Substratos do galego: Diferenzas entre revisións

O grandegran descoñecemento das linguas[[lingua]]s que serse falaban antes da chegada do [[latín]] á [[Gallaecia]] obrígaobriga a que tódalas afirmacións que se fagan sexan sempre simples hipóteses. Debido a isto, o principal método para analizar a orixe do léxico no galego é a comparación co léxico análogo noutros territorios e polo tanto hai moitas combinacións de distribución. De tódolos xeitos, Acéptase xeralmente que a maioría das [[léxico|unidades léxicas]] anteriores ós romanos conservadas son [[substantivo]]s, sen menoscabo de que tamén haxa [[adxectivo]]s ou [[verbo]]s.

* Unha compoñente euroafricana ou mediterránea, espallada por [[Hispania]], [[Galia]], Italia e o norte africano datable no [[Paleolítico Superior]] (35.000 a. de C. - 8.000 a. de C.), relacionando o [[íbero]] co [[lingua mauritana antiga|mauritano]] (unha lingua [[berber|prebérber]] norteafricana) e causada pola relación transmediterránea. Nesta camada poderíanse considerar voces coma ''cosco, mata, queiroga'' e voces con ''carr-'' (''carqueixa, carrasco, carrapucho, carroucho'') segundo Hubschmid e ''balsa, caram(b)elo, meda'' e voces con ''barr-'' (Bar de Riba, en [[Santiago de Compostela]]) para Rivas Quintas.

* Unha compoñente hispanocaucásica, distribuída por Europa [[meridional]] dende o Atlántico ó [[Caucaso]] e incluíndo Bulgaria e algunhas falas caucásicas e italianas. Probablemente chegadas por [[mar]], deben de estar emparentadas co protobasco e algunhas das palabras que quedan son ''coto'' (de moito rendemento toponímico dende [[Cantabria]] ó norte de [[Portugal]], mesmo moito tempo despois de desapareceren os seus falantes), ''morodo'' (e variantes con ''mor-'') e ''sobaco'', e para Rivas Quintas ''arando, argana, canto, charrúa, fatica, lesta'' e ''zamarra''.