Jean-Jacques Rousseau: Diferenzas entre revisións

'''Jean-Jacques Rousseau''', nado en [[Xenebra, Suíza|Xenebra]] ([[Suíza]]) o [[28 de xuño]] de [[1712]] e finado en [[Ermenonville]] o [[2 de xullo]] de [[1778]], foi un [[filósofo]] [[Suíza|suízo]], [[escritor]], teórico [[político]] e un compositor autodidacta. Unha das figuras sobranceiras do [[Iluminismo]] [[Francia|francés]], Rousseau é tamén un precursor do [[romanticismo]]. Rousseau contasecóntase entre os autores que mitificaron un pasado fraternal e feliz de todos os Homes, fronte a un presente desordenado e desigual do [[século XVIII]]. [[Voltaire]] criticou a Rousseau afirmando que: "ninguén colocou algunha vez tanto enxeño en nos querer converter en animais" do que el. Ler a Rousseau fai nacer "o desexo de camiñar a catro patas".

Rousseau asóciase frecuentemente ás ideas anticapitalistas e consideraseconsidérase un antecesor de [[socialismo]] e [[comunismo]]. Foi un dos primeiros autores modernos en atacar a propiedade privada. [[Victor Klemperer]], ao estudar o Iluminismo francés en xeral e Rousseau en particular, viu en [[Adolf Hitler]] a concretización suprema dos ideais defendidos polo filósofo do século XVIII. Rousseau cuestionou a afirmación de que a maioría está sempre no certo e argumentou que o obxectivo do goberno debería ser asegurar a liberdade, igualdade e xustiza para todos, independentemente da vontade da maioría.

Nado en [[Xenebra, Suíza|Xenebra]] nunha familia protestante. A súa nai morreu á súa nacenza e o pai entregouno con 10 anos de idade aos coidados do seu tío, que á súa vez o entregou a un padre, co cal Rousseau viviu unha infancia infeliz. Despois de breve período de vagabundaxe, acabou por entrar nun [[hospicio]] en [[Turín]]. Despois de tentativas frustradas de acollemento nun seminario, atravesou en [[1730]] a [[Suíza]] e [[Francia]] ata que en [[1742]] asentou en [[París]], onde coñeceu a [[Denis Diderot]], algúns anos máis tarde. A través deste coñecemento, Rousseau tornouse un dos moitos colaboradores da [[Encyclopédie]]. Escribiu algúns artigos sobre música, a súa grandegran paixón.

Con aCoa publicación da súa obra ''[[Emilio ou Da educación]]'' ([[1762]]) entrou en conflito coas autoridades, razón pola cal fuxiu para [[Inglaterra]] en [[1766]], invitado por [[David Hume]]. En [[1767]] regresou a [[Francia]] cun nome falso, e casou un ano despois coa súa amada de longa data, [[Thérèse Levaseur|Thérèse Levasseur]]. Faleceu en [[Ermenonville]] (40 km a nordeste de [[París]]) en [[1778]].

De acordo con Rousseau, ao asociarse a través dun contrato social, os individuos asociados alienan os seus dereitos ao recentemente formado corpo político. Esa total alienación é vantaxosa, posto que se forma aquí un novo corpo, indivisible e con vontade propia, así calquera dano ao corpo será un dano a todos, e calquera vantaxe ao corpo será unha vantaxe a todos, logo ninguén desexará prexudicar aos demais. AfínA fin de preservárense, os individuos asociados deberán obedecer a este corpo, o que non afronta á liberdade, mais substituía da natural pola convencional que será cumprir as leis que son as vontades dun pobo estabelecidas para el mesmo, logo obedecendo ao corpo, obedecese a si mesmo. Isto porque a submisión á autoridade da vontade xeral da poboación como un todo protexe os individuos da subordinación ás vontades doutros pola forza e asegura que estes lle obedezan pois eles son, colectivamente, os autores da lei.

Rousseau oponse ferozmente á idea de que as persoas deban exercer a soberanía a través dunha asemblea representativa, a soberanía é inalienable e indivisible. E como é da vontade xeral que se fan as leis, cabe sómentesoamente ao consenso determinar cales serán estas. Mais, lonxe de defender unha infalibilidade da vontade xeral, Rousseau argumenta polo traballo dos lexisladores dicindo que a pesar de sempre querer o seu ben, o pobo non sempre o atopa. Cabería entón a unha alma sabia, coñecedora da natureza dos homes (Rousseau os metaforiza como deuses) positivar esas leis.