O fillo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mSen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 34:
A señorita da Casa, Xoana, parola co crego e outras mulleres e meniños. Animan a Pilariña para que cante unha panxoliña:
{{cita|Cara a Belén, noite fría,<br />camiñando van os Reis.<br />Levan-lle dons ao Meniño<br />para lle quentar os pes.<br />Levan mirra, incenso e ouro.
Alma, levan-lle tamén<br />a mirra das tuas bágoas,<br />o incenso da tua prez,<br />o ouro do teu corazón;<br />que son os dons que máis quer{{Sfn|Carballo Calero|1982|p=14}}}}.
As mulleres e o crego tentan convencer a fidalga que debía casar e ter un home que a amparase, que debía ter fillos que a agarimasen; ademais non lle faltaron pretendentes ricos. Van marchando e escóitase un coro de nenos, despois un coro de anxos. Xoana cre ver a Virxe e un anxo cando escoita un choro de meniño na xanela, colle o rapaciño.
Liña 58 ⟶ 43:
* Cadro I. O mesmo escenario do 1º acto pero sen o nacemento.
Xoana cántalle ao meniño:
{{cita|Dorme, meniño, no teu berce;<br />dorme, que os montes están cheos de neve.<br />Dorme, meniño, no teu barrelo;<br />dorme , que os montes están cheos de medo.<br />Dorme, meu neno.
Dorme, que cando seja primavera,<br />ti choutarás polas floridas veigas.<br />Dorme, que cando seja o tempo florido,<br />ti choutarás polos verdes camiños.<br />Dorme, meniño{{Sfn|Carballo Calero|1982|p=24}}}}.
As criadas Xenerosa e Estrela falan do moito que Xoana quere o neno, do ben que o coida e se desvive polo seu fillo aínda que dubidan de que fose un milagre, máis ben sería froito dos amores dalgunha rapaza que o deixou na fiestra.
Liña 83 ⟶ 52:
O Galán cántalle de amores a Estrela
{{cita|Galán.-Moza que estás na janela,<br />cara de cerdeira en flor:<br />hei-che mercar uns brinquiños<br />se queres ser meu amor.
Estrela.-Pra se eu o teu amor,<br />terias-me de traguer<br />unha ialma a suspirar<br />e un corazón a tremer{{Sfn|Carballo Calero|1982|p=28-29}}}}.
* Cadro II. A mesma decoración.
| |||