Théophile Gautier: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Corrixiuse o xénero da palabra "arte". |
m arranxiños |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Théophil Gautier 1856 Nadar.jpg|miniatura|dereita|200px|Théophile Gautier
'''Pierre Jules Théophile Gautier''', nado en [[Tarbes]] o [[30 de agosto]] de [[1811]] e finado en [[París]] o [[23 de outubro]] de [[1872]], foi un poeta, dramaturgo, novelista, xornalista, pintor e crítico de arte francés. Defensor do [[romanticismo]] o seu traballo
== Traxectoria ==
Théophile Gautier naceu o 30 de agosto de [[1811]] en Tarbes, capital do departamento de [[Altos Pireneos|Hautes-Pyrénées]], no suroeste de [[Francia]]. O pai, Pierre Gautier, era un pequeno funcionario bastante culto. A mai foi Antoinette-Adelaïde Concarde. A familia trasladouse a París en [[1814]], onde residiron no distrito de Marais.
Gautier comezou a súa educación como interno no prestixioso ''Collège Louis-le-Grand'' en París (entre os seus alumnos estiveran [[Charles Baudelaire]] e [[Voltaire]]). A estancia durou tres meses e tivo que ser levado á casa a causa dunha doenza e da súa falta de adaptación. Acabou a instrución no ''Collège Charlemagne'', pero o seu principal educador foi seu pai que o empurrou cara o estudo do [[latín]]. Na escola coñeceu a [[Gérard de Nerval]] que se converteu nun amigo para toda a vida e que lle presentou a [[Victor Hugo]], xa establecido como poeta e dramaturgo e que tería unha importancia definitiva en apartar a Gautier da carreira de pintor coa que daquela soñaba e
Pouco despois da [[revolución de 1830]] a familia Gautier pasou por dificultades económicas e tiveron que trasladarse ás aforas de [[París]]. Téophile decidiu ficar cos seus amigos no distrito de Doyenné, onde levou unha vida bohemia. A finais de [[1830]], Gautier comezou a frecuentar as reunións en ''Le Petit Cénacle'', un grupo de artistas que se reunía no
Gautier comezou a escribir poemas en [[1826]] pero o máis do seu tempo dedicouno a escribir para varios xornais, especialmente para
Gautier era moi afeccionado
Despois da [[Revolución francesa de 1848|revolución de 1848]] Gautier escribiu case cen artigos en nove meses. O seu momento de prominencia coincidiu co tempo no que os antigos líderes do romanticismo Hugo, [[François-René de Chateaubriand]], [[Alphonse de Lamartine]], [[Alfred de Vigny]] e [[Alfred de Musset]] non estaban xa participando activamente no mundo. O seu prestixio foi confirmado polo seu posto de director da
Na década de [[1860]] aínda que viu a súa candidatura á Academia francesa rexeitada tres veces, asentouse literariamente. [[Charles-Augustin Sainte-Beuve]], o crítico literario de máis sona da época dedicou tres artigos a examinar eloxiosamente toda a obra de
Durante a [[guerra franco-prusiana]] Gautier volveu a París
== A obra ==
=== Primeiros poemas ===
''Poésies'', publicada en 1830, é unha colección de corenta e dous
''Albertus'', publicado en 1832,
''Les Jeunes-France: romans goguenards ''(“Os Jeunes-France: contos burlóns) saíu do prelo en [[1833]], era unha sátira do [[romanticismo]]. En 1831, o xornal
''La Comédie de la Mort'', publicada en [[1838]]
=== Poesía da madureza ===
''España'', de [[1845]] adoita considerarse unha obra de transición. É un volume de 43 poemas de temas variados inspirados polas súas viaxes por España no verán de 1840. Neses poemas Gautier escribiu sobre aspectos diversos, deles algúns convencionais, da cultura e as tradicións españolas.
''Émaux et Camées'' (Esmaltes e Camafeos) de [[1852]] foi publicado durante unha viaxe polo Oriente Próximo e tense pola mellor obra do seu autor. O título reflicte o abandono da ambición romántica de crear a obra de arte "total" que inclúa a participación emocional do lector, en favor dun punto de vista máis moderno máis centrado en aspectos formais. A obra empezou como colección de 18 poemas en 1852, e chegou os 37 en anos posteriores.▼
▲''Émaux et Camées'' (Esmaltes e Camafeos) de [[1852]] foi publicado durante unha viaxe polo Oriente Próximo e tense pola mellor obra do seu autor. O título reflicte o abandono da ambición romántica de crear a obra de arte "total" que inclúa a participación emocional do lector, en favor dun punto de vista máis moderno, máis centrado en aspectos formais. A obra empezou como colección de 18 poemas en 1852, e chegou os 37 en anos posteriores.
''Dernières Poésies'' (Derradeiros poemas) de [[1872]] e unha colección de poemas que van de pezas dos seus primeiros anos a fragmentos inacabados de pouco antes da morte do autor. Dominan os sonetso dedicados a amigos do poeta.▼
▲''Dernières Poésies'' (Derradeiros poemas) de [[1872]]
=== Obras teatrais ===
Entre 1839 e 1850, Gautier escribiu ou colaborou en varias obras dramáticas. Théophile Gautier non se consideraba autor senón poeta e narrador. O seu estilo non casaba co teatro da época, convencional e pequenoburgués e as obras de Gautier foron mal aceptadas ou mesmo non publicadas.
''Une Larme du diable'' (Unha bagoa do demo) de 1839 foi escrita despois da viaxe de Gautier por [[Bélxica]] en
''Le Tricorne enchanté'' (O
''La Fausse Conversion'' (
''Pierrot Posthume'' é unha breve comedia de fantasía inspirada na “[[comedia dell’arte]]”, que desenvolve unha vez máis o tema do triángulo amoroso e acaba ben.
▲Le Tricorne enchanté (O triscornio embruxado) situase no século VII. Nela un vello, Géronte, que quere casar cunha muller fermosa namorada doutro é enganado e ve como os dous amantes cavan xuntos. Ë unha obra leda con final feliz.
▲''La Fausse Conversion'' (“A falsa conversión) e unha obra satírica en prosa publicada na revista Revue Des Deux Mondes en marzo de [[1846]] que, coma moitas outras de Gautier, non se estreou en vida do autor. A acción transcorre no século XVIII e é considerada por algúns como antifeminista, expresando a opinión de Gautier sobre o papel da muller como fonte de pracer. ''Pierrot Posthume'' e unha breve comedia de fantasía inspirada na “[[comedia dell’arte]]”, que desenvolve unha vez máis o tema do triángulo amoroso é acaba ben.
Outras obras súas son ''Un Voyage en Espagne'' (1843), ''La Juive de Constantine'' (1846), ''Regardez mais ne touchez pas'' (1847) (só nunha pequena parte de Gautier), ''Pierrot en Espagne'' (1847) -de atribución dubidosa- e ''L’Amour souffle
== Obra ==
* 1830: ''Poésies'' (Volume I)
* 1832: ''Albertus'' (poemas)
* 1833: ''Les Jeunes France'', novela
* 1835-6: ''Mademoiselle de Maupin''
* 1838: ''La Comédie de la mort''
Liña 55 ⟶ 59:
* 1845: ''Poésies complètes''
* 1846: ''Le club des haschichins''
* 1847: Estreo da comedia
* 1851: Esteo do ballet
* 1852: ''Caprices et zigzag
* 1853: ''Constantinople''
* 1851: Estreo do ballet
* 1855: ''Les Beaux-Arts en Europe''
* 1856: ''L’Art moderne''
* 1858: ''Le Roman de la momie'' (novela)
* 1859: ''[[Honoré de Balzac]]'' (biografía)
* 1858-9: ''Histoire de l’art dramatique en France depuis vingt-cinq ans''
* 1861: ''Trésors d’art de
* 1863: ''Le Captaine Fracasse''
* 1865: ''Loin de Paris''
* 1867: ''Voyage en Russie''
* 1871: ''Tableaux de
* 1872: ''Emaux et camées'', Théâtre, Histoire du romantisme
{{Control de autoridades}}
|