Antigo Exipto: Diferenzas entre revisións

Ao redor de 1350 a.C., a estabilidade do Imperio parecía ameazado, aínda máis cando [[Akhenatón|Amenhotep IV]] ascendeu ao trono e instituíu unha serie de reformas radicais, que tiveron resultado caótico. Cambiando o seu nome polo de [[Akhenatón]], promocionó a ata entón escura deidade solar [[Atón]] como a deidade suprema, iniciando unha reforma relixiosa tendente ao [[monoteísmo]]. En parte, o monoteísmo de Akhenatón foi un produto abortado do absolutismo real; os vellos deuses desapareceran, pero o rei mantiña -para o seu propio beneficio político- o seu papel tradicional como mediador entre os homes e os desexos do novo deus. O faraón suprimiu o culto á maioría das demais deidades e atacou o poder do templo que fora dominado polos sacerdotes<ref>Aldred (1988) páx. 259</ref> de Amón en [[Tebas, Exipto|Tebas]], a quen vía como corruptos. Ao mover a capital á nova cidade de Akhet-Atón (actual Amarna), Akhenatón fixo oídos xordos aos acontecementos no Próximo Oriente Próximo (onde os hititas, Mitanni e os asirios disputábanse o control) e concentrouse unicamente na nova relixión. A nova filosofía relixiosa implicou un novo estilo artístico, que resaltaba a humanidade do rei por encima da monumentalidade.