Margaret Thatcher: Diferenzas entre revisións

A finais dos 1980, Thatcher, antiga química, empezouse a preocupar polos temas ambientais, cousa que antes descartara: «Cando che pasaches a metade da túa vida política acordando temas rutineiros como os ambientais, é apaixonante ter unha crise real nas túas mans», isto díxoo en relación co conflito das Malvinas.

 

 

En [[Bruxas]], [[Bélxica]], en [[1988]], Thatcher fixo un discurso no cal perfilou a súa oposición ás propostas da [[Comunidade Europea]] para unha estrutura federal e un incremento na centralización das decisións. Thatcher cría que o papel da CE debería limitarse a asegurar o libre comercio e unha competitividade efectiva, e temía que as novas regulacións da CE podería reverter os cambio que ela estaba facendo no Reino Unido. «Non retrocedemos con éxito as nosas fronteiras do estado de Britania, só para verlles re-impor a nivel europeo, cun súper estado europeo exercendo unha nova dominación desde Bruxelas.» Estaba especificamente en contra da unión económica e monetaria na que unha única moeda substituiría as moedas nacionais. Este discurso causou as protestas doutros líderes europeos, e expuxeron por primeira vez a profunda división que estaba emerxendo sobre a política europea dentro do partido conservador.

 

 

Nun encontro antes do cume da Comunidade Europea en [[Madrid]] en xuño de 1989, Lawson e o Ministro de Exteriores [[Geoffrey Howe]] forzaron a Thatcher a acordar as circunstancias baixo as cales ela unir ao mecanismo de intercambio de proporcións, unha preparación para a unión monetaria. No encontro, os dous informaron que dimitirían se as súas demandas non eran convidas por Thatcher. Margaret Thatcher, ''The Downing Street Years'' (HarperCollins, 1993), p. 712. Thatcher vingouse de ambos degradando a Howe e escoitando máis ao seu conselleiro Sir [[Alan Walters]] nos asuntos económicos. Lawson dimitiu ese mesmo outubro, sentindo que lla xogou.

 

 

O novo sistema de Thatcher para substituír os impostos do goberno local, resumiuse nun manifesto conservador para as eleccións de 1987, foi introducido en [[Escocia]] en 1989 e en [[Inglaterra]] e [[Gales]] en 1990. As proporcións foron substituídas por unha mesma cantidade para todos os individuos residentes, con descontos para os individuos con pouca renda. Esta foi a política máis universalmente impopular do seu mandato como Primeira Ministra.

Outros problemas adicionais xurdiron cando moitas das cantidades de impostos establecidas por concellos locais, finalmente foron moito máis grandes que o anteriormente predito. Isto ocasionou que os opoñentes do novo sistema agrupásense para resistir [[bailío]]s e alterar as audiencias da corte dos devotos ao cargo común. O membro do parlamento laborista, [[Terry Fields]], foi encarcerado 60 días por rexeitar nun principio o pago do seu cargo de comunidade. Como Thatcher continuaba co seu rexeitamento a solucionar o problema do imposto, ata 18 millóns de persoas negáronse a pagar. As medidas de aplicación convertéronse cada vez máis [[Dracón|draconianas]], xurdiron un gran número de disturbios e culminou co amotinamento máis serio, o que pasou en [[Trafalgar Square]], no que asistiron máis de 200.000 manifestantes. A grande impopularidade do imposto, foi o maior factor da caída de Thatcher.

 

 

O venres anterior á conferencia do partido conservador en outubro de 1990, Thatcher ordenou ao seu novo Ministro de Facenda, [[John Major]] reducir o tanto por cento de interese nun 1%. Major persuadiulle que a única forma de manter a estabilidade monetaria era uníndose ao mecanismo de intercambio de porcentaxes no mesmo momento, a pesar de estar de acordo coas 'condicións de Madrid'. A conferencia do partido conservador dese ano mostrou un gran grao de unidade; poucos imaxinaban que Thatcher permanecería poucas semanas no ministerio.