Carlos VI, Sacro Emperador Romano-Xermánico: Diferenzas entre revisións

Era o segundo fillo de [[Leopoldo I de Habsburgo|Leopoldo I]], que tivo coa súa terceira muller Leonor Magdalena de Pfalz-Neoburgo. Era, xa que logo, bisneto do rei español [[Filipe III de España|Filipe III]], o cal permitiulle reclamar os seus dereitos á Coroa de España cando esta quedou vacante pola morte ([[1700]]) sen descendencia de [[Carlos II de España|Carlos II]]. O seu educador foi Antonio Florian de Liechtenstein

O Arquiduque representou así ás aspiracións da [[Casa de Habsburgo]] a recuperar a herdanza da súa extinta rama española, enfrontándose aos Borbóns de Francia - que sostiveron a candidatura do que logo sería [[Filipe V de España|Filipe V]] - na [[Guerra de sucesión española]] ([[1701]]-141714), á vez guerra civil e guerra internacional europea.

Trala morte do seu irmán, [[Xosé I de Austria]], recaeron sobre Carlos o Trono de Austria e a Coroa imperial de Alemaña ([[1711]]); ao mesmo tempo, a sorte das armas éralle desfavorable na Península Ibérica, onde os apoios que tiña nos reinos da Coroa de [[Aragón]] non foran suficientes para impedir o triunfo dos Borbóns.

Xa que logo, polo Tratado de Rastatt ([[1714]]) renunciou ao Trono español (que reclamaba desde 1703), obtendo a cambio para Austria importantes concesións territoriais en Italia e os [[Países Baixos]], que recoñecían a súa vitoria na guerra fóra da Península.

Ao non ter herdeiros homes, cambiou a lexislación sucesoria para asegurar o Trono á súa filla [[María Tareixa I de Austria|María Teresa de Austria]] ([[Pragmática sanción|Pragmática Sanción]] de 1713), o que non impediu que, á súa morte, desatásese a Guerra de Sucesión austríaca ([[1740]]-48[[1748]]).

== De Arquiduquearquiduque a Emperadoremperador ==

O falecemento do seu irmán [[José I de Habsburgo|Xosé I]] (1711), permitiulle alcanzar a coroa imperial e, asinado en [[1714]] o [[Tratado de paz de Rastadt, 1714|Tratado de paz de Rastadt]], renunciou ás súas pretensións sobre España e obtivo o ducado de Milán, Nápoles, Mantua, Sardeña (intercambiada con Sicilia en 1718) e os Países Baixos.

Sen herdeiro masculino, con Carlos VI extinguiríase a liña masculina da familia e, para que a súa filla [[María Teresa I de Austria|María Teresa]] herdase os patrimonios territoriais da casa de Habsburgo, promulgou a [[Pragmática Sanción, de 1713|Pragmática Sanción]] de [[1713]], que abolía a [[Lei Sálica]] pola cal, consegue despois de moitos esforzos, ser unha garantía par toda a Europa (porén, desde a chegada da súa filla, María Teresa, ova a comezar a [[Guerra de sucesión de Austria]]).

O seu reino caracterizouse pola Cuadriplícana de [[1718]]-[[1719]], con [[Francia]], [[Inglaterra]] e [[Holanda (rexión)|Holanda]], destinada a facer fracasar a política de Alberoni. Na guerra de [[1716]]-[[1718]] contra os turcos, Austria, grazas ás vitorias do [[Príncipe Eugène]], conquistou o Banat, o norte de [[Bosnia (rexión)|Bosnia]], [[Serbia]] con [[Belgrado]] e unha parte do [[Valachie]], pero volveu perder unha gran parte destes territorios na súa infeliz guerra de [[1736]]-[[1739]].

Realizou unha importante labor reformadora, modernizando o Exército e aumentando os seus efectivos, favorecendo o desenvolvemento económico do país - sobre todo, a industria e a agricultura - e participando no comercio europeo. A política exterior estivo orientada a facer prevalecer o poderío de Austria, o que lle fixo enfrontarse a España en [[1717]]-[[1719]], participar na guerra de sucesión polaca ([[1733]]-[[1738]]) e provocar unha segunda guerra contra os turcos.

Favoreceu en [[1733]] a elección do rei de Polonia, Frederico Augusto contra Estanislao, sostido por Francia; con todo, estivo obrigado polo [[Tratado de Viena, 1735|Tratado de Viena]] de [[1735]] a abandonar a [[Lorena (rexión)|Lorena]] a Estanislao e [[Nápoles]] aos Borbóns de España.

Con [[Hungría]] sempre se mantivo cordial. En [[1713]] convocou áa Dieta húngara comprometéndose ante os seus delegados a gobernar segundo as leis do reino, a respectar os dereitos da nobreza e a velar pola integridade territorial. Respecto dos [[Países Baixos]], Carlos pretendeu gobernalos desde Viena, mediante o Consello Supremo dos Países Baixos, integrado polos [[Flandres|flamengos]] e españois, pero isto non foi aceptado, e en [[1725]] volveu á vella organización tripartita: Consello de Estado, Consello privado e Consello de Finanzas.

A súa morte, acaecida en [[1740]], desencadeou outra guerra dinástica na que participou media Europa malia que a Pragmática Sanción fora recoñecida pola diplomacia internacional.