Grupo Brais Pinto: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Ampliación da entrada |
||
Liña 6:
== Orixe do nome ==
Con respecto ao personaxe cuxo nome leva o grupo, hai varias versións que intentan responder a esa pregunta. Algúns especulan incluso que [[Xosé Fernández Ferreiro]] era o seu inventor e que o heroe dunha das súas novelas, ''A saga dun afiador'' (1993), podería estar inspirado en Brais Pinto. Incluso que as historias sexan paralelas, o cal non é certo.<ref>{{Cita libro|título=De Xente Nova a Brais Pinto : memorias dun afiador rebelde|apelidos=Fernández Ferreiro|nome=Xosé|editorial=Xerais|ano=2012|ISBN=9788499143477|páxina=163|ref=}}</ref>
Segundo relatou [[Crespón Azul]] —o cronista do grupo— '''Brais Pinto''' foi un afiador de [[Cortecadela, Santa Cruz de Rubiacós, Nogueira de Ramuín|Cortecadela]]
Dar un nome descoñecido ao grupo, segundo Fernández Ferreiro: '''«'''foi un acerto. Non soaba nada a cousa literaria, como case sempre ocorre nestes casos. Por iso a todos intrigou desde o primeiro momento. Non sabían quen era Brais Pinto e querían coñecer a identidade de semellante personaxe: un afiador, un home inquedo e soñador, solitario e libre, amigo dos camiños e de novos eidos, que levaba no peito un grande amor e un xardín de caraveis vermellos'''»'''.<ref>{{Cita libro|título=De Xente Nova a Brais Pinto: memorias dun afiador rebelde|apelidos=Fernández Ferreiro|nome=Xosé|editorial=Xerais|ano=2012|ISBN=9788499143477|páxina=163|ref=}}</ref>
== Descrición ==
Liña 19:
== Historia ==
[[Ficheiro:Ramón Otero Pedrayo, 1928, Ruínas de San Domingos.jpg|miniatura|Ramón Otero Pedrayo mantivo una estreita relación cos membros do grupo Brais Pinto]]
Brais Pinto tivo o seu punto de orixe en Madrid no ano 1958, constituído por un grupo de estudantes e traballadores galegos que vivían na capital<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Gonçales Blasco|nome=Luís|data=2000|título=Algo sobre Brais Pinto e as minhas relaçons com o fato|PMC=|revista=Agália|doi=|ISSN=|PMID=|volume=|páxinas=|número=63-64}}</ref>. O grupo concretouse no café madrileño Os Mariscos<ref>{{Cita libro|título=De Xente Nova a Brais Pinto : memorias dun afiador rebelde|apelidos=Fernández Ferreiro|nome=Xosé|editorial=Xerais|ano=2012|ISBN=9788499143477|páxina=80|ref=}}</ref>, unha orixe humilde que encaixaba cos seus propósitos. Os seus primeiros integrantes foron [[Bautista Álvarez]], [[César Arias]], [[Xosé Cribeiro]], [[Xosé Fernández Ferreiro]], [[Bernardino Graña]], [[Ramón Lorenzo|Ramón Lourenzo]], [[Xosé Luís Méndez Ferrín]] e [[Reimundo Patiño]]; e a eles incorporouse [[Herminio Barreiro]] un ano máis tarde. Todos eles estaban dispostos a traballar pola causa galega, un interese que conformou un dos trazos característicos do grupo.
Unha das primeiras labores que emprendeu Brais Pinto como grupo foi a edición dunha colección de poesía en cinco números: ''[[Bocarribeira]]'' de [[Ramón Otero Pedrayo]] (1958), ''A'' ''Noite'' de [[Xosé Fernández Ferreiro]] (1959), ''[[O que se foi perdendo]]'' de [[Ramón Lorenzo|Ramón Lourenzo]] (1959) e ''[[Acoitelado na espera]]'' de [[Xosé Cribeiro|Xosé Alexandre Cribeiro]] (1960). Este último libro tiña o anuncio da seguinte edición de ''[[Bandeiras Neboentas]]'' de [[Reimundo Patiño]], mais non se publicou até 1992 na editorial Espiral, sete anos despois da súa morte. Pola súa parte, ''Bocarribeira'' contiña unha breve declaración dos motivos do grupo para publicaren a colección de poesía:<blockquote>BRAIS PINTO é unha coleución de poesía fundada por un fato de mozos galegos residentes en Madrid. É a única coleución escrusivamente poética que subsiste no ámbito cultural galego. Pretende incorporar aos seus números as voces mozas e as derradeiras actitudes da modernidade creadora, sen esquecer aos mestres de sempre nin ás figures (sic) representativas do intre actual en Europa, coidadosamente traducidas (sic) e anotadas.</blockquote> O propio Otero Pedrayo dirixiuse a Madrid para a presentación do libro e así iniciaron as boas relacións entre este autor e mais o grupo Brais Pinto.
Liña 39:
=== Reimundo Patiño ===
Reimundo Patiño Mancebo (1936 - 1985) foi un '''pintor''' coruñés<ref>{{Cita libro|título=Enciclopedia Galega Universal|apelidos=Ledo|nome=Bieito|editorial=Ir Indo|ano=1999-|ISBN=8476802889|volume=13|páxinas=290-291|ref=}}</ref>. A súa infancia en [[Monforte de Lemos]] foi marcada por unha enfermidade ósea que motivou o seu interese polo debuxo —cargado de imaxes fantásticas e dinamismo— no seu estado convalecente. Fundou en [[A Coruña|Coruña]] xunto con [[Xohán Casal]] a [[Liga Nórdica]] e a [[Unión de Artistas Ceibes]]. Desenvolveu a súa a arte a partir do expresionismo e sempre intentou superar o informalismo. En 1960 colaborou coas revistas ''[[Grial (revista)|Grial]]'' e ''[[Vieiros (revista)|Vieiros]]'' e co xornal compostelán ''[[La Noche]]''. Xunto con Brais Pinto, formou parte tamén do grupo vangardista A Gadaña e cofundou e militou na Unión do Pobo Galego. Participou na renovación expresiva do [[gravado]] e da [[litografía]], así como na estampa. Ademais, foi o pioneiro no desenvolvemento da [[banda deseñada]] con ''[[O home que falaba vegliota]]'' (1972) e coa obra de influencias vangardistas ''[[2 Viaxes]]'' (1975), este último realizado en colaboración con [[Xaquín Marín]].
=== Xosé Fernández Ferreiro ===
Xosé Fernández Ferreiro ([[Nogueira de Ramuín]] 1931 - 2015) foi '''xornalista''' e '''escritor'''<ref>{{Cita libro|título=Enciclopedia Galega Universal|apelidos=Ledo|nome=Bieito|editorial=Ir Indo|ano=1999-|ISBN=8476802889|volume=9|páxina=86|ref=}}</ref>. Foi licenciado en Ciencias da Información e, posteriormente, correspondente de ''ABC'', colaborador en diversas publicacións e prensa como ''Grial, Vieiros, La Vanguardia'' e ''Destino'' e redactor de ''Faro de Vigo, La Noche, El Correo Gallego'' e ''La Voz de Galicia''. Fundou o grupo Brais Pinto e cultivou a poesía e a narrativa. De entre a súa obra destacan obras como ''[[Ribeirana do Sil]]'' (1952), ''[[A morte de Frank González]]'' (1975) ou ''[[Agosto do 36]]'' ([[Premio Xerais]] de Novela 1991). Recibiu o Premio Galicia de Xornalismo en 1985.
Liña 49 ⟶ 47:
Publicou ''[[Acoitelado na espera]]'' en 1960, obra que xa fora premiada o ano anterior pola Unidade Galega de Nova York. Nesta década fundou o Cine Club Vigo, xa de volta na Galiza, e foi un activo militante do [[Partido Comunista de España|PCE]]. No ano 1979 saíu á luz ''[[Indo pra más perto]]''.
Cribeiro morreu o 2 de maio de 1995 en Pontevedra.[[Ficheiro:Bautista Álvarez.jpg|miniatura|Bautista Álvarez, un dos integrantes de Brais Pinto]]
=== '''Bautista Álvarez Domínguez''' ===
Liña 115 ⟶ 113:
* ''[[Voz y voto]]'' do propio Celso Emilio Ferreiro na edición clandestina, publicado en 1955, foi o libro que abriu a colección de Brais Pinto.
Na súa primeira época (1958-1962)<ref>{{Cita libro|título=De Xente Nova a Brais Pinto : memorias dun afiador rebelde|apelidos=Fernández Ferreiro|nome=Xosé|editorial=Xerais|ano=2012|ISBN=9788499143477|páxina=119|ref=}}</ref> Brais Pinto publicou 5 títulos de poesía:
* ''[[Bocarribeira]]'' (1958), o primeiro libro de poesía de [[Ramón Otero Pedrayo|Otero Pedrayo]], ilustrado por [[Reimundo Patiño]].
Liña 145 ⟶ 143:
== Véxase tamén ==
=== Bibliografía
*{{Cita publicación periódica|apelidos=Gonçales Blasco|nome=Luis|data=2000|título=Algo sobre Brais Pinto e as minhas relaçons com o fato|PMC=|revista=Agalia|doi=|ISSN=|PMID=|volume=|páxinas=63-64|número=}} ===
[[Categoría:Nacionalismo galego]]
| |||