Sinfonía nº 9 (Mahler): Diferenzas entre revisións

Trátase dunha obra puramente orquestral, dividida en catro movementos. Seguía, por tanto, o modelo clásico de [[sinfonía]]. Porén esta obra mostra unha tensión entre estrutura e estilo, propia das últimas obras de Mahler. Esta tensión exprésase a través das novas técnicas musicais atonais, que naqueles momentos estaban desenrolandodesenvolvendo paralelamente [[Arnold Schönberg]] e [[Anton Webern]]. Así, non existe unha tonalidade central que se distribúa uniformemente ó longo da obra, senón que Mahler varía constantemente as notas, buscando unha maior expresividade musical.