Carlos Lemaur: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Traducido de es:Carlos Lemaur |
Continúo tradución |
||
Liña 1:
{{en tradución}}
{{biografía}}
'''Carlos Lemaur y Burriel''', nado en [[Montmirail]] o [[1 de xaneiro]] de [[1724]] e finado en [[Madrid]] o [[25 de novembro]] de [[1785]] foi un enxeñeiro militar e arquitecto francés recrutado polo rei [[Fernando VI de España]] para incorporarse ás obras emprendidas polos Borbóns en España, a partir de 1750. Participou de maneira relevante en proxectos de canais navegables como o [[canal de Castela]] e o [[canal de Guadarrama]], así como en camiños reais, sobre todo baixo [[Carlos III de España|Carlos III]]. Proxectou e construíu o [[pazo de Raxoi]] en Santiago de Compostela e a portada principal da [[catedral de Lugo]]. Colaborou tamén no deseño urbano de novas poboacións na [[Serra Morena]], moi probablemente en [[La Carolina]].<ref>Non se sabe con certeza a autoría do proxecto da poboación iniciada en 1767. Algúns autores, como Antonio Bonet Correa, cualifícana como extraordinaria concepción urbanística ilustrada.</ref> Escribiu libros sobre matemáticas e astronomía e traduciu do francés ao castelán libros técnicos e científicos.
== Traxectoria ==
=== Formación e primeiros anos ===
Os seus pais foron Carlos Antonio Lemaur y Lemaur e Mariana de Burriel, orixinarios de Montmirail, na rexión da Champaña. Dos seus primeiros anos e da súa formación inicial coñécese pouco, mais sábese que cursou estudos militares en [[París]] dende 1740, participando nos equipos de enxeñeiros xeógrafos en [[Flandres]] e, contra 1744,<ref>López Lambas, María Eugenia. "El Camino Real de Galicia. Aspectos jurídicos", tese de doutoramento, Madrid, 1995, p. 268.</ref> graduouse como enxeñeiro, chegando a ter o grao de tenente. Da súa formación só se sabe a partir das súas propias afirmacións en documentos en que alegaba as súas capacidades.
Liña 19 ⟶ 18:
-->
=== Produción académica ===
En 1758
▲En 1758, es llamado a la Corte para formar parte de la Sociedad de Matemáticas, que por esos años dirigía [[Pedro Lucuze]]. Sus trabajos sobre Astronomía y Matemáticas fueron impresos en España y era evidente en su práctica profesional, tanto en lo referente a la hidrología y a la construcción como a las obras defensivas portuarias en las que participó, que dominaba el tema con solvencia y el reconocimiento de formar parte de la Sociedad de Matemáticas lo corrobora. Ingresa a la "Real Sociedad Económica matritense de Amigos del País" en 1776, teniendo el grado de coronel de los Reales Ejércitos e ingeniero jefe.<ref>Ibid. p. 284, loc. cit. Memorias de la Sociedad, catálogo de referencia año de 1780.</ref>
Entre
=== O canal de Guadarrama ===
▲Poco antes de morir, en 1785, Lemaur presenta su "Relación histórica del proyecto de un canal navegable desde el río Guadarrama al Océano, pasando por Madrid, Aranjuez, y atravesando la Mancha y Sierra Morena, con la exposición del orden y método de ejecución para asegurar el éxito, y la más pronta utilidad de tan grande obra", documento que sería relevante para persuadir al rey de la relevancia que tendría en el transporte de piedra para las numerosas obras que Carlos III emprendía en Madrid con gran intensidad en esos años. No sin ciertos contratiempos financieros, el Banco Nacional de San Carlos financió la obra, al menos en sus inicios, cuando el banco era dirigido por Francisco Cabarrús.
▲El proyecto del [[Canal del Guadarrama|Canal de Guadarrama]] se ha considerado muy ambicioso para su época. Consistía en un canal que salvaría más de 120 metros desde la [[Presa de El Gasco]], con una cortina de 90 metros, una de las más altas para ese tiempo en Europa, y que descendería a Madrid conectando esa zona con Andalucía y llegando al Mediterráneo. En realidad se trata de un proyecto trazado y valorado por sus temerarios alcances y repercusiones económicas. Los problemas financieros se hicieron muy notables y Lemaur dejó todo el trazo y concepto fluvial concluido; sin embargo, al parecer las condiciones del financiamiento y los agrios encuentros con Cabarrús y el Banco de San Carlos lo llevarían a una situación desesperada. Se sabe que se suicidó el 25 de noviembre de 1785, dejando todo su trabajo a sus hijos Carlos, Francisco, Félix y Manuel quienes se ocuparon en continuar el Canal. Pero las condiciones eran precarias y los recursos no fluyeron, llegando los herederos a tomar decisiones poco ortodoxas y menos convenientes para la presa El Gasco, como el uso de mezclas para la argamasa del remate de la cortina empleando arcillas cuya resistencia no era la adecuada, lo cual provocó que durante una fuerte tormenta en mayo de 1799, esa parte se desplomara, quedando como hoy se le ve. Finalmente la obra se abandonó quedando así también abandonado el proyecto de gran envergadura emprendido por Lemaur y sus hijos.
== Familia ==
Carlos Lemaur y Burriel e a súa dona Juana de la Muraire y Colart, casaron en España e tiveron catro fillos e unha filla: Carlos, Francisco, Manuel, Félix e Isidora Lemaur y de la Muraire. [[Francisco Lemaur]] seguiu os pasos do seu pai como enxeñeiro militar e emigrou á [[A Habana|Habana]] a finais do século XVIII.
|