Amor: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 58:
A concepción anterior é diametralmente oposta á do [[capitalismo]], que promove o chamado «[[egoísmo psicolóxico|egoísmo]] inherente ao ser humano», e sobre o cal se basea.<ref>TR Machan. ''Selfishness and capitalism''. 1974.</ref> [[Ayn Rand]] defende que o [[egoísmo racional|egoísmo]] é en esencia un sentimento nobre, e que cada persoa é responsable da súa propia felicidade e non da dos demais. Este pensamento está intimamente ligado ao capitalismo puro.<ref>[http://marsexxx.com/ycnex/Ayn_Rand-The_Virtue_of_Selfishness.pdf Ayn Rand. ''The virtue of selfishness''.]</ref>
{{cita|''Xuro, pola miña vida e polo meu amor por ela, que nunca vivirei polo ben doutro home, nin pedirei a outro home que viva polo meu''.<ref>Mimi Reisel Gladstein y Chris Mattew Sciabarra. [http://books.google.es/books?hl=es&lr=&id=bei61AcYlT0C&oi=fnd&pg=PA29#v=onepage&q&f=false ''Feminist interpretations of Ayn Rand'']. 1999. P. 29.</ref>|[[Ayn Rand]]}}
 
O amor sexual, en calquera das súas variantes, constitúe así mesmo un amor marcadamente egoísta; o que se manifesta como un altruísmo cara á parella constitúe unha manifestación de puro egoísmo respecto ao resto da sociedade; o propio acto sexual desenvólvese baixo un estado de egoísmo persoal no que o individuo busca o seu propio pracer, xa sexa de forma directa ou pola gratificación que lle produce o pracer da súa parella. Na mesma liña, [[Sigmund Freud]] consideraba que todas as motivacións humanas tiñan un transfondo [[ libido| libidinoso]], e, por tanto, egoísta. Ao considerar o amor compasivo [[ Sublimación (psicoloxía)|sublimado]], describe ao amor como un comportamento exclusivamente [[ narcisismo|narcisista]]; para el as persoas só aman o que foron, o que son, ou o que ambicionan ser; distingue, mesmo, entre graos saudables e patolóxicos de narcisismo. Escribiu, entre outras cousas, que o amor incondicional dunha nai leva a unha perpetua insatisfacción: «Cando un foi incontestablemente o fillo favorito da súa nai, mantén durante toda a súa vida ese sentimento de vencedor, mantén o sentimento de seguridade no éxito, que en realidade raramente satisfaise». É unha forma de entender as relacións humanas que se estendeu durante o [[século XX]] desde [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] a outros países [[Occidente|occidentais]], e actualmente existe unha dura pugna entre os seus defensores e detractores. [[Francia]] e [[Arxentina]] son os dous países que máis se resisten a abandonar a cultura do [[psicanálise]]. En [[España]], máis do 9% dos psicólogos seguen xa este paradigma.<ref>[http://www.elmundo.es/elmundosalud/2009/11/04/neurociencia/1257364555.html «El psicoanálisis sobrevive 70 años a Freud»]. Artículo de María Sánchez-Monge en el periódico español ''El mundo'' (5 de novembro de 2009).</ref><ref>[https://web.archive.org/web/20120630102609/http://www.lanacion.com.ar/738572-el-psicoanalisis-va-a-desaparecer-dice-mikkel-borch-jacobsen «El psicoanálisis va a desaparecer, dice Mikkel Borch-Jacobsen»]. Artículo de Luisa Corradini para o xornal arxentino ''La nación'' (14 de setembro de 2005).</ref>
 
== Consideracións con respecto ao amor ==