Revisión como estaba o 28 de abril de 2017 ás 18:53 editar Xoio (conversa \| contribucións) 35.622 edicións arranxiño ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 14 de xaneiro de 2018 ás 17:34 editar desfacer HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.319 edicións →‎Sucesión Edición máis nova →
Liña 8: == Sucesión == [[Ficheiro:Imperial_Standard_of_Haile_Selassie_I_of_Ethiopia_(obverse).gif~~\|right~~\|thumb~~\|200x200px~~\|Estandarte imperial (anverso)]] [[Ficheiro:Imperial_Standard_of_Haile_Selassie_I_of_Ethiopia_(reverse).gif~~\|right~~\|thumb~~\|200x200px~~\|Estandarte imperial (reverso)]] Cando morría un monarca calquera parente de sangue varón do emperador podía reclamar a sucesión ao trono: fillos, irmáns, tíos ou curmáns. A práctica favorecía a [[primoxenitura ]] mais non sempre se aplicaba. O sistema desenvolveu dúas formas de controlar a sucesión: a primeira, empregada en ocasión antes do século XX, implicaba pór todos os rivais posíbeis nun lugar seguro, o cal drasticamente limitaba a súa capacidade de convulsionar o Imperio con revoltas ou disputar a sucesión dun herdeiro aparente; o segundo, utilizado con frecuencia crecente, implicaba a selección de emperadores por un consello de oficiais maiores do reino, tanto seculares como relixiosos. Non todas as tradicións etíopes concordan respecto de cando exactamente comezou o costume de encarcerar os rivais ao trono nunha Montaña dos Príncipes. Unha tradición atribúe esta práctica ao rei da dinastía Zagwe Yemrehana Krestos (fl. 11.º século), quen presuntamente recibiu a idea nun soño; Taddesse Tamrat desacredita esta tradición, sostendo que os rexistros dos Zagwe evidencian demasiadas sucesións disputadas para que este fora o caso. Outra tradición, rexistrada por Thomas Pakenham, di que esta práctica é anterior á dinastía Zagwe (que gobernou desde ca. 900 d. C.), e primeiro practicouse en Debre Damo, que foi capturado pola raíña do século XX Gudit, quen entón illou 200 príncipes alí até que morreron; con todo, Pakenham tamén sinala que cando preguntouse ao abade do mosteiro de Debre Damo non coñecía esa historia. Taddesse Tamrat sostén que esta práctica empezou no reinado de [[Wedem Arad]] (1299–1314), após a loita pola sucesión que el cre que hai detrás da serie de reinados breves dos fillos de Yagbe'u Seyon (1285-1294). Unha explicación construtivista sostén que a tradición utilizábas* en ocasións, debilitábase ou decaía ás veces, e ás veces era revivida após algunhas disputas - e que o costume, que comezou en tempos inmemoriais como norma de herdanza común en Etiopía, permitía que todos os parentes varóns tamén herdaran a sucesión das terras da monarquía - o cal porén é contrario á preservación do país indiviso. Os potenciais rivais reais foron encarcerados en Amba Geshen até que Ahmed Gragn capturou ese sitio en 1540 e destruíuno; entón, desde o reinado de Fasilides (1632-1667) até mediados do século XVIII, fórono en Wehni. Os rumores destas residencias de montaña reais foron parte da inspiración para a novela curta de Samuel Johnson, ''Rasselas''. Malia que o emperador de Etiopía teoricamente tiña poder ilimitado sobre os seus asuntos, os seus concelleiros chegaron a xogar un papel crecente no goberno, pois moitos emperadores foron sucedidos por nenos ou por un dos príncipes encarcerados, que só podían deixar con éxito as súa prisión con axuda do exterior. Como resultado, cara a mediados do século XVIII o poder do emperador en gran parte ~~transferíuse~~transferiuse aos seus deputados, como Ras Mikael Sehul de Tigray (ca. 1691 – 1779), quen tivo o poder real do Imperio e puxo e depuxo emperadores a vontade. == Ideoloxía ==

Emperador de Etiopía: Diferenzas entre revisións