Os outros feirantes: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Jglamela (conversa | contribucións)
→‎O tempo: Arranxos
Liña 226:
==O tempo==
===Tempo da historia===
Hai dous planos temporais. No primeiro o narrador sitúase nun tempo presente (o presente da narración) inconcreto, que actualiza para o auditorio -ficticio- a historia. O segundo é o tempo das historias, das anécdotas. Neste caso atópnaseatópanse ás veces referencias temporais concretas, algunhas son simples mencións de feitos históricos xa pasados (afundimento do [[RMS Titanic|Titanic]]) e outras serven para situar a acción: ''Un destes parentes, un tal Segundo Leirado, foi servir ao rei cando a derradeira guerra carlista (...) estaba na escolta de Primo de Rivera (...) O rei Alfonso XII chegou ao frente do Norde cun grande catarro'' (p. 42). SenNon embargoobstante, o máis frecuente é que as referencias temporais sexan do máis impreciso: ''unha tardiña de verán'' (p. 11); ''Esto pasou hai muitos anos, quizaves cen ou máis'' (p. 17). Parece como se lle interesase máis a indeterminación temporal, o cal -unido—unido á concreción espacial-espacial— se pode considerar como unha máis das súas estratexias realistas, porque é máis habitual lembrar o onde ca o cando.
 
===O tempo do discurso===
No referido ao tempo do discurso (da escrita) -e—e como consecuencia do dobre plano antes sinalado-sinalado— hai constantes saltos entre eles.
 
Dentro xa de cada unha das historias, o máis usual é o tratamento lineal (O cabalo de Alberte Merlo, O verdugo na Cañiza, Xosé Liñeiras...), aínda que tamén aparecen frecuentes retrospeccións (O enano das burlas, cando conta a historia do tatexo; A tía Remedios, a vida coa condesa no Brasil; Ramiro da Barca, o caso do demo co seu bisavó; O partiquino Ramírez, os casos que lle pasaron na Arxentina...) e tamén hai algunhas prospeccións: D. Felicio escribe dende o outro mundo, ''pro todo esto pasou despois do que lles vou contar'', p. 119.