Aníbal: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Servando2 (conversa | contribucións)
Servando2 (conversa | contribucións)
Liña 76:
De regreso a Cartago, Aníbal fíxose nomear sufete, equivalente ao cónsul romano, cargo desde o cal mostrou os seus dotes de estatista levando a cabo algunhas reformas polo ben da república, por exemplo, poñer coto aos abusivos tributos esixidos por Roma para a firma da paz, de forma que puidesen satisfacerse a prazos sen necesidade de impoñer ao pobo impostos adicionais extraordinarios. Sete anos logo da derrota de [[Zama]], os romanos, receosos da nova prosperidade de [[Cartago]], enviaron embaixadores á cidade; intuíndo Aníbal que pretendían que se lles entregase a súa persoa, embarcou en segredo para refuxiarse na corte de [[Antíoco III]], en [[Siria]].
 
Captado o afecto do rei, pensou en coligalo con [[Filipo V]] de [[Reino de Macedonia|Macedonia]] e os cartaxineses para invadir Italia por segunda vez. Co propósito de informar aos seus amigos do plan, enviou un home a [[Cartago]]. Con todo, o plan foi descuberto e o seu emisario obrigado a fuxir mentres a República renovou as súas promesas de lealdade a [[Roma antiga|Roma]]. [[Cornelio Nepote]] acredita que tres anos logo da súa fuxida de Cartago, Aníbal achegouse con cinco barcos ás costas de [[Cirene]] para inducir aos cartaxineses á guerra contra Roma, pero que fracasado o seu proxecto, volveu a [[Siria]]. En [[-190|190 a.C.]], [[Antíoco III o Grande|Antíoco]] é derrotado nunha batalla da desembocadura do [[río Eurymedon]].
 
Trala derrota de Antíoco en [[Sipilo]], Roma impuxo a entrega de Aníbal como condición para a firma da paz. Avisado por Antíoco, Aníbal fuxiu a [[Reino de Bitinia|Bitinia]] para poñerse baixo a protección de Prusias. Con todo, Roma conseguiu descubrir o destino do seu mortal inimigo, enviando unha embaixada da que formou parte [[Tito Quinctio Flaminino]], para solicitar de [[Prusias]] a entrega de Aníbal.