|
[[Image:300px-Antonio Meucci.jpg|thumb|right|200px|Antonio Meucci]]
'''Antonio Santi Giuseppe Meucci''' ([[Florecia]], [[13 de abril]] de [[1808]] — [[Nova IorqueYork]], [[18 de outubro]] de [[1889]]) foi un inventor [[Italia|italiano]], coñecido como o creador do [[telefonoteléfono]]. Estudou na [[Academia de Belas Artes]] da capital de [[Toscana]], traballando posteriormente como empregado da alfándega e como técnico de escenarios no [[Teatro da Pergola]], onde coñeceu á súa futura esposa, Ester Mochi.
Estudou [[engeñeríaenxeñería química]] e [[engeñeríaenxeñería industrial]]. Foi preso entre [[1833]]-[[1834]] por participar no movemento de liberación italiano. Casou no diadía [[7 de agosto]] de 1834 con Ester Mochi. Despois foi acusado de participar na conspiración do Movemento de Unificación Italiana e foi preso novamente, durante tres meses.
En Outubro de [[1835]] Meucci e a súa muller deixaron Florencia para nunca máis voltar. Emigraron para o continente americano, parando primeiro en [[Cuba]] onde Meucci aceptou un emprego no Gran Teatro de Tacon na [[Habana]]. En [[1850]], Meucci e a súa muller emigraron para os [[Estados Unidos]], e chegaron a [[Clifton]] (en [[Staten Island]], perto da cidade de Nova Iorque) onde Meucci viveu o resto da súa vida.
En 1856 Meucci construíu un telefonoteléfono eletromagnético para conectar o seu escritorio co seu cuarto localizado no segundo andar, por causa do [[reumatismo]] da súa esposa.
Pero , debido a dificuldades financeiras, Meucci apenas conseguiu pagar a patente da súaasúa invención. Acabou vendendo o prototipo do telefonoteléfono a [[Alexander Graham Bell]], que en 1876 o patentou como invención súa. Meucci denunciouno, mais acabou falecendo durante o xuizo e o caso foi encerrado.
Así, Bell foi considerado durante moitos anos como inventor do telefonoteléfono, mais o traballo de Meucci foi recoñecido postumamente o [[11 de xuño]] de [[2002]] cando o [[CongrssoCongreso dos Estados Unidos]] aprobou a resolución NoNº. 269 na cal se recoñeceu que o inventor do telefono foi, na realidade, Meucci e non Alexander Graham Bell.
| 
