Juan Bautista Celma: Diferenzas entre revisións

 

Foi sobriño de [[Juan Tomás Celma]] (1515-1578), tamén pintor e forxador, con quen aprendeu a arte da forxa.

Non se sabe se cumpriu o encargo ou non, pero o proxecto dos púlpitos quedou paralizado. Celma marchou a [[Oviedo]] para rematar outros traballos que tiña empezados e regresou a Galicia en [[1568]] para establecerse definitivamente en Santiago, o que non impediu que fose traballar ocasionalmente a outras cidades galegas e españolas, como Ourense.

 

Na Catedral de Santiago, onde traballou durante máis de 30 anos seguidos, unha das súas primeiras actuacións (1569) foi unha serie de cinco grandes táboas que pechaban os espazos entre as columnas da capela maior. Estaban pintadas polas dúas caras para ser contempladas desde a capela e desde o [[deambulatorio]] e representaban, na cara do altar, escenas da vida e paixón de [[Cristo]], e, na cara do deambulatorio, os misterios gloriosos do [[rosario (cristianismo)|Rosario]]. Hoxe só se conserva parte dunha delas no [[Museo Catedralicio de Santiago de Compostela|Museo da Catedral]], no que se ve un fragmento da [[Resurrección]], por unha cara, e da [[Epifanía]], pola outra. Outra obra súa son as pinturas murais da bóveda e paramentos da capela da Azucena, que representan a ''Exaltación de San Pedro'' e a ''Conversión de San Paulo''.

 

 

Así mesmo é de Celma o busto do papa [[Clemente I, papa|San Clemente]], tamén en bronce, que a Catedral expón na capela das Reliquias.

En [[1604]] deseñou e dirixiu a construción da estrutura metálica que soporta as poleas que permiten o movemento pendular do [[Botafumeiro]], por encargo do arcebispo [[Juan de Sanclemente]]