Trío (música): Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Cambio o modelo: Outroshomónimos; cambios estética
m →‎Música académica: Arranxos varios
Liña 4:
== Música académica ==
 
Na [[música de cámara]] o formato de trío comeza a empregarse a partir do [[Música barroca|barroco]] (1600-1750). Nesta época úsase o termo trío en referencia a unha composición para tres partes ou voces, independentemente do número de instrumentos. De feito, a [[sonata a trío]] barroca esta composta para catro instrumentos, dous instrumentos ´[[Melodía|melódicos]] solistas de tesitura aguda (comunmente [[Violín|violínsviolín]]s, [[Frauta|frautasfrauta]]s ou [[Óboe|óboesóboe]]s), acompañados por un continuo ou baixo continuo, formado por dous instrumentos de tesitura grave, un deles melódico ([[viola]], [[violoncello]] ou [[fagot]]) e outro [[Polifonía|polifónico]] ou [[Harmonía (música)|armónico]] ([[clave]], [[arpa]] ou [[laúde]]. Compre resaltar as obras [[Johann Sebastian Bach|Bach]]
 
Durante o período [[Música clásica|clásico]] o continuo vai sendo gradualmente substituído por un novo instrumento, o [[piano]], de xeito que o [[trío para piano]] ([[violín]], [[violoncello]] e [[piano]]) pasa a ser a forma predominante, aínda que tamén houbo outros formatos, como o [[trío de corda]] ([[violín]], [[viola]] e [[violoncello]]). Ao longo do [[Música clásica|clasicismo]] obsérvase unha progresiva tendencia a equiparar o papel de cada instrumento, potenciando o carácter conversacional da [[música de cámara]]. Destacan as obras de [[Joseph Haydn|Haydn]], [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] ou [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]]