Aposematismo: Diferenzas entre revisións

As especies non aposemáticas evolucionaron a miúdo [[mimetismo|imitando]] as vistosas marcas dos seus eqivalentesequivalentes aposemáticos. Por exemplo, a avelaíña ''[[Sesia apiformis]]'' é unha imitadora das avespas ''[[Vespula]]'' e ''[[Dolichovespula]]''; parécese a estas avespas pero non ten ferrete. Un predador que evita a avespa tamén evitará en certo grao a avelaíña. Isto denomínase [[mimetismo batesiano]], por [[Henry Walter Bates]], un naturalista británico que estudou as bolboretas amazónicos na segunda metade do século XIX.<ref>{{cite journal | last1=Bates | first1=H. W. | year=1861 | title=Contributions to an insect fauna of the Amazon valley. Lepidoptera: Heliconidae | journal=[[Transactions of the Linnean Society of London|Transactions of the Linnean Society]] | volume=23 | issue=3 | pages=495–566 | url=https://www.biodiversitylibrary.org/page/26846005 | doi=10.1111/j.1096-3642.1860.tb00146.x }}; Reimpresión: {{cite journal | doi=10.1111/j.1095-8312.1981.tb01842.x | title=Contributions to an insect fauna of the Amazon valley (Lepidoptera: Heliconidae) | year=1981 | last1=Bates | first1=Henry Walter | journal=Biological Journal of the Linnean Society | volume=16 |issue=1| pages=41–54 }}</ref> O mimetismo batesiano depende da frecuencia: é máis efectivo cando a razón entre o imitador e o modelo é baixa; outro modo, os predadores aprenden a recoñecer os impostores.<ref name="Harper 1955–1961">{{cite journal| last=Harper| first=G. R|author2=Pfennig, D. W| title=Mimicry on the edge: why do mimics vary in resemblance to their model in different parts of their geographical range?| journal=Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences| date=22 August 2007| volume=274| issue=1621| pages=1955–1961| doi=10.1098/rspb.2007.0558| pmid=17567563| pmc=2275182}}</ref><ref>Edmunds, 1974. Page 112.</ref>