Estevo II, papa: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
engado contidos desde o homónimo en inglés, retiro marcador de uso |
||
Liña 1:
{{Eclesiástico
|nome = Estevo II
Liña 48 ⟶ 47:
'''Estevo II (III)''' foi o 92º papa da [[Igrexa Católica]], e o seu pontificado durou dende o [[26 de marzo]] de [[752]] até a súa morte, o [[26 de abril]] do [[757]].<ref>{{Cita web|url=https://w2.vatican.va/content/vatican/es/holy-father/stefano-ii--iii.html|páxina-web=vatican.va|título=Esteban II|dataacceso=4 de decembro de 2017}}</ref><ref>Biagia Catanzaro, Francesco Gligora, ''Breve Storia dei papi, da San Pietro a Paolo VI'', Padova 1975, p. 84</ref> Sucedeu ao [[Zacarías, papa|Zacarías]] trala morte do papa-electo [[Estevo, papa electo|Estevo]] (algunhas veces visto como Estevo II). Estevo II marca o paso histórico entre o [[Papado bizantino]] e o [[Papado franco]].
Este papa pasou á historia como o fundador dos [[Estados Pontificios]]. Trala intervención da súa antecesor [[Zacarías, papa|Zacarías]] no ascenso de [[Pipino o Breve]] como rei dos [[pobo franco|francos]], e habendo sido o propio Estevo II quen lle coroou en [[754]],De feito foi a primeira vez que un pontífice cruza os Alpes para quedarse nunha corte xermánica. o novo monarca non puido negarse a auxiliar ao papa cando este viuse ameazado polo lombardo [[Astolfo]] que se dispoñía a atacar [[Roma]]. Non só lle prestou asistencia militar en dúas ocasións ([[754]] - [[756]]) senón que na segunda delas entregoulle boa parte dos territorios gañados aos lombardos, tales como [[Rávena]] e a [[Pentápole]]. Estas comarcas unidas á cidade de Roma e a súa contorna, xa pertencentes aos papas con anterioridade, deron orixe aos Estados Pontificios. Como agradecemento á xenerosidade de Pipino, Estevo II proclamoulle «Patricio dos romanos».
== Traxectoria ==
=== Aliñación con Constantinopla ===
No ano [[751]], o rei [[Lombardía|lombardo]] [[Aistulfo]] capturou o [[Exarcado de Rávena]], e puxo a súa atención no [[Ducado de Roma]].<ref name="ce">[http://www.newadvent.org/cathen/14288c.htm Mann, Horace. "Pope Stephen (II) III." The Catholic Encyclopedia] Vol. 14. New York: Robert Appleton Company, 1912. 12 de setembro de 2017</ref>
As relacións foron moi tensas durante o século VIII entre o papado e os emperadores bizantinos polo apoio da [[dinastía Isauriana]] á iconoclastia. Do mesmo xeito, manter o control político sobre Roma pasou a ser insostible xa que o propio [[Imperio Bizantino]] estaba sucumbindo baixo o [[Califato Abbasí]] polo sur e polos [[Protobúlgaros|búlgaros]] polo noroeste. Bizancio non podía mandar tropas, e o emperador Constantino V, en resposta as sucesivas peticións de auxilio do papa, só podía ofrecerlle a seguridade de actuar segundo a antiga política bizantina, volver a outra tribo xermánica na contra dos lombardos.<ref>[http://www.newadvent.org/cathen/14257a.htm Schnürer, Gustav. "States of the Church." The Catholic Encyclopedia] Vol. 14. New York: Robert Appleton Company, 1912. 12 de setembro de 2017</ref>
=== Alianza cos Francos ===
Estevo dirixiuse a [[Pipino o Breve|Pipino]], o recentemente coroado [[rei dos Francos]] (quen tamén derrotara recentemente aos musulmáns)<ref>{{cite book|author1=David Gress|title=From Plato to NATO: The Idea of the West and Its Opponents|date=11 de maio de 2010|publisher=Simon and Schuster|location=Preface|isbn=9781439119013|quote=Traspasou a súa aliñación política do imperio ao rei dos Francos, quen vivía ao norte dos Alpes, e recentemente rexeitara aos musulmáns que estaban invadindo desde España...}}</ref> e incluso viaxou a [[París]] para rogar axuda en persoa contra os lombardos e os musulmáns.<ref>{{cite book|author1=Peter O'Brien|title=European Perceptions of Islam and America from Saladin to George W. Bush|date=23 Dec 2008|publisher=Palgrave Macmillan|isbn=9780230617803|page=24}}</ref> O [[6 de xaneiro]] de [[754]], Estevo consagrou de novo a Pipino como rei. A cambio, Pipino asumiu a misión de protexer á Igrexa e puxo os seus esforzos en deter aos lombardos, así como en reducir o poder musulmán en [[Al-Ándalus]].<ref>{{cite book|author1=Sampie Terreblanche|title=Western Empires, Christianity and the Inequalities between the West and the Rest|date=30 Sep 2014|publisher=Penguin UK|location=Europes industrialisation|isbn=9780143531555}}</ref>
Pipino invadiu
=== Ducado de Roma e Estados Pontificios ===
{{VT|Ducado de Roma|Estados Pontificios}}
Antes da alianza de Estevo II con Pipino, Roma foi constituída como a cidade central do [[Ducado de Roma]], que compoñía un dos dous distritos do [[Exarcado de Rávena]], xunto coa propia Rávena. . En [[Quierzy]] os nobres francos finalmente deron o seu consentimento para a campaña en Lombardía.<ref name="ce"/> A tradición católica romana asegura que entón alí Pipino asinou a promesa de dar á Igrexa certos territorios que serían requisados aos lombardos, e que serían entregados posteriormente aos [[Estados Pontificios]]. Este documento coñecido como a [[Doazón de Pipino]], non se conserva, pero existen fontes da época que se refiren a el.
Estevo unxiu a Pipino como rei dos Francos<ref name="ce"/> na [[Basílica de San Denís]], nunha cerimonia que foi evocada na coroación dos reis franceses ata o derrubamento do [[Antigo Réxime]] en [[1789]].
Pipino confirmou a súa doazón en Roma no ano 756, e no [[774]] [[Carlomagno]] confirmou a doazón do seu pai.<ref>Pierre Riche, ''The Carolingians: A Family Who Forged Europe'', transl. Michael Idomir Allen, (University of Pennsylvania Press, 1993), 97.</ref>
▲Pipino invadiu [[Italia]] dúas veces para resolver o problema aberto polos longobardos, asignando o territorio entre Roma e Rávena ao Papado, mais deixou ao rei longobardo en poder do seu reino.
== Notas ==
| |||