Aposematismo: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Miguelferig (conversa | contribucións)
Liña 30:
=== En ecosistemas terrestres ===
 
O aposematismo está moi estendido entre os insectos, pero menos nos [[vertebrado]]s, onde está principalmente confinado nun menor número de especies de [[réptileréptiles]]s, [[anfibios]] e [[peixes]], e algúns [[mamífero]]s agresivos e de mal cheiro. Poderían incluírse tamén os ''[[Pitohui]]'' de [[Nova Guinea]], que son paxaros vermellos e negros cuxas plumas e peles tóxicas parece que se orixinan a partir dos compostos dos escaravellos velenosos que comen.<ref>{{cite journal |authors=Dumbacher, J. P.; Beehler, B. M.; Spande, T. F.; Garraffo, H. M.; Daly, J. W. | title=[[Homobatrachotoxin]] in the genus Pitohui: chemical defense in birds? | journal=[[Science (journal)|Science]] | volume=258 | issue=5083 | year=1992 | pages=799–801 | pmid=1439786 | doi=10.1126/science.1439786}}</ref>
 
Quizais os vertebrados aposemáticos máis numerosos son as ras dardo velenosas (familia: [[ra dardo velenosa|Dendrobatidae]]).<ref name="Maan, M. E 2009">{{cite journal | last1 = Maan | first1 = M. E. | last2 = Cummings | first2 = M. E. | year = 2009 | title = Sexual dimorphism and directional sexual selection on aposematic signals in a poison frog | journal = Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America | volume = 106 | pages = 19072–19077 | doi=10.1073/pnas.0903327106 | pmid=19858491 | pmc=2776464}}</ref> Estes anfibios anuros neotropicais mostran un amplo espectro de coloración e toxicidade.<ref>{{Cite journal|last=Summers|first=Kyle|last2=Clough|first2=Mark E.|date=2001-05-22|title=The evolution of coloration and toxicity in the poison frog family (Dendrobatidae)|url=http://www.pnas.org/content/98/11/6227|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences|language=en|volume=98|issue=11|pages=6227–6232|doi=10.1073/pnas.101134898|issn=0027-8424|pmid=11353830|pmc=33450}}</ref> Algunhas especies desta familia de ras (especialmente ''[[Dendrobates]]'', ''[[Epipedobates]]'' e ''[[Phyllobates]]'') están coloreadas moi rechamantemente e secuestran un dos [[alcaloide]]s máis tóxicos que existen en todas as especies vivas. Dentro da mesma familia, hai tamén ras crípticas (como ''[[Colostethus]]'', ''[[Mannophryne]]'' e ''[[Nephelobates]]'') que carecen destes alcaloides tóxicos.<ref>{{Cite web|url=https://www.researchgate.net/publication/5465976_Multiple_recurring_origins_of_aposematism_and_diet_specialization_in_poison_frogs|title=Multiple, recurring origins of aposematism and diet specialization in poison frogs (PDF Download Available)|website=ResearchGate|language=en|access-date=2017-11-11}}</ref> Un dato interesante é que, aínda que estas ras mostran un amplo conxunto de coloracións e toxicidades, hai poucas diferenzas xenéticas entre as especies.<ref>{{Cite journal|last=Summers|first=Kyle|last2=Clough|first2=Mark E.|date=2001-05-22|title=The evolution of coloration and toxicity in the poison frog family (Dendrobatidae) |url=http://www.pnas.org/content/98/11/6227|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences |volume=98 |issue=11 |pages=6227–6232 |doi=10.1073/pnas.101134898 |pmid=11353830 |pmc=33450}}</ref> A [[evolución]] da súa conspicua coloración está correlacionada con trazos como a defensa química, especialización dietaria e incremento da masa corporal.<ref>{{Cite journal|last=Santos|first=Juan C. |last2=Cannatella|first2=David C.|date=2011-04-12|title=Phenotypic integration emerges from aposematism and scale in poison frogs|url=http://www.pnas.org/content/108/15/6175 |journal=Proceedings of the National Academy of Sciences |volume=108 |issue=15 |pages=6175–6180|doi=10.1073/pnas.1010952108|issn=0027-8424|pmid=21444790 |pmc=3076872}}</ref>
 
Algunhas [[planta]]s crese que empregan o aposematismo para advertir os [[herbívoro]]s da súa presenza de compostos químicos incomestibles ou defensas físicas como follas con pugas ou espiñas.<ref>Rubino, Darrin L.; McCarthy, Brian C. "Presence of Aposematic (Warning) Coloration in Vascular Plants of Southeastern Ohio" ''Journal of the Torrey Botanical Society'', Vol. 131, No. 3 (Jul-Sep 2004), pp. 252-256. https://www.jstor.org/stable/4126955</ref> Moitos insectos, como as eirugas da avelaíña ''[[Tyria jacobaeae]]'', captan compostos químicos tóxicos das súas plantas hóspede.<ref>Edmunds, 1974. pp. 199–201.</ref> Entre os mamíferos, as [[mofeta]]s e o ''[[Ictonyx striatus]]'' advirten das súas defensas fedorentas cun padrón de bandas moi contrastadas negras e brancas na pel[[pelame]], mentres que especies con padróns similares como o [[teixugo]] e o [[ratel]] advirten das súas afiadas garras, poderosas mandíbulas e natureza agresiva.<ref>{{cite journal | last = Caro | first = Tim |authorlink=Tim Caro | year = 2009 | title = Contrasting coloration in terrestrial mammals | journal = Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences | volume = 364 | issue = 1516| pages = 537–548 | doi = 10.1098/rstb.2008.0221 | pmid=18990666 | pmc=2674080}}</ref> Algunhas aves de vivas cores como os [[paseriformes]] con padróns contrastados poden tamén ser aposemáticos, polo mdenosmenos en femias; pero como as aves macho están adoitan ter vivas cores adquiridas debido á [[selección sexual]], e as súas coloracións non están corelacionadas coa comestibilidade, non está claro se o aposematismo é significativo nestes casos.<ref>{{cite journal | last1 = Götmark | first1 = Frank | year = 1994 | title = Are Bright Birds Distasteful? A Re-Analysis of H. B. Cott's Data on the Edibility of Birds | journal = Journal of Avian Biology | volume = 25 | issue = 3| pages = 184–197 | jstor=3677074 | doi=10.2307/3677074}}</ref>
 
[[Ficheiro:Phyllidia.jpg|miniatura|Hai evidencias de que os [[nudibranquios]] como ''[[Phyllidia varicosa]]'' son aposemáticos.]]