Con pólvora e magnolias: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Liña 2:
{{Libro|nome=Con pólvora e magnolias|título orixinal=|tradutor=|imaxe=|descrición da imaxe=|autor=[[Xosé Luís Méndez Ferrín]]|ilustrador=|artista cuberta=|país=[[Galiza]]|lingua=[[Lingua galega|galego]]|colección=|tema=|xénero=[[Poesía]]|editorial=[[Grupo Rompente|Rompente]]|data publicación=15 de novembro de 1976|formato=|páxinas=89|id=|precedido por=|seguido por=}}
 
'''''Con pólvora e magnolias''''' é un libro de [[poesía]] escrito por [[Xosé Luís Méndez Ferrín]] en [[lingua galega]], e publicado por [[Grupo Rompente|Rompente]] en [[1976]]. Foi Premio da Crítica.
 
A publicación en [[1976]] desta obra, xunto con ''Mesteres'', de [[Arcadio López-Casanova]], vai significar un cambio dentro da poesía galega. Estes dous poemarios supuxeron un redescubrimento das posibilidades da linguaxe, dos recursos formais, da dimensión estética do poema e dos temas nun momento en que a poesía socialrealista descendera de calidade debido aos excesos que dela se fixeran<ref>{{Cita libro|título=Con pólvora e magnolias|apelidos=Méndez Ferrín|nome=X.L. (Edición de [[Carmen Blanco]] e [[Claudio Rodríguez Fer]])|editorial=Edicións Xerais|ano=1989|isbn=84-7507-369-7|páxina=24-25|ref=}}</ref>.
== Importancia ==
A edición de Rompente destaca polo tipo de papel utilizado, definido polo autor como papel de envolver dunha tenda de ultramarinos. O formato é case cadrado (18x20,5), cunha capa en amarelo acartonada e follas en papel de estraza<ref>{{Cita libro|título=Guías de lectura. Con pólvora e magnolias de Xosé Luís Méndez Ferrín|apelidos=Angueira|nome=Anxo|editorial=Edicións do Cumio|ano=1992|ISBN=84-87126-60-X|páxina=43|ref=}}</ref>.
 
Reimprimiuse en [[1978]] e reeditouse en [[1989]], [[1994]], [[2004]], [[2005]], con máis de oito edicións. Foi Premio da Crítica.
 
A publicación en [[1976]] desta obra, xunto con ''Mesteres'', de [[Arcadio López-Casanova]], vai significar un cambio dentro da poesía galega. Estes dous poemarios supuxeron un redescubrimento das posibilidades da linguaxe, dos recursos formais, da dimensión estética do poema e dos temas nun momento en que a poesía socialrealista descendera de calidade debido aos excesos que dela se fixeran<ref>{{Cita libro|título=Con pólvora e magnolias|apelidos=Méndez Ferrín|nome=X.L. (Edición de [[Carmen Blanco]] e [[Claudio Rodríguez Fer]])|editorial=Edicións Xerais|ano=1989|isbn=84-7507-369-7|páxina=24-25|ref=}}</ref>.
{{cita|''Con pólvora e magnolias'' supuxo, a xuízo de toda a crítica, unha pauta produtiva decisiva para evitar a asfisia do repertorio galego, tanto por reclamar espazos para o subxectivismo e a introspección como por inscribirse nun camiño crítico coa hipertrofia do socialrealismo formulado desde a vontade de inclusión desde os postulados ideolóxicos da poesía cívica e combativa. A apertura ao culturalismo e á tradición cultura europea, que volven fastosa e preciosista a composición e retoman a temática clásica, dáse en paralelo a unha revisión práctica do canon poético galego que toma como modelo a obra final de Álvaro Cunqueiro e, no que toca á serie combativa, parte dos postulados dunha praxe lingüística revolucionaria que propugna o moi citado Mao Tse Tung<ref>{{Cita libro|título=Diccionario da Literatura Galega III. Obras|apelidos=Vilavedra|nome=Dolores (Coord.)|editorial=Galaxia|ano=2000|ISBN=84-8288-365-8|páxina=98|ref=}}</ref>.}}
 
Liña 23 ⟶ 19:
2.- Novos temas: intimismo, lembranza do pasado, erotismo, esteticismo contemplativo...
 
3.- Apertura estilística: versolibrismo, ''[[collage]]''...
 
4.- Culturalismo: referencias míticas, históricas, literarias, artísticas...
Liña 31 ⟶ 27:
* Célticas: [[Irlanda]], tema do [[Rei Artur]], O´Casey.
* Medievais: [[Cancioneiro|Cancioneiros]], F. Villon, [[Dante Alighieri|Dante]], [[Francesco Petrarca|Petrarca]], Cavalcanti, [[Jorge Manrique]].
* Vangardistas: surrealismo francés, futurismo ruso (poesía revolucionaria sen esquecer a forma), poesía [[Beatnik|beat]] norteamericana ([[Jack Kerouac|J. Kerouac]]), o ''collage'' do futurismo italiano.
* Poesía galega: [[Eduardo Pondal]], [[Manuel Antonio]] (''a familia naval de M.A''. o inconformismo de ''[[Máis alá!]]''), [[Álvaro Cunqueiro]].
 
== Estrutura ==
Son 22 poemas (6 con título): Un home de 37 anos sente a necesidade de botar fora o seu medo principal: o seu medo á morte. O poeta mostranosmostra o seu eu lírico, a súa intimidade dominada pola saudade nun fondo de proclama política chea de luxo preciosista.
 
=== 1ª parte ===
16 poemas máis ou menos curtos, de características similares.
 
Nestes poemas persisten os elementos como as imaxes visionarias, o ritmo (de)cadente e os versos e o léxico marcadamente negativo que contribuéncontribúen a reforzar, desde o punto de vista formal, o sentimento elexíaco co que o autor aborda os temas da obra<ref>{{Cita web|url=http://revistas.uned.es/index.php/RLLCGV/article/download/5769/5496|apelidos=González López|nome=Susana|páxina-web=|título=Aproximación a los recursos estilísticos de "Con pólvora e magnolias" de X.L. Méndez Ferrín.|data-acceso=19/05/2018}}</ref>.
 
* A maior parte non ten título, cando o ten xa nos indica o tema do poema.
Liña 130 ⟶ 126:
 
* [[Santiago de Compostela|Compostela]]: nacionalismo, reivindicacións // nostalxia da mocidade.
* [[Vilanova dos Infantes, Vilanova dos Infantes, Celanova|Vilanova dos Infantes]]: mundo feliz da infancia, os soños.
* [[Ourense]]: a dura realidade da posguerra.
* [[Irlanda]]: loita pola liberación, pola independencia.
Liña 163 ⟶ 159:
* '''''Podería chamar agora...'''''
 
Neste poema íntimo e pesimista o poeta transmite a súa depresión pola morte do poeta norteamericano da xeración ''beat'' Jack KerouakKerouac (1922-1969), unha sensación que o fai sentirse tamén no outono da súa vida. Sepáraos o río da morte e non hai medo pola propia morte, si pola do amigo. Cita tamén aoo poeta italiano [[Pietro Bembo]] (1470-1547).
 
Destaca no poema a reduplicatioreduplicación, a anáfora e o encabalgamento.
 
Remata:
Liña 307 ⟶ 303:
 
Canto á forma, mestura versos de arte menor e de arte maior, simples e compostos. Os encabalgamentos suaves abruptos danlle dinamismo ao poema. Bota man da cantiga de refrán e dos paralelismos anafóricos. Toda as estrofas parecen telo mesmo nivel xerárquico, que só se declaran sintéticos no último momento, cunha serie paralelística baseada na repetición, con mínimas variantes, dun mesmo sintagma: (En+sintagma nominal+refrán)<ref>{{Cita libro|título=Unha lectura de Con pólvora e magnolias|apelidos=Cochón|nome=Iris|editorial=Edicións Xerais|ano=1997|ISBN=84-8302-127-7|páxina=48|ref=}}</ref>.
== Edicións ==
A edición de Rompente destaca polo tipo de papel utilizado, definido polo autor como papel de envolver dunha tenda de ultramarinos. O formato é case cadrado (18x20,5), cunha capa en amarelo acartonada e follas en papel de estraza<ref>{{Cita libro|título=Guías de lectura. Con pólvora e magnolias de Xosé Luís Méndez Ferrín|apelidos=Angueira|nome=Anxo|editorial=Edicións do Cumio|ano=1992|ISBN=84-87126-60-X|páxina=43|ref=}}</ref>.
 
Reimprimiuse en [[1978]] e reeditouse en [[1989]], [[1994]], [[2004]], [[2005]], con máis de oito edicións. Foi Premio da Crítica.
== Notas ==
{{Listaref|02}}
 
== Véxase tamén ==
 
=== Ligazóns externas ===
 
* [[Ficheiro:High-contrast-camera-video.svg|20x20px]][https://www.youtube.com/watch?v=J1B9eV4CvpA/ Con pólvora e magnolias (2013)]
* [https://www.xerais.gal/libro.php?id=48158/ Ficha do libro en Edicións Xerais]