Revisión como estaba o 9 de marzo de 2018 ás 23:09 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 241.924 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 9 de marzo de 2018 ás 23:12 editar desfacer Miguelferig (conversa \| contribucións) 241.924 edicións →‎Mecanismos de defensa Edición máis nova →
Liña 16: == Mecanismos de defensa == [[Ficheiro:Metasepia pfefferi 1.jpg\|miniatura\|esquerda\|As cores do choco ''[[Metasepia pfefferi]]'' advirten da súa toxicidade.\|184x184px]] A función do aposematismo é impedir o ataque, ao advertir aos depredadores potenciais de que os animais presa teñen defensas como ser incomible polo mal sabor ou velenoso. A advertencia doadamente detectable é un mecanismo de defensa primaria, e as defensas non visibles son secundarias.<ref>{{cite book \|first=G. D. \|last=Ruxton \|first2=T. N. \|last2=Sherratt \|first3=M. P. \|last3=Speed \|year=2004 \|title=Avoiding Attack: The Evolutionary Ecology of Crypsis, Warning Signals and Mimicry \|location= \|publisher=Oxford University Press \|isbn=0-19-852859-0 }}</ref> Os sinais aposemáticos son principalemtne visuais, ~~usando~~e usan cores brillantes e padróns moi contrastados, como raias. Os sinais de advertencia son [[teoría da sinalización\|sinais honestos]] (indican a realidade) de presas nocivas, porque a gran visibilidade evoluciona en tándem ~~con~~co sabor noxento.<ref name="E. Maan, M. E 2012">{{cite journal \|first=M. E. \|last=Maan \|first2=M. E. \|last2=Cummings \|year=2012 \|title=Poison frog colors are honest signals of toxicity, particularly for bird predators \|journal=American Naturalist \|volume=179 \|issue=1 \|pages=E1–E14 \|jstor=663197 \|doi=10.1086/663197}}</ref> Así, canto máis vivo e rechamante é o organismo, máis tóxico adoita ser.<ref name="E. Maan, M. E 2012"/><ref>{{cite journal \|last1=Blount \|first1=Jonathan D. \|last2=Speed \|first2=Michael P. \|last3=Ruxton \|first3=Graeme D. \|last4=Stephens \|first4=Philip A. \|title=Warning displays may function as honest signals of toxicity \|journal=Proceedings of the Royal Society B \|date=2009 \|volume=276 \|pages=871–877 \|doi=10.1098/rspb.2008.1407 \|url=http://rspb.royalsocietypublishing.org/content/royprsb/276/1658/871.full.pdf \|pmid=19019790 \|pmc=2664363}}</ref> Isto contrasta coas [[comportamento deimático\|exhibicións deimáticas]], que ~~trata~~tratan de asustar un predador cunha aparencia ameazadora pero que só é un farol, que non está avalado por ter realmente unhas defensas fortes.<ref name="Sendova-FranksScott2015">{{cite journal \|last1=Sendova-Franks \|first1=Ana \|last2=Scott \|first2=Michelle Pellissier \|title=Featured Articles in This Month's Animal Behaviour \|journal=Animal Behaviour \|volume=100 \|year=2015 \|pages=iii–v \|doi=10.1016/j.anbehav.2014.12.013}}</ref> As cores máis comúns e efectivas son a vermella, amarela, negra e branca.<ref name="M. Stevens, G. D 2012">{{cite journal \|first=M. \|last=Stevens \|first2=G. D. \|last2=Ruxton \|year=2012 \|title=Linking the evolution and form of warning colouration in nature \|journal=Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences \|volume=279 \|issue= \|pages=417–426 \|doi=10.1098/rspb.2011.1932 \|pmid=22113031 \|pmc=3234570}}</ref> Estas cores proporcionan un forte contraste coa follaxe verde, resisten os cambios de sombras e luces, teñen un forte contraste, son altamente cromáticos, e proporcionan unha [[camuflaxe]] dependente da distancia.<ref name="M. Stevens, G. D 2012"/> Algunhas formas de coloración de advertencia proporcionan esta camuflaxe dependente da distancia por ter un padrón efectivo e combinación de cores que non permitan unha doada detección por un depredador desde a distancia, pero son de tipo advertencia desde unha posición máis próxima, o que produce un equilibrio vantaxoso entre a camuflaxe e o aposematismo.<ref>{{cite journal \|authors=Tullberg, B. S., Merilaita S., & Wiklund, C. \| title=Aposematism and Crypsis Combined as a Result of Distance Dependence: Functional Versatility of the Colour Pattern in the Swallowtail Butterfly Larva \| journal= Proceedings: Biological Sciences \| year=2005 \| volume=272 \| issue=1570 \| pages=1315–1321 \| doi=10.1098/rspb.2005.3079}}</ref> A coloración de advertencia evoluciona en resposta a como é o fondo, as condicións de luz, e a visión dos predadores.<ref>{{cite journal \|first=I. J. \|last=Wang \|first2=H. B. \|last2=Shaffer \|year=2008 \|title=Rapid color evolution in an aposematic species: A phylogenetic analysis of colour variation in the strikingly polymorphic strawberry poison-dart frog \|journal=Evolution \|volume=62 \|issue=11 \|pages=2742–2759 \|doi=10.1111/j.1558-5646.2008.00507.x \|pmid=18764916}}</ref> Os sinais visibles poden ir acompañados por olores, sons ou comportamentos que proporcionan un sinal multi-modal que é detectado máis efectivamente polos predadores.<ref name="MacAuslane">{{cite book \|last=MacAuslane \|first=Heather J. Macauslane \|year=2008 \|chapter=Aposematism \|editor-last=Capinera \|title=Encyclopedia Entomologica \|volume=4 \|pages=239–242}}</ref>

Aposematismo: Diferenzas entre revisións