Guerra do Golfo: Diferenzas entre revisións

A chamada '''Guerraguerra do Golfo Pérsico''' ou simplemente '''Guerraguerra do Golfo''' foi a guerra que de [[1990]] a [[1991]] enfrontou a [[Iraq]] e a unha coalición internacional, composta por 34 estados e liderada por [[Estados Unidos de América]], como resposta á invasión e anexión de Iraq do emirato de [[Kuwait]]. Tamén é coñecida como '''Operación Treboada do deserto''', nome da campaña liderada por Estados Unidos para liberar Kuwait. En Iraq, a guerra é con frecuencia chamada simplemente ''Um M'aārak'' ("A nai de tódalas batallas").

Como resposta a estes sucesos, o [[16 de xaneiro]] de [[1991]] unha coalición internacional de 31 países liderada por Estados Unidos e baixo mandato da ONU, iniciou unha campaña militar coa fin de obrigar ó exército invasor a repregarse fóra de Kuwait. Os países integrantes da coalición eran [[Arxentina]], [[Arabia Saudita]], [[Australia]], [[Bangladesh]], [[Bélxica]], [[Canadá]], [[Checoslovaquia]], [[Corea do Sur]], [[Dinamarca]], [[Exipto]], [[Emiratos Árabes Unidos]], [[España]], [[Estados Unidos de América]], [[Francia]], [[Grecia]], [[Hungría]], [[Reino Unido]], [[Italia]], [[Kuwait]], [[Marrocos]], [[Países Baixos]], [[Nova Zelandia]], [[Nixeria]], [[Noruega]], [[Omán]], [[Paquistán]], [[Polonia]], [[Portugal]], [[Qatar]], [[Senegal]] e [[Siria]]. Para a batalla, a coalición lograra reunir un exército de 680.000 homes, 2.000 [[Carro de combate|carros de combate]] e unha frota de 100 barcos de guerra entre os que había seis portaavións, ademais dun impresionante despreguedespregamento aéreo de polo menos 1.800 avións. Cabe destacar que o continxente norteamericano era por moito o máis numeroso con 415.000 soldados dos cales 27.000 eran mulleres.

Inicialmente, a operación aliada recibiu o nome de "Escudo do Deserto" e máis adiante sería rebautizada como "Treboada do Deserto". A campaña iniciouse o 17 de xaneiro cunha serie de bombardeos nos que se utilizaron 100 mísiles cruceiro [[Tomahawk]] disparados dende barcos estacionados en augas do [[Marmar Vermello]] e o [[Golfogolfo Pérsico]]. Algúns dos brancos alcanzados durante os primeiros ataques foron 3 Palacios Presidenciais, o Ministerio de Defensa, a Dirección de intelixencia militar, cinco estacións de teléfono, a ponte Ashudad, o Cuartel xeral do Exército do Aire, unha fábrica de ensamblado de mísiles Scud, a sede do partido ''[[Baath]]'', a sede central da policía, a estación central de televisión e diferentes ministerios. Durante a primeira semana de ataques aéreos, a coalición anunciou que se logrou a destrución de cando menos 350 avións inimigos, mentres que os iraquís afirmaban ter derrubado 60 avións aliados. A coalición únicamente recoñecería a perda de 4 avións e máis tarde daríase a coñecer que unha refinería de ''Khafji'' en Arabia Saudita fora atacada pola [[artillería]] iraquí.

O pánico apoderouse dos habitantes de Israel, pois temían que Saddam Hussein decidise lanzar un ataque químico ou biolóxico en calquera momento. Debido a isto, o goberno de Israel distribuíu máscaras antigás. O día 19 un bombardeo Iraquí causou a morte de 3 persoas e deixou feridas outras 16. Para evitar isto, o exército de Estados Unidos dispuxo a instalación de 6 baterías de anti-mísiles [[Patriot]] en territorio israelí, 2 en Turquía e 21 en Arabia Saudita. A pesar do despreguedespregamento da defensa anti-mísil, isto non impediu que 46 mísiles Scud caesen sobre terrotorio saudita. De feito aínda, ata o día de hoxe, a efectividade dos anti-mísiles Patriot ó longo a Guerra do Golfo é obxecto de debate.