Antigo Réxime: Diferenzas entre revisións

O Antigo Réxime tomado como modelo desenvolveuse en Francia ao emerxer a monarquía francesa da [[dinastía Valois]] do seu enfrontamento con [[Inglaterra]] na [[guerra dos Cen Anos]], marxinando á rival [[casa de Borgoña]] e sometendo á maior parte dos "estados nobiliarios" máis ou menos turbolentos ([[Normandía]], [[Provenza]]...). A volta da [[Santa Sede|sede pontificia]] de [[Avignon]] a [[Roma]] tras a resolución do [[Cisma de Occidente]] supuxo unha diminución do control que chegara a alcanzar a monarquía francesa sobre a Igrexa, e Italia pasará a ser o principal taboleiro de xogo na disputa da [[hexemonía europea]]. Nese contexto [[LuíasLuís XI de Francia|Luís XI]] sería un bo exemplo de rei autoritario para o século XV. [[Francisco I de Francia|Francisco I]], na primeira metade do XVI, non conseguiu prevalecer sobre o seu inimigo [[Carlos V, Sacro Emperador Romano-Xermánico|Carlos V]], nin nas guerras europeas nin na expansión colonial, pero conseguiu asentar un poder interior indiscutible. O turbulento período que levará aos seus sucesores ás [[Guerras de relixión de Francia|guerras de relixión]] da segunda metade do século XVI terminará co breve pero decisivo reinado de [[Henrique IV de Francia|Henrique IV]] que inaugura a [[Dinastía Borbón|dinastía dos Borbón]]. No reinado de [[Luís XIII de Francia|Luís XIII]] e a minoría de idade de [[Luís XIV de Francia|Luís XIV]], validos como [[Cardeal Richelieu|Richelieu]] e [[Jules Mazarin|Mazzarino]] irán habilmente concentrando o poder real no medio dunha complicada conxuntura europea e interior ([[Guerra dos Trinta Anos]] e [[Fronda (sublevación)|Fronda]]). Non se alcanzará acabar con este modelo ata a [[monarquía absoluta]] de Luís XIV, que puido facerse chamar ''o rei Sol''.