Margaret Thatcher: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
→‎1987-1990: formato das referencias
Liña 175:
A finais dos 1980, Thatcher, antiga química, empezouse a preocupar polos temas ambientais, cousa que antes descartara: «Cando che pasaches a metade da túa vida política acordando temas rutineiros como os ambientais, é apaixonante ter unha crise real nas túas mans», isto díxoo en relación co conflito das Malvinas.
 
En [[1988]], fixo un discurso importante,<ref>{{cita web|url=http://www.margaretthatcher.org/speeches/displaydocument.asp?docid=107346|título=Speech to the Royal Society|dataacceso=22 de febreiro de 2018|lingua=inglés}}</ref> discurso importante, aceptando os problemas do [[arrequecemento global]], o [[buraco de ozono]] e a [[choiva aceda]]. En [[1990]], abriu o centro Hadley para a predición e investigación do clima.<ref>{{cita web|url=http://www.margaretthatcher.org/Speeches/displaydocument.asp?docid=108102&doctype=1|título=Speech opening Hadley Centre for Climate Prediction and Research|lingua=inglés|dataacceso=22 de febreiro de 2018}}</ref> No seu libro ''Statecraft'' (2002), describiu os seus queixumes finais en soporte do arrequecemento global inducido polas persoas, perfilando os efectos negativos que ela percibiu que tiña sobre a política de proceso de fabricación. «Todos as accións internacionais que se acorden cos problemas ambientais, debemos permitir ás nosas economías crecer e desenvolverse, porque sen crecemento, non se pode xerar a riqueza necesaria para pagar pola protección do medio ambiente.»
 
En [[Bruxas]], [[Bélxica]], en [[1988]], Thatcher fixo un discurso no cal perfilou a súa oposición ás propostas da [[Comunidade Europea]] para unha estrutura federal e un incremento na centralización das decisións. Thatcher cría que o papel da CE debería limitarse a asegurar o libre comercio e unha competitividade efectiva, e temía que as novas regulacións da CE podería reverter os cambio que ela estaba facendo no Reino Unido. «Non retrocedemos con éxito as nosas fronteiras do estado de Britania, só para verlles re-impor a nivel europeo, cun súper estado europeo exercendo unha nova dominación desde Bruxelas.» Estaba especificamente en contra da unión económica e monetaria na que unha única moeda substituiría as moedas nacionais. Este discurso causou as protestas doutros líderes europeos, e expuxeron por primeira vez a profunda división que estaba emerxendo sobre a política europea dentro do partido conservador.