Leonardo da Vinci: Diferenzas entre revisións

A pesar da relativa toma de conciencia e a admiración que Leonardo espertou como científico e inventor nos últimos anos, a súa fama descansou sobre as súas creacións como pintor de varias obras, autenticadas ou que se lle atribúen, e que foronson consideradas grandes obras mestras do patrimonio universal.<ref>Desde a década de 1490, Leonardo xa foi descrito como un pintor "divino". {{Cita libro|título=Leonardo da Vinci |autor=Daniel Arasse |páxinas=11-15}}</ref>

As súas pinturas son soadas. Por unha banda, foron copiadas e imitadas polos estudantes, e por outra foron o centro de debate e controversia entre os especialistas. Entre as calidades, cabe destacar as técnicas pictóricas innovadoras que empregou, o sentido da composición e o uso sutil dos [[sfumato|''sfumatos'']] de cores, o coñecemento profundo da anatomía humana e animal, da botánica e a xeoloxía, a utilización que facía da luz, o interese pola fisionomía, a capacidade de reflectir a forma en que os humanos utilizan o rexistro das emocións e as expresións xestuais. Dominaba sobre todo a técnica do ''sfumato'' e a combinación de sombras e luces. Todas estas calidades aparecen reunidas en obras como ''A Gioconda'', hoxe en día no [[museo do Louvre]] de París, ''[[A Última Cea (Leonardo)|A última cea]]'', outro dos cadros emblemáticos de Leonardo, fresco en parede que foi mutilado pola apertura dunha porta no refectorio onde está situado, e ''A Virxe das rochas'', actualmente na [[National Gallery]] de Londres.<ref>Estas calidades de Leonardo discútense na obra de Frederick Hartt, ''A History of Italian Renaissance Art'', pp.387-411.</ref>

Nos seus debuxos e pinturas introduce unha concepción innovadora en relación á perspectiva.<ref>{{Cita libro|autor=Daniel Arasse. ''|título=Leonardo da Vinci''. |editor= Hazan, |ano=2002, páx.|páxina= 303. |id=ISBN 2-85025-825-3}}</ref> El consideraba que as artes pictóricas forman parte dunha ciencia e tiña moito interese polos fundamentos científicos e o control racional da pintura.<ref>''Léonard de Vinci'', Daniel Arasse, [[2002]], ISBN 978-2-85025-825-1. Ed. Hazan. páx. 266</ref> Pero a utilización, a miúdo suposta, do [[Número áureo|número de ouro]] na súa obra non foi verificada.<ref>Marguerite Neveux. ''Le nombre d'or, radiographie d'un mythe'', capítulo 1, Ed. leva Seuil, 1995</ref> O seu traballo sobre as proporcións no debuxo do ''[[Home de Vitruvio]]'', limítase ao uso de fraccións de [[número enteiro|enteiros]].<ref>Marco Lucio Vitruvio Polión, [http://www.anarkasis.net/Vitruvio/index.htm#2398 Arquitectura], libro III, capítulo I {{es}}</ref>