Arthur Schopenhauer: Diferenzas entre revisións

 

== Ideas filosóficas ==

Na súa obra máis famosa ''[[O mundo como vontade e representación]]'', Schopenhauer afirmaba a [[vontade]] como chave da razón. A súa idea de que sen vontade non hai nada é xeralmente vista como unha expresión clásica do [[pesimismo filosófico]]. É criticado por adoptar e defender unha especie de pesimismo de corte [[romanticismo|romántico]] que entende a vida como sufrimento. Non obstante, conforme á [[filosofía oriental]], en particular o [[budismo]], a súa obra predica a [[salvación]], a entrega, e a anulación do sufrimento na [[contemplación estética]], na [[simpatía]] polos demais, e na vida [[ascese|ascética]]. Neste sentido recoñecía a superioridade do budismo e do [[misticismo]] hindú sobre a [[teoloxía cristiá]] dominante na Europa da súa época.

A súa admiración por [[Kant]] corría en paralelo co desprezo polos [[idealismo|idealistas]] da época. Para el, a representación é a dimensión aparencial da realidade, mais por baixo aparecerá a vontade se se trata de descubrir o que agocha, froito de intuír a vontade propia, irracional na súa propia natureza. A propia vontade non é máis ca un caso da Vontade que invade o mundo (algo así como a entropía da física) e que se manifesta dende os seres inorgánicos ata no ser humano, onde conflúen vontade e representación. A cuestión é que a vontade que busca a súa propia conservación é egoísta, por iso é necesaria a existencia do [[Dereito]] para coutala. O coñecemento da realidade posibilita superar o [[egoísmo]] e simpatizar co resto da Natureza, nunha sorte de [[nirvana|identificación nirvánica]].