Vilamaior de Caldelas, Castro Caldelas: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m cc, ct |
|||
Liña 9:
DEMOGRAFIA. Se ben alguns veciños, xa mayores (e alguns que xa morreron) falaban que a principio do século XX estaba moito mais poblada a parroquia (chegaban a falar de unhes posibles 400 veciños), ahora, a marzo do 2007, mais o menos quedan, como residentes fixos, e decir, viven case que todo ano na parroquia, unhes vintecinco en Vilamaior, cuatro en Casfiel, tres en Villardoleiros, e nos Casares poden ser cuatro. A parroquia foise despoblando paulatinamente, aparte de pestes e guerras, a emigración as “americas” no primeiro terzo do siglo pasado, logo as “suizas” no segundo terzo, ademais de marchar a outras cidades da nación con posibilidades de traballo ou de negocio, pouco a pouco foron mermando os veciños. Como dato curioso, e relacionado, decir que, por exemplo, en Vilamaior solo hay un pequeno que está indo a escola; na totalidade da parroquia parece que solo suman duas unidades. Pola decada 1960-1970, estando a escola en Casfiel (ahora todos os rapaces do Concello van a misma escola, a da “capital” do Concello) nalgun momento alcanzaronse unhes trinta rapaces na escola. Unha clase con un solo mestre ou mestra pa todos os cursos.
ECONOMIA. A xente sempre viviu do “campo”, da agricultura e da ganaderia, algo da silvicultura (explotacion da madeira) pero muy pouco. Básicamente sempre se tratou de economias de subsistencia basadas no cultivo da terra en reximen de minifundio (tipico da rexión, e de gran parte de Galiza), hasta limites casi que impracticables, a non ser ca aixada ou co sacho. Con axuda da ganadería que era a que, principalmente, proporcionaba un extra ou plus de ingresos os cuales permitían mercar
Anos atrás non había moita “largeza”, alguas familias chegaron a pasar fame. Ahora, ca despoboación, os que quedan xa poden conseguir maís terra, tocan a mais, e vese como alguas familias empezan a desenrolar explotacios que van máis ala da subsistencia, principalmente conectadas ca ganadería (venta de leite e de animais pra carne). Por outro lado, unha parte importante do terreo productivo está, como dicen no pobo, “ o ermo”, e decir, deixouse de traballar e volveuse improductivo mais que nada por que acabou cheo de maleza, resultando impraticable e case impenetrable nalgus casos. Unha rémora importante e derivada do tradicional “status
HISTORIA. Falan que xa os romanos se estableceron na demarcación da parroquia; por o fondo do pobo de Vilamaior, concretamente correspondendo co norte, pasaba (todavía pasa) a Via Nova, ou Via XVIII (comunicaba a ciudad de Astorga –Asturica Augusta- con Braga – Bracara Augusta, en Portugal-, con 320 km. de longitud, inaugurandose sendo emperador Tito, polo ano 79 d.c.). Nalguas fontes dicese que unha das mansios (se citan no “Itinerario de Antonino”, e eran instalacions que se creaban, cada certos km., o lado das vias romanas, e servian pra facilitar descanso, comida e incluso protección os viaxeiros, pra relevar os animais de tiro, arreglar averías, etc.), a Mansion Praesidio, podría esta situada precisamente o lado da via romana o seu paso por Vilamaior. Xente do pobo, dice, por oídas, por trasmision de unhas xeneracios a outras, que nalgun tempo, sobre todo en epocas de moita choiva (erosionaba o terreo), o lado da referida vía atoparonse restos de cerámica antiguos e vianse as bases de alguas partes edificios xa desmorronados.
Hay outros relatos nos que se di que nun tempo, o pobo de vilamaior, que estaba construido a menor altitude que na actualidade, foi asolagado:
Tamen hay “historias” de que estuveron os franceses, (a invasion napoleonica) de que queimaron alguas casas e das alladas que fixeron.
Das costrucios que todavia sobreviven, hay alguas casas nas que figura como feitas a primerios do siglo XVIII.
| |||