Atmosfera: Diferenzas entre revisións

En 1972, un equipo de astrónomos Indio, Británico e Americano coa súa base de traballo no [[Observatorio Bosscha]] de [[Indonesia]] anunciaron que viñan de detectar unha tenue atmosfera ó redor do satélite durante unha [[ocultación]], cando a lúa e Xúpiter pasaron fronte a unha estrela.<ref name=Carlson1973>{{cita publicación periódica|autor=Carlson, R.W.|autor2=Bhattacharyya, J.C.; Smith, B.A. e o seu equipo.|título=Atmosphere of Ganymede from its occultation of SAO 186800 on 7 June 1972|revista=Science|ano=1973|volume=53|páxinas=182|url=http://adsabs.harvard.edu/abs/1973Sci...182...53C}}</ref> Eles estimaron que a [[presión superficial]] estaba ó redor de 1&nbsp;[[Bar (unidade)|μBar]] (0.1&nbsp;[[Pascal (unidade)|Pa]]).<ref name=Carlson1973/> Pero en 1979 a ''[[Voyager 1]]'' rexistrou unha ocultación dunha estrela ([[Kappa Centauri|&kappa; Centauri]]) durante o seu sobrevoo do planeta, obtendo resultados diferentes.<ref name=Broadfoot1981>{{cita publicación periódica|autor=Broadfoot, A.L.|autor2=Sandel, B.R.; Shemansky, D.E. e o seu equipo.|título=Overview of the Voyager Ultraviolet Spectrometry Results through Jupiter Encounter|revista=Science|ano=1981|volume=86|páxinas=8259&ndash;8284| url=http://www-personal.umich.edu/~atreya/Articles/1981_Overview_Voyager.pdf|formato=pdf}}</ref> As medicións da ocultación leváronas dentro do espectro do [[ultravioleta]] ''profundo'' cunhas [[lonxitude de onda|lonxitudes de onda]] máis curta que 200&nbsp;[[nanómetros|nm]]; estas medidas eran moito máis sensibles á presenciapresenza de gases cás medidas no [[espectro visible]] do ano 1972. Non se revelou por parte dos datos da ''Voyager'' que existise ningunha atmosfera. O límite superior do número da [[densidade de partículas]] na superficie atopada era de 1,5 x 10⁹ cm⁻³, a cal correspondese cunha presión superficial de menos de 2,5 x 10^&minus;5 μBar.<ref name=Broadfoot1981/> O segundo valor é 5 magnitudes máis pequeno có medido en 1972, indicando cás interpretacións do 1972 eran demasiado optimistas.<ref name=Broadfoot1981/>

A pesar dos datos da ''Voyager'', unha proba dunha tenue atmosfera de [[osíxeno]] en Ganímedes, semellante a da lúa [[Europa (lúa)|Europa]], foi atopada polo [[Hubble Space Telescope|Telescopio Espacial Hubble]] (HST) no ano 1995.<ref name=Hall1998/><ref name=JPLAtmosphere>{{Cita web |url=http://www2.jpl.nasa.gov/galileo/hst7.html|título=Hubble Finds Thin Oxygen Atmosphere on Ganymede |dataacceso=15-01-2008 |obra=Jet Propulsion Laboratory|editor=NASA|data= outubro de 1996}}</ref> O HST ten observado unha ''capa de airglow'' de [[osixeno atómico]] no ultravioleta ''profundo'' en [[lonxitude de onda|lonxitudes de onda]] de 130,4&nbsp;nm e 135,6&nbsp;nm. Esta capa de ''airglow'' é excitada cando o [[osíxeno molecular]] é [[disociación (química)|disociado]] polos impactos dos electróns,<ref name=Hall1998/> proba dunha significativa atmosfera neutral composta principalmente de moleculasmoléculas de O₂. A densidade superficial probablemente ande ó redor de 1,2&ndash;7 x 10⁸ cm^&minus;3, correspondendo cunha presión superficial de 0,2&ndash;1,2 x 10^&minus;5 μBar.<ref name=Hall1998>{{cita publicación periódica|autor=Hall, D.T.|autor2=Feldman, P.D.; McGrath, M.A. e o seu equipo.|título=The Far-Ultraviolet Oxygen Airglow of Europa and Ganymede|revista=The Astrophysical Journal|ano=1998|volume=499|páxinas=475&ndash;481| doi=10.1086/305604| url=http://adsabs.harvard.edu/abs/1998ApJ...499..475H}}</ref><ref group=den>A cifra da densidade superficial e a presión foron calculadas a partir dunha columna de densidades expostas por Hall, e o seu equipo. 1998, asumindo unha escal de altura de 20&nbsp;kms e unha temperatura de 120&nbsp;K.</ref> Estes valores están consonancia cos datos da ''Voyager''<nowiki></nowiki> para o seu límite superior, establecido este rango de medidas o ano 1981. O osixeno non é unha proba de vida, se non que se pensa que este osixeno é producido polo xeo de auga da superficie de Ganímedes, cando este é dividido en [[hidróxeno]] e osíxeno pola radiación, o hidróxeno perdese moito máis rapidamente debido ó seu baixo peso atómico.<ref name=JPLAtmosphere/> A capa de ''airglow'' observada sobre Ganímedes non é espacialmente homoxénea coma no caso de Europa. HST observou dúas manchas brillantes localizadas no hemisferio norte e sur, preto dos ±&nbsp;50° de latitude, o cal é exactamente a fronteira entre o campo liñas abertas e pechadas da magnetosfera de Ganímedes (véxase máis abaixo).<ref name=Feldman2000>{{cita publicación periódica|autor=Feldman, Paul D.|título=HST/STIS Ultraviolet Imaging of Polar Aurora on Ganymede|revista=The Astrophysical Journal|ano=2000|volume=535|páxinas=1085&ndash;1090| doi=10.1086/308889|url=http://adsabs.harvard.edu/abs/2000ApJ...535.1085F|autor2=McGrath, Melissa A.; Strobell, Darrell F. et al.}}</ref> As manchas brillantes son probablemente [[aurora (astronomía)|auroras]] polares, causadas pola precipitación de plasma ó longo do campo de liñas abertas.<ref name=Johnson1997>{{cita publicación periódica |autor=Johnson, R.E.|ano=1997|título=Polar “Caps” on Ganymede and Io Revisited|revista=Icarus| volume=128|número=2|páxinas=469&ndash;471|url=http://adsabs.harvard.edu/abs/1997Icar..128..469J| doi=10.1006/icar.1997.5746}}</ref>