Anton van Dyck: Diferenzas entre revisións

Tras a exitosa experiencia xenovesa, van Dyck partiu en febreiro de [[1622]] a [[Roma]], onde permaneceu até agosto dese ano e durante boa parte de [[1623]]. Nesta época pintou o seu [[Autorretrato (van Dyck, San Petersburgo)|autorretrato]] ambientado en San Petersburgo. Acollido favorablemente na Roma pontificia, foi introducido nos mellores ambientes da sociedade; durante a súa segunda permanencia recibiu do [[cardeal]] [[Guido Bentivoglio]] dous importantes encargos, que consistían na realización dunha ''Crucifixión'' e dun retrato de corpo completo do mesmo cardeal. Bentivoglio fora elevado ao cardenalato o ano anterior e era o protector da comunidade flamenga romana, xa que fora [[Nunciatura apostólica|nuncio apostólico]] en [[Bruxelas]] desde [[1607]] até [[1614]].<ref name="Brown, p.20">Brown,{{Cita p.Harvard sen parénteses|Brown|1999|p=20.}}</ref> Ademais do retrato do cardeal Bentivoglio, un dos máis famosos de toda a produción de van Dyck, o novo pintor retratou tamén ao cardeal [[Urbano VIII, papa|Maffeo Barberini]], que logo foi papa co nome de [[Urbano VIII, papa|Urbano VIII]].<ref>Por desgraza o retrato deste cardeal perdeuse.</ref> Deste período son tamén numerosos retratos como os do matrimonio Shirley ([[Retrato de Lady Teresa Shirley]] e [[Retrato de Sir Robert Shirley]]). A diferenza do mestre Rubens, van Dyck non amaba moito o legado antigo de Grecia e Roma, e prefería estudar aos mestres do [[século XVI]]. Testemuño diso é o seu ''Caderno italiano'', diario de esbozos e deseños realizados a partir de grandes obras estudadas durante a súa estadía en Italia.<ref name="Brown, p.20" /> En Roma tivo a oportunidade de observar e copiar as obras mestras dos grandes do [[Renacemento]], que se atopaban principalmente no palacio Ludovisi e na [[Villa Borghese]].