Margaret Thatcher: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎1983-1987: Arranxos varios
Xoacas (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 98:
En resposta, o diario do ministro de defensa soviético ''[[Krasnaya Zvezda]]'' ("Estrela vermella") deulle o alcume de '''dama de ferro''', o cal foi rapidamente publicitado por Radio Moscow. Thatcher deleitouse co sobrenome e pronto se converteu nunha asociación coa súa imaxe de carácter inquebrantable e firme.
 
Thatcher nomeou moitos dos seguidores de Heath ao gabinete da oposición, durante todas as súas administracións buscou ter un gabinentegabinete que reflectise o amplo rango de opinións que había no partido conservador. Isto foi verdadeiramente certo no período entre [[1976]] e [[1979]] no que ela gañou o liderado como unha candidata segundoxénita e tiña pouco poder de base por ela mesma dentro do partido. Thatcher tiña que actuar con cautela para converter o partido conservador ás súas crenzas [[Escola monetarista|monetaristas]]. Reservouse o soporte de Heath para a devolución do goberno para [[Escocia]]. Nunha entrevista en Selecta Television no programa ''World in Action'' en xaneiro do 1978, ela dixo «a xente esta realmente preocupada por se este país pode ser alagado por xente cunha cultura diferente», xurdindo unha controversia particular naquel tempo<ref>[http://www.margaretthatcher.org/speeches/displaydocument.asp?docid=103485 Arquivo] en www.margaretthatcher.org {{en}}.</ref>. Recibiu 10.000 cartas de agradecemento por sacar o tema e os conservadores gañaron aos laboristas nas enquisas de opinión, para ambos os partidos o 43 % antes do discurso un 48 % para os conservadores e un 39 % para os laboristas inmediatamente despois<ref>John Campbell, ''Margaret Thatcher: The Grocer's Daughter'' (Jonathan Cape, 2000), p. 400.</ref>.
 
Durante as eleccións xerais do ano 1979, a maioría das enquisas de opinión mostraban que os votantes preferían a [[James Callaghan]] como Primeiro Ministro ata cando o partido conservador se mantiña como líder nas enquisas. O goberno laborista tiña dificultades coas disputas industriais, folgas, alto desemprego e o colapso dos servizos públicos durante o inverno do 1978-1979, alcumou o inverno como «O inverno do malestar». Os conservadores usaron pósters durante a campaña con slogans como «Laborista non está funcionando»<ref>[http://www.bbc.co.uk/education/asguru/generalstudies/culture/07advertising/pop07a.shtml Arquivo en www.bbc.co.uk]</ref> para atacar o récord do goberno en materia de desemprego e o seu sobre regulación do mercado laboral.