Xénese: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→Ligazóns externas: ligazón |
m arranxo ligazóns |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Albrecht Dürer - Adam and Eve (Prado) 2.jpg|miniatura|Adán e Eva de [[Albrecht Dürer|Dürer]].]]
O libro da '''Xénese''', (do [[lingua grega|grego]] Γένεσις, "nacemento, creación, orixe", en [[lingua hebrea|hebreo]] תּוֹלֵדוֹת, "xeración", que prefire como título בְּרֵאשִׁית, ''Bereshit'', "no principio"). É o primeiro libro da ''[[Torá]]'' ("A Lei"), e tamén o primeiro libro do ''[[
{{ imaxe dupla | dereita | Ourense Catedral Holztür554.JPG | 100 | Ourense Catedral Holztür553.JPG | 100 | Tentación e expulsión de [[Adán e Eva]] do Paraíso, [[Catedral de Ourense]]. }}
Narra acontecementos, desde a creación do mundo, na perspectiva xudaica (o chamado "[[A creación segundo a Xénese|relato da Xénese]]"), pasando polos [[Patriarca]]s, ata á fixación deste pobo no [[Exipto]], despois da historia de [[Xosé (fillo de Xacob)|Xosé]].
Liña 18:
=== Relatos dos patriarcas ===
[[Ficheiro:Abraham.jpg|miniatura|esquerda|Sacrificio de Isaac de [[Laurent de La Hyre]]]]
Ocupan o resto dos capítulos da Xénese. Os ''patriarcas'' son os "pais" do pobo de [[Israel]], xefes de clans nómades adicados á gandería que se moven por unha ampla zona que comprende os actuais [[Iraq]], [[Xordania]], [[Israel]] e que remata en [[Exipto]]. Os relatos que conforman esta parte son sobre: [[
[[Ficheiro:Isaak zegent Jakob Rijksmuseum SK-A-110.jpeg|miniatura|[[Isaac]] dando a beizón para [[Xacob]].]]
Son relatos que teñen, polo menos, unha base histórica, sen desbotar o feito de que cos anos e a evolución que foron sufrindo os relatos orais que son a base dos escritos que coñecemos, a historia real estea deformada e magnificada.
Liña 25:
== Autoría ==
A tradición xudía dicía que Moisés era o autor do [[Pentateuco]], autoría que foi asumida pola tradición cristiá ata o inicio dos estudos bíblicos no século XIX.
Neste momento os estudos coinciden en falar de dúas fases.
Liña 35:
=== As tres fontes ===
A análise do texto revela diferenzas lingüísticas, de estilo, teolóxicas etc. En base a este estudo estableceuse que os autores deste libro se agrupan en tres fontes: iavista, eloísta e sacerdotal. Estas tres fontes son, xunto coa chamada [[Deuteronomio|deuteronomista]], as autoras de todo o Pentateuco.
Tradición iavista:
Tradición eloísta: o seu nome vén de que chama ''Eloím'' a Deus. Aproximadamente dous séculos posterior no tempo á tradición Iavista. A formulación eloísta está máis preto da primitiva tradición oral e marca máis as distancias entre home e Deus.
Liña 49:
Os autores, para ir creando o texto, utilizaron a xustaposición. Salvo en casos moi concretos, unha tradición uníase a outra, poñendo os materiais un a carón do outro ao longo dunha liña cronolóxica definida de antemán. Este método de construción do texto fai que en ocasións nos atopemos seguidas dúas versións dun mesmo relato. O exemplo máis famoso atopámolo na creación do mundo: hai un primeiro relato, o da creación do mundo en sete días, obra dos autores sacerdotais; a seguir dela empeza o relato iavista que pasa moi rápido pola creación do mundo para centrarse na creación do home e da muller.
Este sistema de traballo
* En primeiro lugar conserva os distintos matices que aportan cada unha das fontes que conforman o libro. Volvendo ao relato da creación, gracias á xustaposición podemos apreciar o estilo cadencioso e solemne do relato sacerdotal e o próximo e vital do iavista; o Deus señor universal que crea o mundo en sete días, e o Deus próximo, máis antropomórfico, que se preocupa porque Adán está só e lle fai falla unha compañeira.
Liña 56:
== Estudos e discusións ==
[[Ficheiro:Bilińska_Joseph_sold_by_his_brothers.jpg|miniatura|[[Xosé (fillo de Xacob)|Xosé]] vendido como escravo por seus irmáns.]]
Postúlase que
Algúns estudosos cren que as historias de Isaac, en varios momentos tan semellantes ás de
A narración da historia de Xosé, que viña explicar a orixe das 12 [[Tribos de Israel]], puido ser compilada por cronistas de Israel, no período en que os reinos de Israel e [[Xudá]] estiveran divididos, durante o primeiro milenio antes de Cristo, pois toda a narración salienta a importancia e a nobreza de Xosé (pai das medias tribos de [[Efraín]] e [[Manasés]], as tribos dominantes do Reino do Norte), en contraposición coa indiferenza e a envexa de Xudá (a tribo predominante do Reino do Sur), reflectindo o rancor das tribos de Xosé e a tribo de Xudá naquel período. Ao final da narración, cando Xacob chega a [[Exipto]] e beice os seus fillos, á tribo de Xudá prometéselle que había reinar sobre todas as outras, o que contradí a finalidade do resto da narración.
|