Aposematismo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 18:
A función do aposematismo é impedir o ataque, ao advertir aos depredadores potenciais de que os animais presa teñen defensas como ser incomible polo mal sabor ou velenoso. A advertencia doadamente detectable é un mecanismo de defensa primaria, e as defensas non visibles son secundarias.<ref>{{cite book |first=G. D. |last=Ruxton |first2=T. N. |last2=Sherratt |first3=M. P. |last3=Speed |year=2004 |title=Avoiding Attack: The Evolutionary Ecology of Crypsis, Warning Signals and Mimicry |location= |publisher=Oxford University Press |isbn=0-19-852859-0 }}</ref> Os sinais aposemáticos son principalemtne visuais, e usan cores brillantes e padróns moi contrastados, como raias. Os sinais de advertencia son [[teoría da sinalización|sinais honestos]] (indican a realidade) de presas nocivas, porque a gran visibilidade evoluciona en tándem co sabor noxento.<ref name="E. Maan, M. E 2012">{{cite journal |first=M. E. |last=Maan |first2=M. E. |last2=Cummings |year=2012 |title=Poison frog colors are honest signals of toxicity, particularly for bird predators |journal=American Naturalist |volume=179 |issue=1 |pages=E1–E14 |jstor=663197 |doi=10.1086/663197}}</ref> Así, canto máis vivo e rechamante é o organismo, máis tóxico adoita ser.<ref name="E. Maan, M. E 2012"/><ref>{{cite journal |last1=Blount |first1=Jonathan D. |last2=Speed |first2=Michael P. |last3=Ruxton |first3=Graeme D. |last4=Stephens |first4=Philip A. |title=Warning displays may function as honest signals of toxicity |journal=Proceedings of the Royal Society B |date=2009 |volume=276 |pages=871–877 |doi=10.1098/rspb.2008.1407 |url=http://rspb.royalsocietypublishing.org/content/royprsb/276/1658/871.full.pdf |pmid=19019790 |pmc=2664363}}</ref> Isto contrasta coas [[comportamento deimático|exhibicións deimáticas]], que tratan de asustar un predador cunha aparencia ameazadora pero que só é un farol, que non está avalado por ter realmente unhas defensas fortes.<ref name="Sendova-FranksScott2015">{{cite journal |last1=Sendova-Franks |first1=Ana |last2=Scott |first2=Michelle Pellissier |title=Featured Articles in This Month's Animal Behaviour |journal=Animal Behaviour |volume=100 |year=2015 |pages=iii–v |doi=10.1016/j.anbehav.2014.12.013}}</ref>
As cores máis comúns e efectivas son a vermella, amarela, negra e branca.<ref name="M. Stevens, G. D 2012">{{cite journal |first=M. |last=Stevens |first2=G. D. |last2=Ruxton |year=2012 |title=Linking the evolution and form of warning colouration in nature |journal=Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences |volume=279 |issue= |pages=417–426 |doi=10.1098/rspb.2011.1932 |pmid=22113031 |pmc=3234570}}</ref> Estas cores proporcionan un forte contraste coa follaxe verde, resisten os cambios de sombras e luces, teñen un forte contraste, son altamente cromáticos, e proporcionan unha [[camuflaxe]] dependente da distancia.<ref name="M. Stevens, G. D 2012"/> Algunhas formas de coloración de advertencia proporcionan esta camuflaxe dependente da distancia por ter un padrón efectivo e combinación de cores que non
[[Ficheiro:Hycleus lugens, Meloidae.jpg|miniatura|''Hycleus lugens'', un escaravello con coloración aposemática.]]
A incomestibilidade polo mal sabor pode xerarse de varias maneiras. Algúns [[insecto]]s como as [[maruxiña]]s ou as avelaíñas [[Arctiidae]]
== Prevalencia ==
|