aínda que o [[Dinastía almorábide|Almorávidas]] reconquistada pouco máis tarde) e finalmente conquistada por [[Ramón Berenguer IV o Santo|Ramón Berenguer IV]] en 1149 Mequinenza aconteceu cos ámbitos da familia nobre do Moncada, señores do Barón de Aitona. Crese que foron establecidas entre o ano 714 eo ano 719. Durante este período, a forza defensiva ser reconstruído. Al-Idrisi, cronista do tempo, descríbeo así:<blockquote>"É pequeno, pero ten unha gran forza de aspecto forte e atópase nas fronteiras de Al-Andalus"</blockquote>Mequinenza, despois de medio século de xurisdicións reais directos, era unha casa señorial do Moncada, en conxunto con [[Altona|Aitona]] e Seròs. E estes son os que constrúen o importante Castelo de Mequinenza. E aínda que a conquista cristiá permanecía en pé, as tres aldeas eran maioritariamente musulmás. Anos máis tarde xorden conflitos entre Fraga e Mequinenza por mor dos seus límites fronterizos. O 6 de setembro, 1246, para evitar batallas e litixios, Pere de Montcada ea súa esposa Sybil chegar a amullaramiento de tales termos, pero a cambio das melloras concedidas a fragatinos, respectando as palabras dos seus municipios, os homes da aldea Fraga son forzados a pagar maravedís Montcada centos de ouro. Mequinenza non evita a praga de 1348, causando moitas vítimas nesta ocasión e tamén en epidemia de 1380.
En 1410, tras a morte sen descendentes de [[Martiño I de Aragón|Martin o Humano]] e durante disputas de sucesión que levaron ao Compromiso de Caspe, os defensores do Conde Jaime de Urgel no [[Reino de Aragón]] organizaron o seu propio parlamento na cidade, ao contrario de Alcaniz eles legalistas liderado por Fernando de Trastámara.7 8 guerras diferentes como a Guerra Catalán Civil (1462-1472), Guerra Civil (1.640-1.652) e na Guerra da Sucesión Española (1705-1714), tamén eles devastaron a poboación eo castelo.
=== Idade Moderna e Contemporánea ===
Entre os séculos XV e XVI, seguíronse un período de miseria e fame, con varias revoltas debido á opresión duns señores. No ano 1697 Fray Miguel de Salas escribe o libro Vida de Santa Agathoclia, virxe e mártir, patroa de Mequinenza.
[[Ficheiro:Mequinenza-PM 65906.jpg|esquerda|350x350px]]
Durante a invasión napoleónica, o Xeneral Suchet (1810), como o fixo Ramon Berenguer IV en 1149, intentou conquistar Mequinenza, que Napoleón consideraba "a clave do Ebro". Logo de 20 días de asedio de 12.000 homes do exército francés contra 1.000 defensores españois, a praza foi entregada. Isto facilita a Suchet a conquista de todos os Bass Cinca e do Segriá. Como resultado, o nome "Mequinenza" aparece no Arco do Triunfo na praza Charles de Gaulle de París como unha das grandes vitorias de Napoleón. En 1812 Mequinenza entrou a formar parte do departamento francés de Bocas del Ebro. Pouco despois, en 1814 Mequinenza foi recuperado por españois grazas a unha estrataxema ousado debido ao aventureiro militar e Español Flamengo Juan Van Halen.
En 1831 o pobo pertencía aos duques de Medinaceli e tamén ao corregimiento de Zaragoza. Por esta razón, cando esta cidade convértese en xefe dunha das tres provincias nas que en 1835 dividiríase o antigo Reino de Aragón, Mequinenza aínda está integrada na provincia de Zaragoza. Mequinenza volve ser lugar de importancia durante as Guerras Carlistas e posteriormente na Guerra dos Matineros. Durante a última guerra civil (1936-1939), a área municipal foi escenario de violentos combates na Batalla do Ebro, entre xuño e novembro de 1938. Como resultado, a ponte sobre o río Ebro foi destruído e non era Reconstruída ata os anos cincuenta.
A chegada do século XX levou a un aumento da demanda de carbón debido ao aumento da industria. A chegada da Primeira e Segunda Guerra Mundial aínda favoreceu este aumento. Pero o aspecto do ferrocarril, a crise da navegación fluvial e implementación de electricidade levou á construción de varias presas hidroelétricas no río Ebro. No ano [[1957]] comezou a construción, por parte da empresa [[Enher]], a presa do [[encoro de Mequinenza]], que levaría a desaparición da antiga vila (sobre a beira do [[río Ebro]]). O encoro, cunha capacidade de 1.533 hm3, rematouse no ano [[1964]], construíndose unha nova poboación nas beiras do [[río Segre]], onde se levanta na actualidade. Este suceso deu lugar a que a metade da poboación marchase para [[Barcelona]], principalmente, ou ben para Zaragoza.
== Lugares de interese turístico ==
=== Castelo de Mequinenza ===
[[Ficheiro:Mequinenza-PM 65907.jpg|dereita|751x751px]]
O edificio é unha auténtico castelo, un dos mellores arte gótica legou á Coroa de Aragón, datada entre os séculos XIV e XV. Nos seus inicios era unha fortaleza árabe, construída pola tribo berbera dos Miknasa ao redor do século XII. En que o final de varias conquistas, cae nas mans de Ramón Berenguer IV, xa está a suceder en definitiva nas mans dos cristiáns. Tras varios cambios de propiedade, en 1184 foi concedido o castelo ea cidade de Mequinenza, o Marqués de Aitona, Ramón Guillén de Moncada, antes de pasar os Duques de Medinaceli.
Pero ata o século XV as primeiras reformas non foron introducidas para converter a fortaleza militar en residencia-palacio.
Moito máis tarde, durante os anos 1700-1710 (Guerra da sucesión) no que se produciu un cambio de dinastía en España (dos Habsburgo aos Borbóns) transformouse e condicionou o castelo e os arredores a unha nova forma de guerra (con armas de fogo, artillería ...) e este foi o momento no que o duque de Orleans tiña un camiño que pasaba de Mequinenza a Tortosa paralelo ao río, para protexer todas as barcas (llaüts) que navegaban polo río. río entre estas dúas poboacións.
Durante o período 1808-1814 (Guerra da Independencia) o castelo sufriu tres ataques por parte de Napoleón, pero finalmente en 1810 foi conquistado polas tropas do Mariscal Suchet e pertencía ata o goberno francés en 1814. (Mequinenza pasou a estar inscrito en grandes letras nunha das columnas exteriores do Arco do Trífobo de Parides). Pero en febreiro dese mesmo ano e sen disparar un só tiro, volveu ás mans españolas a través dunha estratexia de espionaje de Van Halen.
Entre 1820 e 1823 adquiriu un papel importante, apoiando importantes ataques carlistas e mantendo unha guarnición militar que durou ata principios do século XX cando foi abandonada. Durante a guerra civil converteuse nun castelo de observación e encarceramento republicano e unha vez que terminou a guerra, permaneceu en ruínas ata que a compañía ENHER a reconstruíu na década dos anos 50.
Actualmente o castelo é propiedade da Fundación ENDESA. Para visitar o castelo, é necesario solicitar unha visita previa na Oficina de Turismo do Concello de Mequinenza. As visitas guiadas teñen lugar os martes pola mañá con solicitude previa.
=== A Cidade Vella ===
[[Ficheiro:Aiguabarreig Segre - Ebre a Mequinensa.JPG|miniatura|O "Poble Vell".]]
A cidade de Mequinenza foi localizado na marxe esquerda do río Ebro, e sufriu inundacións dun río caprichoso que inundaron as partes máis baixas da localidade cando aqueles apareceu. Grazas ao río Ebro, Mequinenza estableceu un comercio fluvial en toda regra, o que deu prestixio, e non só dos carpinteiros calafateros 'de Mequinenza, pero tamén os' sogueros ". No período de esplendor, había unha flota de 16 llaüts (barcos que transportaban entre 18 e 30 toneladas). Durante o último século, o seu principal sustento foi principalmente de carbón, aínda que nos últimos anos houbo un forte descenso na actividade.
[[Ficheiro:Poble01.jpg|esquerda|miniatura|256x256px|A cidade vella de Mequinenza.]]
Coa chegada da empresa vida ENHER trasladouse a maioría da xente, vai ter que contar 4033 habitantes 5800 censo e preto de 1.500 máis sen censo. Moitos deles eran traballadores doutros lugares para traballar na construción do encoro de Mequinenza. As minas comezaron a pechar debido ao importante aumento do nivel do auga do encoro de Ribarroja. Así comezou un éxodo para os habitantes de Mequinenza en que algúns foron para o exterior para traballar na minería, outros a diferentes puntos da xeografía española e unha maioría permaneceu en que está neste momento Mequinenza.A finais de 1974 máis da poboación xa estaba instalada nas súas novas casas. Mequinenza converteuse probablemente na primeira cidade de España na que todos os seus habitantes eran os propietarios das súas casas.
Agora, o casco histórico de Mequinenza converteuse nun gran parque de memoria exterior. Tras parte da cidade permaneceu inundado polas augas do Ebro foron recuperados a partir das rúas e camiños das casas que permaneceron por enriba do nivel da auga Runes orixinais. O vello Mequinenza, "Cidade Vella", como vostede sabe os mequinenzanos, é unha invitación a pasear polas súas rúas e becos, redescubrir algúns da antiga igrexa, imaxina as antigas docas e sabe mil historias, curiosidades e lendas desta antiga e villa histórica de marineros e mineros.
=== Museos de Mequinenza ===
[[Ficheiro:Museos de Mequinenza.jpg|esquerda|miniatura|279x279px|Museo da Historia de Mequinenza.]]
[[Ficheiro:Museo de la Mina de Mequinenza.jpg|miniatura|309x309px|Museo da Mineria.]]
No Museos de Mequinenza, pode explotar unha galería subterránea de carbón máis de 1000 metros de lonxitude no Museo da Mineria, explorar a historia da poboación ata a desaparición de Mequinenza baixo as augas do río Ebro, no Museo da Historia e descubrir como a xente viviu durante a prehistoria, no Museo do pasado prehistórico. Inaugurados en 2006, están localizados no Grupo Escolar María Quintana.
Museos de Mequinenza centran os seus discursos na cidade de Mequinenza, que foi inundado baixo as augas do Ebro e foi demolida. Hoxe podes visitar a cidade vella, o castelo medieval da cidade e unha mina de carbón máis dun quilómetro de lonxitude con material histórico e máquinas que foron usadas para a extracción de carbón para máis de 150 anos en Cuenca mineira de Mequinenza. Tamén está situado á beira do Museo Hostel "Camí de sirga", que contén o nome da antiga ruta utilizada polos sirgadores para trazar o río Ebro con Llaüts, un oficio que aínda pode ser cargado 30 toneladas de carbón.
=== Aiguabarreig Segre-Cinca-Ebro ===
[[Ficheiro:Embassament de Mequinensa - panoramio.jpg|esquerda|miniatura|280.99x280.99px|Aiguabarreig.]]
Na confluencia dos ríos Segre e Ebro reside a Aiguabarreig un espazo con gran riqueza natural e unha variedade de ecosistemas que varían de estepas do Mediterráneo bosques impenetrábeis de costa, transformando este espazo nun refuxio para a biodiversidade. Territorialmente, o Aiguabarreig está situado no centro da depresión Ebro medio. Cara ao oeste Monegros, con Tossals leste de Montmeneu e Almatret e ao sur coa cola do depósito Ribarroja. Este espazo ten o seu nome da palabra de orixe catalá que designa o lugar onde conflúen dúas ou máis vías de auga e forman un só. Segre e Cinca formar unha primeira Aiguabarreig entre as cidades de A Granxa d'Escarp, Massalcoreig e Torrente de Cinca, a poucos quilómetros converxer coas augas do Ebro, xa no municipio de Mequinenza, formando unha das maiores confluências de ríos de toda a Península Ibérica.
Aiguabarreig atopar en centos de metros de ancho de illas connumerosas río de auga e matas ciliares, grandes masas de xuncos, praias de cantos, piscinas naturais e galachos. É un punto de confluencia da planta estepa desde a zona de árido Monegros e flora mediterránea sube o val do Ebro. Grazas a estas características coexistir especies de ambientes opostos. As aves son o grupo máis numeroso e van dende as colonias ardentes ata todo tipo de aves rapaces e aves típicas dos ambientes do deserto. Eles poden ser atopados réptiles, anfibios e mamíferos, especialmente destacando bastóns, cervos, veados, lontras e cada vez máis abundante presenza de cabras salvaxes.
=== Presa de Mequinenza ===
[[Ficheiro:Presa de Mequinensa.jpg|miniatura|350.99x350.99px|Presa de Mequinenza.]]
Construído en 1966 no río Ebro, ten unha superficie de 7540 ha de auga, sendo o maior depósito de Aragón. O seu volume alcanza os 1530 hm³, dedicado á produción de enerxía eléctrica. Ten un ancho medio de 600 m ea súa profundidade alcanza máis de 60 m. A represa, de 79 m de altura, descansa sobre as montañas de Monegre e A Huerta, no concello de Mequinenza. O depósito recibe o nome mar de Aragón, sendo a superficie enteira dentro desta comunidade autónoma, servindo en un tramo de fronteira entre as provincias de Huesca e Zaragoza. Anega parte dos distritos municipais de Mequinenza, Fraga, Caspe, Chiprana, Sástago e Escatrón.
A construción do encoro de Mequinenza concesión á empresa ENHER desenvolvemento hidroeléctrico integrante dun tramo do río Ebro en 1955, deu orixe a este gran depósito cuxa lonxitude é de aproximadamente 110 km e ten algúns "custos internos" duns 500 km A folla de auga ao nivel máximo é de 121 m. Foi represado por primeira vez en decembro de 1965 cando se inundaron 3.500 hectáreas de xardín. O enxeñeiro encargado do proxecto foi o catalán Victoriano Muñoz Oms.
Cun nivel de auga de 121,5 metros e unha área de 55,000 km² de drenaxe, é a maior presa hidroeléctrica de toda Aragón. Inicialmente, tiña unha capacidade instalada de 324 MW, pero desde 2010 aumentou a 384 MW, cunha produción anual de máis de 743 GWh.
=== A Mequinenza de Jesús Moncada ===
[[Ficheiro:Jesús Moncada.jpg|esquerda|miniatura|278.958x278.958px|Jesús Moncada.]]
Mequinenza tamén é un punto de referencia para os amantes da literatura. Jesús Moncada, o escritor máis universal da poboación, converteu o vello Mequinenza no escenario protagonista das múltiples historias persoais narradas nos seus libros. A novela "Camiño de Sirga", traducida a máis de 20 idiomas (incluíndo xaponés, sueco ou vietnamita), é unha amalgama de personaxes e historias que recordan a antiga Mequinenza ea súa tráxica morte.
Considerado un dos autores cataláns máis importantes da súa época, recibiu varios premios pola súa obra, entre outros, o Premio Cidade de Barcelona ou o Premio Nacional de Crítica en 1989 polo Camiño de Sopa ou a Creu de Sant Jordi, concedido pola Generalitat de Cataluña no ano 2001. En 2004 recibiu o Premio das Cartas aragonesas que recolleu uns meses antes da súa morte.
Os Museos de Mequinenza realizan rutas literarias sobre o escritor que viaxan polo casco histórico e localizan, a través de fragmentos dos seus libros, os visitantes nas diferentes narrativas e curiosidades que o autor colocou nas mesmas rúas. No espazo Moncada de museos podes aprender máis sobre o patrimonio non só literario, senón tamén pictórico e fotográfico que legou Moncada.
== Turismo ==
=== Pesca ===
Unha das especies máis peculiares que se pode atopar no depósito de Mequinenza é o bagre. Un peixe nativa de Europa Central, que se introduciu ilegalmente no Mequinenza durante a primavera de 1974. A primeira bagre que foron lanzados eran novos, 10 anos despois, a mediados dos anos 80, comezou a ser capturado partes de máis dun metro e 25 kg de peso. 30 anos despois da súa entrada clandestina o bagre continuar en áreas de depósito de Mequinenza e Ribarroja eo seu principal hábitat en España e eses lugares se fan un punto de peregrinación para os pescadores en toda España e no estranxeiro (principalmente alemáns, franceses, británico, americano e xaponés), preparado para afrontar un peixe cuxas características xa tornar-se lendarias, conseguindo capturas e 240 centímetros e case cen quilogramos. Eles poden ser encontradas especies como a carpa común, Zander, Blackbass ou bonefish. No depósito de Mequinenza hai aproximadamente 30 competicións ao ano. En 2017, Mequinenza albergou o Campionato Español de Seleccións Rexionais e Concentración de Augas Augas Nacional LXIV na categoría masculina, organizado polas Federacións Pesqueiras e de Reparto españolas e aragonesas e que conta coa colaboración da Sociedade Pesqueira "El Siluro" eo Concello de Mequinenza que contou coa participación de 111 atletas de 13 comunidades autónomas
=== Turismo activo ===
Mequinenza é a localidade que rexistra un maior número de empresas de turismo activo e aventura (con domicilio fiscal non municipio) dá a provincia de Zaragoza e quinto de nivel Aragón. Mequinenza conta cun total de 10 empresas de turismo activo e de aventura relacionadas coas actividades de pesca deportiva. Como as empresas de turismo activo e aventura identificáronse cun logotipo que representa unha rosa rosa sobre dous antecedentes amarelo ea sinatura outorgada polo goberno de Aragón. É unha cuestión de garantir os visitantes visitantes ofrecendo estándares de calidade, algo que non é un caso de Mequinenza e moi valorado, feito que fai de referencia a pesca en Europa e un destino favorito para os magnates pesqueiros internacionais. Mequinenza ten un curso de carreiras considerado un dos mellores de España pola súa excelente accesibilidade, a súa superficie de auga estable e as súas instalacións deportivas nas marxes do depósito. O recinto náutico Capri Club é o paraíso para os deportes acuáticos de Aragón. Nas augas tranquilas do seu encoro podes practicar moitos deportes. Tamén podes practicar esquí náutico cos permisos correspondentes.
=== Birdwatching ===
Mequinenza, situada na confluencia dos ríos Segre e do Ebro, ten unha herdanza rica en natureza, con unha gran variedade de ecosistemas, que van desde as estepas do Mediterráneo matas ciliares impenetrables, tornándose un paraíso cunha biodiversidade única. Segre e Cinca formar unha primeira (palabra de orixe catalá designar o lugar onde dous ou máis correntes de auga se xuntan e forman un) Aiguabarreig entre as poboacións Farm d'Escarp Massalcoreig e torrente Cinca a poucos quilómetros conflúen coas augas do Ebro, xa no municipio de Mequinenza, formando unha das maiores confluencias fluviais da Península Ibérica.
Escénicamente no Aiguabarreig podemos observar numerosas illas fluviais e bosques fluviais. É un punto de confluencia da planta estepa desde a zona de árido Monegros e flora mediterránea que sobe a través do val do Ebro. Con estas características especiais coexistir especies de moi diversos ámbitos en que as aves son o grupo máis destacado. Eles van dende as colonias ardentes ata todo tipo de aves rapaces, así como aves típicas dos ambientes do deserto, incluíndo unha extensa representación de especies escasas e ameazadas en Europa. A zona fluvial do Aiguabarreig é unha zona húmida de gran importancia como área de reprodución, hibernación e descanso da fauna migratoria. A situación no medio da depresión do Ebro e da proximidade do Delta engaden valor como un conector biolóxico extraordinario.
Teña en conta a Illa dels Martinets, unha illa do río que se fixo ao longo dos anos unha importante colonia de reprodución de moitas especies de garzas e gando garzas (Bubulcus ibis), Egret pequeno (pouco Garça), o ourizo común (Ixobrichus minutus), Heron común (nycticorax nycticorax), o gran Egret (Ardea alba), real gris (Ardea cinerea) e Heron vermello (purpurea Ardea). Nos bosques ciliares e canavais poden ser observadas ao longo das especies ornitológicas ano como Rallids, pica-pausa, sabías, bluebirds, tentilhões ou emberícidos.
=== Otras actividades ===
Unha das grandes atraccións de Mequinenza son rutas onde podes ir sendeirismo, bicicleta de montaña ou simplemente gozar dun agradable paseo pola natureza e na confluencia dos ríos. Varias rutas percorren a poboación entre os cales o Natural Camino del Ebro GR-99, ou o camiño da towpath do Ebro. Tamén se practica a caza (xabarín e cervo) e pequeno xogo (coellos e perdices). Para poder cazar é necesario pertencer á Reserva de Caza de Mequinenza.
Mequinenza ten un programa cultural rica e variada ao longo do ano con moitas actividades participativas como o Día Mundial da Seguridade, o Día Internacional da Lingua Materna, a Mequinenza International Film Festival, a Cruz Vila de Mequinenza, o Transebre BTT, o Día de bicicleta, varios campionatos de pesca (incluíndo o Campionato Carpfishing) Triathlon Tri-La Mina, o Tri-Kids, o torneo Intercomarcal Petanca e Birlas, o torneo Judo Miknasa Al Zaytun o torneo de fútbol Vila de Mequinenza, día máis curto, Marathon Doubles Tennis Circuíto Minitennis ou Baixada Internacional do Cinca.
A reliquia de San Xoán Paulo II, de primeiro grao, está custodiada na Igrexa da nosa Señora da Asunción de Mequinenza. É un bloqueo de pelo do Papa polaco canonizado en abril de 2014 e está situado nun lado do templo, xunto ao altar, nun relicario que vén da antiga igrexa de "Poble Vell", demolida pola construción do encoro de Riba-roja, que foi restaurada e sobre a que se instalou unha imaxe de Karol Wojtyla, obra do pintor Teresa Roche.
== Personaxes históricos ==
* Jesús Moncada, autor de novelas famosas como Camiño de Sirga. (Mequinenza 1941 - Barcelona 2005).
* Edmon Vallés, escritor e xornalista, especializado en historia e divulgación histórica, e cuestións relacionadas coa documentación gráfica (1920-1980) .
* Miguel Ibarz, pintor (Mequinenza 1920 - Barcelona 1987)
* Santiago Estruga, pintor (Mequinenza 1910 - Barcelona 2003) .
* Joaquín Torres Arbiol, emigrante ultramarino (Mequinenza 1901 - Bos Aires 1991) .
* José Soler Casabón, compositor e músico (Mequinenza 1884 - París 1964).
* María Quintana, pedagoga e primeiro Inspectora Xeral de Educación Primaria en España (Mequinenza 1878 - Madrid 1968) .
* Antonio Vallés Pedrix, compositor e músico (Mequinenza, 1923 - Jaén 2006) .
* Francisco de Moncada e Cardona (Mequinenza 1532 - Valencia 1594).
* Maria Vallès, pianista (Mequinenza 1917 - Barcelona 1937).
* Tomás Germinal Gracia Ibars "Victor García", escritor anarquista e esperantista (Mequinenza 1919 - Montpellier 1991).
* Josep Ferrer, xogador de baloncesto e adestrador do Toulouse Université Club (Mequinenza 1920 -?)
* Ismael Comas i Solanot, futbolista e adestrador (Mequinenza 1942)
* Elvira Beleta, superviviente do Campo de Concentración de Ravensbruck (Mequinenza 1891)
* Maria Beleta, superviviente do Campo de Concentración de Ravensbruck (Mequinenza 1914)
* Joan Barter Soro, mestre da capela das catedrais de Lérida e Barcelona (Mequinenza 1648 - Barcelona 1706)
* José Ferrer Beltrán, compositor, intérprete e organista da colegiata de Tremp e das catedrais de Lérida, Pamplona e Oviedo (Mequinenza 1745 - Oviedo 1815)
* Héctor B. Moret i Coso, poeta, ensayista e narrador en lingua catalá, lingüista, crítico literario e historiador de literatura (Mequinenza, 1958).
* Maite Moret, doutora en Filoloxía Hispánica pola Universidade de Zaragoza (Mequinenza).
* Miguel Ángel Riau Ferragut, futbolista (Mequinenza 1989)
* Raúl Agné, adestrador de fútbol (Mequinenza, 1970)
* Juan Carlos Oliva, adestrador de fútbol (Mequinenza 1965)
* Miriam Riau, comunicador e artista (Mequinenza 1987)
* David Jeta, monólogo (Mequinenza 1987)
== Festas ==
* Festa Maior: [[Santa Agatoclia]] (17 de setembro).
* Festas de inverno: [[San Brais]] e [[Santa Águeda]], o [[3 de febreiro|3]] e o [[5 de febreiro]], respectivamente.
== Irmandamentos ==
* Bressuire, Francia.
== Notas ==
Liña 27 ⟶ 159:
=== Ligazóns externas ===
* [http://www.mequinenza.com/ Concello de Mequinenza] {{Es}}
* [http://www.museosdemequinenza.com Museos de Mequinenza] (en [[castelán]] y [[catalán]])
* [http://www.mequinenza.com/turismo Turismo de Mequinenza]
* [http://www.mequinensa.com/tour/index.html Percorrido interactivo a través de Mequinenza en 360º]
* [https://www.turismodearagon.com/es/ubicacion/localidad/mequinenza.html#.WmDuc6jibIU Mequinenza] en Turismo de Aragón
* [https://www.turismodezaragoza.es/provincia/pueblos/mequinenza.html Mequinenza] en Turismo de Zaragoza
* [http://www.embalses.net/pantano-298-mequinenza.html Estado en tempo real do depósito de Mequinenza]
* [http://www.grec.net/cgibin/ggcc01cl.pgm?USUARI=&SESSIO=&PGMORI=&NDCHEC=0601870 Artigo da Gran Enciclopèdia Catalana] {{Ca}}
* [https://www.transebrebtt.com/ Transebre BTT Mequinensa]
* [https://www.triatlonmequinenza.com/ Triatlón Villa de Mequinenza - Tri La Mina]
* [https://mequinensainternationalfilmfestival.com/ Mequinenza International Film Festival]
* [https://www.clubcapri.com/ Club Capri Mequinenza]
{{Concellos de Zaragoza}}
| |||