Illas Malvinas: Diferenzas entre revisións

Despois diso, o arquipélago foi visitado apenas por navíos de pesca; o seu status político era indiscutíbel até 1820, cando o coronel [[David Jewett]], un [[corsario]] [[Estados Unidos de América|estadounidense]] que traballaba para as [[Provincias Unidas do Río da Prata]], informou que os navíos ancorados en [[Buenos Aires]] en 1816 eran unha reivindicación dos territorios españois no Atlántico Sur.<ref>Véxase:

*{{harvnb|Sicker|2002|p = 32}}.</ref> [[Buenos Aires]] pasou a considerar Vernet o comandante militar e civil das illas en 1829{{sfn|Pascoe|Pepper|2008|pp=540–546}} e el tentou regulamentar a pesca para parar as actividades de [[baleeiro]]s e [[Caza de focas|cazadores de focas]] estranxeiros.{{sfn|Gibran|1998|p = 27}} As actividades de Vernet duraron até unha disputa sobre os dereitos de pesca e caza que levou a unha incursión do navío de guerra estadounidense [[USS Lexington (1825)|USS ''Lexington'']] en 1831,{{sfn|Pascoe|Pepper|2008|pp = 541–544}}<ref>Os rexistros do ''Lexington'' só relatan a destrución de armas e unha loxa, mais Vernet fai un pedido de indemnización para o [[Estados Unidos de América|Goberno dos Estados Unidos]] declarando que todo o poboado foi destruído.</ref>{{sfn|Pascoe|Pepper|2008|pp=541–544}} cando [[Silas Duncan]], o entón comandante da [[Mariña dos Estados Unidos]], tomou o asentamento de Puerto Soledad.{{sfn|Peterson|1964|p = 106}}

Buenos Aires tentou manter influencia sobre o asentamento a través da instalación dunha gornición, mais un motín en 1832 foi seguido no ano seguinte pola chegada de forzas británicas que reafirmaron o dominio do [[Reino Unido]].{{sfn|Graham-Yooll|2002|p = 50}} A [[Confederación Arxentina]] (entón liderada polo gobernador de Buenos Aires, [[Juan Manuel de Rosas]]) protestou contra as accións británicas{{sfn|Reginald|Elliot|1983|pp = 25–26}}<ref>Como discutido por Roberto Laver, non só Rosas rompeu relacións con Gran Bretaña por por da natureza "esencial" do "apoio económico británico", como tamén ofreceu as Malvinas "como unha moeda de cambio ... en troques do cancelamento da débeda da Arxentina de millóns de libras co banco británico ''[[Baring Brothers]]''".</ref>{{sfn|Laver|2001|pp=122–123}}<ref>En 1850, o goberno de Rosas ratificou o [[Tratado Arana–Southern]], o que colocou "un fim ás diferenzas e restabeleceu relacións perfectas de amizade existentes" entre o Reino Unido e a Arxentina.</ref>{{sfn|Hertslet|1851|p=105}} e os gobernos arxentinos continuaron dende entón a rexistrar protestas oficiais contra o Reino Unido.{{sfn|Gustafson|1988|pp = 34–35}}<ref>A Arxentina protestou en 1841, 1849, 1884, 1888, 1908, 1927 e 1933, e fai protestas anuais nas [[Nacións Unidas]] dende 1946.</ref>{{sfn|Gustafson|1988|p=34}} As tropas británicas partiron despois de completar a súa misión, deixando a área como "unha especie de terra de ninguén".{{sfn|Graham-Yooll|2002|pp=51–52}} O vice de Vernet, o escocés [[Matthew Brisbane]], volveu ás illas aquel ano para restaurar o asentamento, mais os seus esforzos remataron despois que, en medio de tumultos en Port Louis, o gaucho [[Antonio Rivero]] incitou un grupo de "descontentos" a asasinar a Brisbane e os líderes do asentamento; os sobreviventes escondéronse nunha caverna nunha illa achegada até que os británicos volveron e restauraron a orde.{{sfn|Graham-Yooll|2002|pp=51–52}} En 1840, as Malvinas convertéronse nunha colonia da coroa e colonos [[pobo escocés|escoceses]] posteriormente estabeleceron unha comunidade pastoral oficial.{{sfn|Aldrich|Connell|1998|p = 201}} Catro anos máis tarde, case todos foron realoxados en Port Jackson, considerado un lugar mellor para a sede do goberno, en canto o comerciante [[Samuel Lafone]] comezou unha iniciativa para incentivar a colonización británica.<ref>Véxase:

Port Jackson logo foi renomeada como [[Stanley, Malvinas|Stanley]] e converteuse oficialmente na sede do goberno local en 1845.{{sfn|Reginald|Elliot|1983|p = 9}} No comezo da súa historia, Stanley tiña unha reputación negativa por mor de perdas de carga e de transporte; só en emerxencias os navíos cruzaban o [[cabo de Fornos]] para parar no porto da vila.{{sfn|Bernhardson|2011|loc = Stanley and Vicinity: History}} Porén, a localización xeográfica das Malvinas provou ser ideal para reparar navíos e para o "Wrecking Trade", a compra e venda de navíos naufragados e das súas cargas.{{sfn|Strange|1987|pp =72–74}} Alén deste comercio, o interese comercial no arquipélago era mínimo por mor das peles de baixo valor dos [[bovinos]] salvaxes que había nos pasteiros das illas. O crecemento económico comezou soamente após que "Falkland Islands Company", que mercara a empresa arruinada de Lafone en 1851,<ref>Había tensións continuas coa administración colonial sobre o fracaso de Lafone de estabelecer colonos permanentes e sobre o prezo da carne fornecida para o asentamento. Alén diso, malia que a súa concesión esixise que Lafone trouxese colonos provenientes do Reino Unido, a maioría dos colonos que trouxo eran gauchos do [[Uruguai]].</ref>{{sfn|Strange|1987|p =84}} introduciu con éxito [[ovella]]s cheviot para a produción de la, estimulando a outras facendas a seguir o seu exemplo.<ref name="Bernhardson 2011 loc = Stanley and Vicinity: History">Véxase:

PreocupadaPreocupado coascos reservasgastos de manutención das illas nunha época de cortes orzamentais, o Reino Unido novamente considerou a transferencia da soberanía para a Arxentina no inicio do goberno de [[Margaret Thatcher]].<ref name="Guardian">{{cita novas | url=http://www.theguardian.com/uk/2005/jun/28/falklands.past |título=UK held secret talks to cede sovereignty: ''Minister met junta envoy in Switzerland, official war history reveals'' |xornal=The Guardian |data=28 de xuño de 2005 |dataacceso=12 de xuño de 2014 |nome1 =Richard |apelido1 = Norton-Taylor |nome2 = Rob |apelido2 = Evans }}</ref> Novas conversas substanciais sobre a soberanía do arquipélago remataron en 1981 e a disputa aumentou co pasar do tempo.{{sfn|Thomas|1991|pp = 28–31}}

O traballo de eliminación das minas reiniciou en 2009,. deDe acordo coas obrigas do Reino Unido nos termos do [[Tratado de Otava]] e o [[monte Sapper]], o arquipélago foi limpado de minas en 2012, o que permitiu o acesso a un importante marcofito histórico por vez primeira en 30 anos.<ref>{{cita novas |url=http://www.telegraph.co.uk/news/picturegalleries/worldnews/9169829/The-Falkland-Islands-30-years-after-the-war-with-Argentina.html?frame=2178743 |título=The Falkland Islands, 30 Years After the War with Argentina |autor =Redacción |xornal=Daily Telegraph |dataacceso=29 de xuño de 2014}}</ref><ref>{{cita novas |url=http://en.mercopress.com/2011/12/08/falklands-land-mine-clearance-set-to-enter-a-new-expanded-phase-in-early-2012 |título=Falklands' Land Mine Clearance Set to Enter a New Expanded Phase in Early 2012 |autor =Grant Munro |data=8 de decembro de 2011 |xornal=MercoPress |dataacceso=29 de xuño de 2014}}</ref> A Arxentina e o Reino Unido restabeleceron relacións diplomáticas en 1990, mais as relacións deterioráronse porque non se chegou a ningún acordo sobre os termos de futuras discusións de soberanía.<ref>Véxase: