Batalla de Covadonga: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Etiqueta: Desfacer |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Don Pelayo.jpg|220px|miniatura|Estatua de [[Paio de Asturias|Paio]] en [[Covadonga]].]]
A '''batalla de Covadonga''' é un episodio mítico<ref
A
Ademais destas curiosas coincidencias, o relato subministrado polas crónicas é totalmente inverosímil.
Cómo entender que os árabes, que cun exercito estimado nuns cinco ou dez mil homes "destruíron case até o exterminio"<ref name=":1">{{Cita web|url=https://archive.org/stream/CronicaAlfonsoIIIPDFRotenseSebastianenseAlbeldense/Cronica%20Alfonso%20III%20PDF%20rotense%20sebastianense%20albeldense#page/n3/mode/2up|páxina-web=|título=Crónica Rotense|data-acceso=20/02/2018}}</ref> "todos os exércitos dos godos" "en 714"<ref name=":1" /> (Rodrigo reinou só entre 710 e 711), decidiran enviar desde Córdoba até Cangas de Onís, só sete anos despois, coa organización e custes asociados, un exército de "187000 homes de guerra"<ref name=":1" /> para combater, as tres ducias de guerrilleiros que, como máximo, cabían na Cova de Onga?<ref name=":0">{{Cita publicación periódica|apelidos=Garcia Pérez|nome=Guillermo|data=1994|título=Covadonga, un mito nacionalista católico de origen griego|url=http://oa.upm.es/756/1/guillermo05.pdf|PMC=|revista=El Basilisco|número=17|páxinas=81-94|doi=|ISSN=|PMID=|volume=}}</ref>
A historiografía nacionalista española ten en Covadonga un dos seus mitos fundacionais, desde a súa óptica: "fronte á catastrófica invasión musulmá, un reducido grupo de heroes salva na batalla a verdadeira esencia da nación española e consegue iniciar un proceso de [[Reconquista]] que rematará no conquista do [[Reino de Granada]] e na construción definitiva da verdadeira nación española, católica e unitaria".
Gobernaba o norte peninsular{{cómpre referencia|data=xaneiro de 2011}} desde [[Xixón]] un [[bérber]] chamado [[Munuza]], cuxa autoridade foi desafiada polos dirixentes astures que, reunidos en [[Cangas de Onís]] en [[718]] baixo o liderado de [[Paio de Asturias|Paio]], tomaron a decisión de rebelarse negándose a pagar impostos esixidos, o ''jaray'' e o ''yizia''. Tras algunhas accións de castigo a cargo de tropas árabes locais, Munuza solicitou a intervención de reforzos desde [[Emirato de Córdoba|Córdoba]]. Aínda que se restou importancia ao que estaba sucedendo no extremo ibérico, o valín [[Ambasa]] enviou ao mando de [[Al Qama]] un corpo expedicionario sarraceno que probablemente en ningún caso alcanzaría a cifra de 180 000 homes dada polas crónicas cristiás.<ref name="SA">[[Claudio Sánchez-Albornoz|Sánchez-Albornoz, Claudio]]. "El reino de Asturias. Orígenes de la nación española". Colección: Biblioteca Histórica Asturiana. [[Silverio Cañada]], Gijón, 1989</ref>
En canto ás forzas de [[Paio de Asturias|Paio]], a historiografía recente cuantifícaas en pouco máis de 300 combatentes. Con elas esperou aos musulmáns nun lugar estratéxico, como o angosto val de Cangas dos [[Picos de Europa]] cuxo fondo pecha o [[monte Auseva]], onde un atacante ordenado non dispón de espazo para manobrar e perde a eficacia que o número e a organización poderían outorgarlle. Alí, en [[722]], produciuse o enfrontamento, cuxa dimensión é descoñecida e que puido tratarse dunha batalla ou unha simple escaramuza. A cuestión é que as tropas sarracenas foron decimadas, obrigando a Munuza a escapar de [[Xixón]], onde se atopaba nese momento. Non logrou fuxir o gobernador musulmán dado que el e as súas tropas atoparon a morte. Un centenar de homes comandados por [[Paio de Asturias|Paio]] ocuparan a soada cova de [[Covadonga]], atacando desde alí ás desconcertadas tropas mouras. Al Qama morreu neste lance, mentres que as súas forzas sufriron grandes perdas na súa desordenada fuxida, ao caer sobre eles unha ladeira debido a un desprendemento de terras, probablemente provocado, preto de [[Cosgaya]] en [[Cantabria]].<ref name=Uria>Erice, Francisco y Uría, Jorge. ''Historia básica de Asturias''. Colección: Biblioteca Histórica Asturiana. Silverio Cañada, Gijón, 1990</ref>
| |||