Anton van Dyck: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→En Sicilia: ligazón |
→O regreso a Flandres: +ref |
||
Liña 89:
[[Ficheiro:Anthonis van Dyck 052b.jpg|miniatura|esquerda|240px|Sansón e Dalila, 1630.]]
A fama de gran retratista coa que volvera da súa permanencia en Italia, permitiulle entrar ao servizo da [[arquiduque]]sa [[Isabel Clara Uxía]] de [[Habsburgo]], filla de [[Filipe II de España|Filipe II]] e rexente dos Países Baixos.<ref name=Prado /> Pintou un retrato da arquiduquesa polo cal recibiu a cambio unha cadea de ouro. Coa súa entrada na corte, creceu aínda máis a súa fama de retratista. Os que lle encargaban traballos, eran moi numerosos e pertencían ás grandes familias da nobreza de [[Condado de Flandres|Flandres]] e de [[Ducado de Brabante|Brabante]]. Un dos máis importantes traballos da época é o ''[[Retrato de María Luísa de Tassis]]'', que pertencía a unha das familias máis ricas do norte de Europa. A dama aparece confiada, consciente da propia beleza, cun vestido precioso e elaborado.
En setembro de [[1631]] van Dyck recibiu no seu taller á [[Lista de monarcas de Francia|raíña de Francia]] [[María de Médici]], xunto ao seu fillo menor [[Gastón de Orleáns]], no exilio, que se fixeron retratar. A raíña deixou unha narración da súa visita a van Dyck, admitindo que viu na súa colección diversas obras de Tiziano.<ref name="Bodart, p.33">{{Cita Harvard sen parénteses|Brown|1999|p=33}}</ref> De feito, Anton lograra acumular un número consistente de obras de pintores italianos: dezasete de Tiziano, dúas de Tintoretto, tres de [[Jacopo dá Bassano]] e outras, ademais de tres do [[Países Baixos|neerlandés]] [[Antonio Moro]].<ref>{{Cita Harvard sen parénteses|Brown|1999|p=28}}</ref>
| |||