Georges Jacques Danton: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Jglamela (conversa | contribucións)
En uso
Jglamela (conversa | contribucións)
Arranxos
Liña 1:
{{en uso}}
{{biografía}}
'''Georges Jacques Danton''', nado en Arcis-sur-Aube o [[26 de outubro]] de 1759 e guillotinado en [[París]] o [[5 de abril]] de [[1794]], foi un [[avogado]] e político [[Francia|francés]] que desempeñou un papel determinante durante a [[Revolución Francesa|Revolución francesa]], cun talante rexeitado por diversos sectores.
 
== Traxectoria ==
O pai de Danton faleceu cando el tiña 3 anos de idade, deixando viúva a súa nai e orfos os seis fillos do matrimonio. Comezou os estudos nun pequeno seminario de Troyes, e proseguiu a súa formación escolar nos oratorios de Troyes, a pesar de que rexeitou os estudos dunha carreira eclesiástica.
 
Despois de trasladarse a París, iniciouse unha etapa de prosperidade grazas a un afortunado matrimonio coa filla dun home adiñeirado. Obtivo un importante préstamo que lle permitiu unha prestixiosa posición legal e levar unha vida acomodada. Cando comezou a [[Revolución Francesa|Revolución francesa]] en 1789, introduciuse na política con entusiasmo. Os seus discursos a miúdo eran intensos, pero adoitaba actuar con cautela. A pesar de ser unaunha persoa xenerosa, amable e de gran flexibilidade ideolóxica, recaeron en 1791 graves sospeitas de que aceptaba subornos dos monárquicos.
 
En xullo de 1790, fundou a Sociedade dos Dereitos do Home e do Cidadán, máis coñecido polo [[club dos Cordeliers]]. Tras un curto exilio en Gran Bretaña, en 1792 regresou a París e participou na Insurrección do 10 de agosto de 1792. A Asemblea Lexislativa nomeouno Ministro de Xustiza.
Liña 13 ⟶ 14:
En novembro de [[1792]] foi enviado pola Convención a Bélxica polo que non estivo presente na vista do xuízo contra [[Luís XVI de Francia|Luís XVI]], pero ao ditarse a sentenza votou pola morte do rei apoiando así a Robespierre. Defendeu a anexión de [[Bélxica]] á república e a creación dun comité de salvación pública do cal foi membro preponderante.
 
A xefatura da República atopábase desgarrada en 1794 polos conflitos entre os novos grupos políticos e as acusacións de corrupción e [[traizón]]. Danton buscou novamente unha solución de compromiso cos distintos sectores, pero as súas propias simpatías estaban decididamente con aqueles que desexaban moderar a represión e o [[Terror (Francia)|terrorTerror]] (os indulxentes). A pesar diso, a súa posición viuse socavada pola corrupción e as intrigas dos seus amigos. Robespierre decidiu que a unidade do goberno só podía manterse eliminando tanto os radicais como os indulxentes, incluído Danton. Tras ser sometido a xuízo polo Tribunal Revolucionario, Danton perdeu primeiro a súa reputación e despois a súa vida; morreu na [[guillotina]] o 5 de abril de 1794.
 
Algúns historiadores consideran a Danton como un home realista que non se deixou levar polo fervor ideolóxico.
 
== Revolución francesa ==
Proseguiu, durante seis meses, cos estudos de Dereito na facultade de [[Reims]], tras os cales obtivo a súa licenciatura. Aínda que inscrito nun despacho de avogados de París, non o frecuentou coa mesma asiduidade coa que visitou os cafés, o que lle serviu para coñecer varios futuros revolucionarios: [[Camille Desmoulins]] e [[Jean-Paul Marat|Marat]], entre eles, así como a que será a súa futura esposa, Antoinette-Gabrielle Charpentier (1760-1793). Antoinette era filla dun próspero propietario dun café, e o seu dote permitiulle a Danton comprar o cargo de avogado no [[Consejo del Rey|Consello do Rei]] en 1787. O matrimonio celebrouse o 14 de xuño de 1787. Tiveron catro fillos dos que sobreviviron dous: [[Antoine Danton]] e [[François Danton Georges]] e ela morreu dando a luz ao cuarto, que tamén faleceu no parto.
 
== A revolución ==
[[Ficheiro:FR-65440_statdanton01.jpg|miniatura|339x339px|Estatua de Georges-Jacques Danton en [[Tarbes]].]]
Republicano moderado fundou, en 1790, xunto con Marat, Desmoulins e outros, a «Sociedade dos Dereitos do Home e do Cidadán», coñecida como o [[Club de los Cordeliers|Club dos Cordeliers.]]. Elixido presidente dos Cordeliers foi gañando popularidade. Segundo un biógrafo, "a altura de Danton era colosal, o seu aspecto atlético, os seus trazos fortemente marcados, brutáns e desagradables, a súa voz sacudía as cúpulas dos corredores",<ref>{{cita libro|nome=R.|apelidos= Griffiths|título=The Monthly Review|data=1814}}</ref> a pesar do seu físico pouco agraciado e do seu cínico discurso, Danton posuía un carisma e unha oratoria tan brillantes que conseguía simpatizar con todos.<ref>{{Cita libro|título=The Monthly Review|apelidos=R. Griffiths}}</ref>
 
Membro da [[Comuna]], dirixiu a axitación republicana que conduciu aos fusilamentos dos manifestantes no [[Campo de Marte (París)|Campo de Marte]] o 17 de xullo de 1791.
[[Categoría:Wikipedia:Todos os artigos que requiren referencias]]
[[Categoría:Wikipedia:Artigos que requiren referencias desde unha data descoñecida]]
 
Ao seu retorno de Inglaterra, en novembro de 1791, foi elixido substituto do procurador da Comuna de París e, tras participar na insurrección de agosto de 1792, foi nomeado Ministro de Xustiza.
[[Categoría:Wikipedia:Todos os artigos que requiren referencias]]
[[Categoría:Wikipedia:Artigos que requiren referencias desde unha data descoñecida]]
 
En xaneiro de 1793, votou a favor da execución de [[Luís XVI de Francia|Luís XVI]], a pesar de que anteriormente propuxera o desterro. En marzo de [[1793]] participou na creación do [[Tribunal Revolucionario|tribunal revolucionario]] e en abril entrou no [[Comité de Salvación Pública]], órgano executivo da primeira [[Francia|República Francesa.]]
 
O 5 de setembro foi elixido deputado de París e deixou o ministerio —conservando, no entanto, a súa grande influencia nos asuntos diplomáticos—, para exercer este cargo na [[Convención Nacional (Revolución Francesa)|Convención Nacional]], onde entrou en oposición con [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]], non tanto polas súas conviccións, que as tiñan en común, senón pola forma. Danton tentou pacificar o país e chegar a un entendemento entre [[Girondinos|xirondinos]] e [[Jacobinos|xacobinos]], opúñase á continuidade do Terror, apoiando o grupo denominado dos «indulxentes»; defendeu as reivindicacións dos ''sans-culottes'', desaconsellou a execución de [[María Antonieta de Austria|Maria Antonieta]] e creou o «exército revolucionario». A ruptura entre os «dantonistas» e os xacobinos consumouse a últimos do ano 1793, período no que Robespierre tentou manter o equilibrio político do seu goberno enfrontándose aos máis radicais, así como aos máis moderados. Os xacobinos acusaron a Danton de malversación de fondos e de venderse aos monárquicos, e viuse comprometido, xunto ao seu amigo e deputado [[Fabre d'Églantine|Fabre d’Églantine]], no escándalo da liquidación da Compañía das Indias. Por mor de todo iso, Danton viuse en perigo e fuxiu, refuxiándose en Arcis-sur-Aube.
 
O [[30 de marzo]] de [[1794]], quince días despois da execución dos «hebertistas», Danton, Desmoulins e Fabre son arrestados segundo a denuncia levada a cabo por [[Louis de Saint-Just|Saint-Just.]]<ref>[https://fr.m.wikisource.org/wiki/Discours_de_Louis_Antoine_L%C3%A9on_de_Saint-Just_le_31_mars_1794] Discurso de Luis Antonio León de Saint-Just el 31 de marzo de 1794 (en francés).</ref><ref>[http://www.larousse.fr/encyclopedie/personnage/Georges_Jacques_Danton/115631] Danton en la ''EnciclopediaEncyclopedie Larousse'' (en francés){{fr}}.</ref>
 
Foi condenado á morte e guillotinado o 5 de abril de 1794.
[[Categoría:Wikipedia:Todos os artigos que requiren referencias]]
[[Categoría:Wikipedia:Artigos que requiren referencias desde unha data descoñecida]]
 
== No cine ==
{| cellspacing="0" cellpadding="4" border="1" align="center"
!'''Ano'''
!'''PelículaFilme'''
!'''Director'''
!'''Actor'''
|-
|[[1983]]
| ''[[Danton (películafilme)|Danton]]''
|[[Andrzej Wajda]]
|[[Gérard Depardieu]]
|-
|[[1989]]
| ''[[La Révolution française (filme)|La Révolution française]]''
| ''Historia dunha revolución''
|[[Roberto<br />Enrico]]<br /> EnricoRichard[[Richard T. Heffron]]
|[[Klaus Maria Brandauer]]
|}
Liña 62 ⟶ 57:
== Notas ==
{{listaref}}
 
== Véxase tamén ==
{{Commonscat}}
=== Bibliografía ===
* François Furet and Mona Ozouf (eds.), ''A Critical Dictionary of the French Revolution''. Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press, 1989; pp.&nbsp;213–223.
* Laurence Gronlund, [https://archive.org/details/cairaordantoninf00gron ''Ça Ira! or Danton in the French Revolution.''] Boston: Lee and Shepard, 1887.
* Norman Hampson, ''Danton''. Nova York: Holmes & Meier Publishers, 1978.
* David Lawday, ''Danton: The Giant of the French Revolution''. Londres: Jonathan Cape, 2009.
* Marisa Linton, ''Choosing Terror: Virtue, Friendship and Authenticity in the French Revolution'' (Oxford University Press, 2013).
 
{{Control de autoridades}}
 
{{ORDENAR:Danton, Georges Jacques}}
[[Categoría:Nados no departamento de Aube]]
[[Categoría:Nados en 1759]]
[[Categoría:Finados en 1794]]
[[Categoría:Ministros de Francia]]
[[Categoría:Nados en 1759Avogados]]