Fago lambda: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
*Atemperar > temperar |
|||
Liña 37:
[[Ficheiro:MANXYZ permease Step 10.jpg|miniatura|350px|dereita|Entrada do ADN do fago lambda na membrana celular usando a manosa PTS permease (que é un sistema de transporte de azucres) como mecanismo de entrada no citoplasma.]]
Liña 162 ⟶ 164:
[[Ficheiro:Phage Lambda SwitchStates.jpg|miniatura|200px|upright=1.5|Estado transcricional das rexións promotoras P<sub>RM</sub> e P<sub>R</sub> durante un estado lisoxénico comparado cun estado lítico temperán inducido.]]
A indución clásica do lisóxeno implicado (a bacteria) facíase irradiando as células infectadas con luz [[ultravioleta]] (UV).<ref name=Brock/> En calquera situación na que o lisóxeno sofre danos no ADN ou na que a [[resposta SOS]] do hóspede se estimula dalgún outro xeito, prodúcese a indución.
# A célula hóspede, que contén o xenoma do fago dormente, experimenta danos no ADN debido a un
# A proteína celular [[RecA]] detecta os danos no ADN e queda activada. Convértese en RecA*, unha co[[protease]] altamente específica.
# Normalmente RecA* únese a [[LexA]] (un [[represor]] da transcrición), activando a actividade de autoprotease da LexA, a cal destrúe o represor LexA, permitindo a produción de proteínas para a [[reparación do ADN]]. En células lisoxénicas, esta resposta é desviada, e RecA* estimula a autoclivaxe de cI. Isto débese a que cI imita a estrutura de LexA no sitio de autoclivaxe.
| |||