Antón Alonso Ríos: Diferenzas entre revisións

O [[24 de setembro]] de [[1921]] convocouse o I Congreso fundacional da [[Federación de Sociedades Gallegas Agrarias y Culturales]]. Ese día xuntáronse 12 sociedades galegas na rúa Bolívar 655 da Capital Federal. A [[Sociedad Hijos de Silleda|Sociedade de Silleda]], dirixida por Alonso Ríos, e a de Ponteareas, dirixida polo socialista [[Ángel Martínez Castro]], colleron as rendas da Federación. Ao rematar o Congreso foi elixido Martínez Castro Secretario Xeral e Alonso Ríos director do xornal ''[[El Despertar Gallego (1922)|El Despertar Gallego]]'', que comezou a editarse a partir do [[1 de xaneiro]] de [[1922]]. No interior da Federación convivían dúas correntes maioritarias, por unha banda, o sector vinculado ao Partido Socialista (Martínez Castro) e pola outra, os socialistas, que se definían galeguistas, onde estaban Alonso Ríos, [[Ramón Suárez Picallo]] e [[Eduardo Blanco Amor]], entre outros.

En maio de 1931 foi elixido unanimemente presidente da ''Asemblea Republicana da Coruña'' para o estudo do ''Anteproyeito de Estatuto da Galiza''. Alonso Ríos tamén aproveitou a escala en [[Barcelona]] para se entrevistar con [[Francesc Macià i Llussà]], e de volta a Galiza, fixo escala en [[Madrid]], onde tivo un forte encontro con [[Santiago Casares Quiroga]], a quen lle fixo chegar as opinións da emigración, facendo fincapé nos dereitos nacionais de [[Galiza]], chegando a proclamar en [[Santiago de Compostela|Compostela]] a [[I República Galega]] o [[27 de xuño]] de 1931, a cal durou unhas horas. Ao non saír elixido deputado en 1931 (posiblemente a causa dese mal encontro con Casares Quiroga) traballou como director da escola fundada polos emigrantes de [[Tomiño]] "Aurora del Porvenir".

A nova dado [[sublevaciónGolpe de Estado do 18 de xullo de 1936]] chegou a [[Galiza]] pola mañá, e pola noite Alonso Ríos participou na formación dun comité de defensa da República en [[Tomiño]]. Recolleu carabineiros e concentrounos en [[Tui]], co gallo de loitar contra os sublevados. Organizou a resistencia que protagonizou escaramuzas en Tui. Tras vagar varios días por distintos municipios, déronlle acollida, xunto a [[Guillermo Vicente]] (alcalde de Tui), nunha casa en [[Torroña, Burgueira, Oia|Torroña]], onde permanece agochado dende o [[31 de xullo]] até o día [[11 de agosto]]. Polo perigo de seren atopados, decidiron marchar varios días para volver outra vez o [[14 de agosto]], permanecendo até o [[19 de agosto]]. Alí chegaron a saber que andaban na súa procura e que mesmo [[Pablo Bugarín]] (cacique xudicial de Tui) prometera unha recompensa de 50.000 pesetas a quen entregase (vivo ou morto) ou fixese coñecer o lugar onde se atopaba Alonso Ríos. Tras saber que lles estaban lambendo os calcaños, decidiron volver a marchar. Nese momento, Guillermo Vicente separouse de Alonso Ríos. Foi a derradeira vez que se miraron. Alonso Ríos, coa intención de ir a [[Asturias]], camiñou polo monte até que atopou unha camposa axeitada, quedando dende o [[20 de agosto]] até o [[3 de setembro]]. Neste tempo decidiu facerse pasar por esmoleiro. Pasou por lugares como [[Gondomar]], as [[Gándaras de Budiño]], [[Santo Estevo de Budiño, Salceda de Caselas|Budiño]], [[Salceda de Caselas]], [[As Neves]], [[A Cañiza]], [[Melón]]... comendo e durmindo en pousadas e pedindo esmola nalgunhas casas. Mais comezou a serlle difícil camiñar sen a documentación de pobre, xa que nalgunhas pousadas non lle deixaban entrar e xa lle tiñan feito algún interrogatorio.

Para poder responder as preguntas e non ser descuberto comezou a argallar unha historia. Fíxose pasar por portugués, autobautizándose como Afranio de Amaral, nome dun naturalista brasileiro. Co nome elixido inventou todo o demais: nacera preto de Lisboa, e aos cinco anos, xunto co seu pai tamén chamado Afranio, foi percorrendo [[Portugal]] pedindo esmola. Despois pasaron a [[Galiza]] e despois de traballar nun lado e noutro o seu pai morreu cando el tiña sete anos. Dedicouse a traballar xunto cun telleiro da Guarda, até que nunha casa de Quiroga na que fixera un apaño o colleron de criado. Alí permaneceu até que o colleu a [[peste]] de [[1918]], tras o que decidiu botarse ó camiño a pedir esmola de novo. O seu pouco oficio de pobre e a súa xentileza provocou que a xente lle chamase "Siñor Afranio".

Unha vez en [[América]] Alonso Ríos participa do [[exilio galego de 1936|galeguismo do exilio]]. En [[1944]] os únicos deputados galeguistas refuxiados en América (é dicir, Alonso Ríos, [[Alfonso Daniel Rodríguez Castelao]], [[Elpidio Villaverde]] e [[Ramón Suárez Picallo]]) fundan en [[Montevideo]] o [[Consello de Galiza]], cuxa presidencia ocupa Castelao e, tras a súa morte en [[1950]], o propio Alonso Ríos.

Non obtivo o recoñecemento principal, xa que, non foi o primeiro presidente da Autonomía galega e ben podería selo como si o foi [[Josep Tarradellas]] no caso catalán ou [[Jesús María de Leizaola]] no caso vasco<ref name="CARBALLA">{{Cita webnovas |url=httpshttp://www.elpais.com/diarioarticulo/2006Galicia/12Anton/15Alonso/galiciaRios/1166181515_850215.html|autor=Xan Carballa|xornal=El País|data=15 de decembro de 2006deputado/mendigo/presidente/elpepuespgal/20061215elpgal_28/Tes |título=Antón Alonso Ríos, deputado, mendigo e presidente |dataaccesoapelidos=23Carballa de|nome=Xan outubro|ligazónautor=Xan deCarballa |xornal=[[El País]] |data=15/12/2006 2017}}</ref>.

En 2008 [[Víctor Coyote]] filmou o documental [[Afranio]] interpretado por [[Luís Tosar]].<ref>{{Cita webnovas|url=https://elpais.com/diario/2008/08/27/galicia/1219832303_850215.html |autor=Alfonso Pato |xornal=[[El País]] |data=27/8/2008 de agosto de 2008|páxina-web=|título=Tosar, en la piel del 'Siñor Afranio' |dataaccesolingua=23Es de outubro de 2017}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://www.play-doc.com/castellano/fichas/historias1.html|autor=|editor=|data= |páxina-web=Play-doc |título=Afranio |dataacceso=23/10/2017 de|lingua=Es outubro de 2017}}</ref><ref>{{Cita web |url=http://engalecine6.webnode.es/afranio/ |título=Afranio |autor=|editor=|datadataacceso=23/10/2017 |páxina-web=|dataacceso=23Cine degalego outubro de 2017}}</ref>.

En novembro de 2016 [[Tomiño]] por votación popular decidiu darlle o seu nome ao Instituto de Educación Secundaria (IES), agora IES Antón Alonso Ríos.<ref>{{Cita web |url=http://www.farodevigo.es/comarcas/2016/11/15/cerca-3000-tomineses-deciden-cambiar/1570040.html |autor=G. Porto |xornal=[[Faro de Vigo]] |data=15/11/2016 de novembro de 2016|páxina-web=|título=Cerca de 3.000 tomiñeses deciden cambiar el nombre a su instituto |dataaccesolingua=23Es de outubro de 2017}}</ref>.

* Alonso Ríos, A. (2006):. ''O Siñor Afranio. Ou como me rispei das gadoupas da morte. Memorias dun fuxido''.

{{Succession box | título = [[Consello de Galiza|Presidente do Consello de Galiza]] | predecesor = [[Alfonso Daniel Rodríguez Castelao]] | sucesor = Derradeiro presidente | período = [[1950]] - [[1980]] }}