Revisión como estaba o 22 de febreiro de 2018 ás 11:53 editar AMPERIO (conversa \| contribucións) Administradores da interface, Administradores 42.401 edicións →‎Carreira post-política ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 22 de febreiro de 2018 ás 11:56 editar desfacer AMPERIO (conversa \| contribucións) Administradores da interface, Administradores 42.401 edicións →‎1987-1990: referencia Edición máis nova →
Liña 181: A popularidade de Thatcher volvía baixar en [[1989]], cando a economía sufriu polo grande interese da cotización de impostos para parar un insostible boom. Thatcher culpou ao seu chanceler, [[Nigel Lawson]], quen estivera seguindo unha política económica a cal era unha preparación para unha unión monetaria, nunha entrevista para o ''Financial Times'', en novembro de [[1987]], Thatcher reivindicou non ser informada disto e que non o aprobaría.<ref>{{cita web\|url=http://www.margaretthatcher.org/speeches/displaydocument.asp?docid=106969\|título=Interview for Financial Times\|dataacceso=22 de febreiro de 2018\|lingua=inglés}}</ref> Nun encontro antes do cume da Comunidade Europea en [[Madrid]] en xuño de 1989, Lawson e o Ministro de Exteriores [[Geoffrey Howe]] forzaron a Thatcher a acordar as circunstancias baixo as cales ela unir ao mecanismo de intercambio de proporcións, unha preparación para a unión monetaria. No encontro, os dous informaron que dimitirían se as súas demandas non eran convidas por Thatcher.<ref>{{cita libro\|apelidos=Thatcher\|nome=Margaret ~~Thatcher,~~ \|título=''The Downing Street Years'' (\|editorial=HarperCollins, \|ano=1993~~), p. ~~\|páxina=712.\|isbn=9780062029102}}</ref> Thatcher vingouse de ambos degradando a Howe e escoitando máis ao seu conselleiro Sir [[Alan Walters]] nos asuntos económicos. Lawson dimitiu ese mesmo outubro, sentindo que lla xogou. En novembro, Thatcher pelexou polo liderado do partido conservador con Sir [[Anthony Meyer]]. Como Meyer era virtualmente un membro do parlamento dos escanos traseiros descoñecido, era visto como un candidato cabeza de turco por outros membros do partido. Thatcher facilmente derrotou a Meyer, pero houberon sesenta papeletas para Meyer ou con abstencións, un sorprendente gran número para un actual Primeiro Ministro. Con todo, os partidarios de Thatcher no partido viron o resultado como unha vitoria, aclamando que logo de dez anos como Primeiro Ministro e con aproximadamente 370 votos dos membros do parlamento, a oposición foi sorprendentemente pequena.<ref>{{cita web\|url=http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/december/5/newsid_2528000/2528339.stm\|título=1989: Thatcher beats off leadership rival\|dataacceso=22 de febreiro de 2018\|lingua=inglés}}</ref>

Margaret Thatcher: Diferenzas entre revisións