Simeón de Durham: Diferenzas entre revisións

A primeira é unha historia da comunidade de monxes de Durham (que veu de Lindisfarne) desde a súa fundación no ano 1096, e é, con diferenza, o máis importante traballo de Simeón. Foi escrito entre 1104 e 1107. Esta tarefa, imposta polos seus superiores, foi para demostrar a continuidade da comunidade de Durham, a pesar das interrupcións que supuxeron para a vida monástica os ataques [[Viquingo|viquingos]] e as guerras de [[Guillerme I de Inglaterra|conquista normanda]] en diferentes períodos. Simeón tentou xustificar a expulsión de Guillerme de Saint-Calais da comunidade de Durham en 1083, co fin de dar sentido á súa substitución por un grupo de monxes beneditinos chegou de Wearmouth e Jarrow. Como anteriores escritores de Durham, Simeón atopa a continuidade histórica entre as principais etapas de desenvolvemento da comunidade pola presenza constante do seu patrón, san. [[Cuthbert de Lindisfarne|Cuthberht]]. Os milagres realizados en nome de Cuthberht durante o último período [[Heptarquía anglosaxoa|anglosaxón]] foron especialmente extravagantes, e Simeón engancha ao lector relatando algúns deles, como o milagre das tres ondas<ref>Dise que san Cuthberht transformou unha parte do [[mar de Irlanda]] en sangue para evitar que os que lle tiñan devoción levasen as súas reliquias fóra de [[Inglaterra]]. ''Libellus'' II.11</ref>, a fundación de Durham <ref>Dise que o corpo de san Cuthberht, mentres o trasladaban por Inglaterra nunha carreta, se negou a continuar a viaxe, para indicar a súa vontade de permanecer en Durham. ''Libellus'' III.1</ref> e algunhas curiosas mortes dos inimigos do santo.