Revisión como estaba o 5 de xullo de 2017 ás 22:23 editar Miguelferig (conversa \| contribucións) 241.989 edicións →‎Outros artigos: corrixo a ligazón ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 22 de novembro de 2017 ás 06:41 editar desfacer Suarez ruibal (conversa \| contribucións) 2.391 edicións →‎Historia Etiquetas: edición desde un dispositivo móbil Edición feita a través da aplicación móbil Edición máis nova →
Liña 15: == Historia == [[Ficheiro:Crab Nebula pulsar x-ray.jpg\|miniatura\|Pulsar da Nebulosa do Cangrexo]] O primeiro astrónomo en falar de estrelas escuras foi o crego e astronomo John Michell (1724-1793) que propuxo nun artigo publicado no ano 1783 publicado nas ''"Philosophical Transactions of the Royal Society of London"'' <ref>{{Cita libro\|título=Historia del Tiempo\|apelidos=Hawking\|nome=Stephen\|editorial=Alianza Editorial\|ano=1990\|ISBN=84-206-3971-0}}</ref> que se a gravidade dunha estrela fose maior que a velocidade de escape da luz esta non poderia sair nunca da estrela o que daría lugar a unha estrela negra. O astrónomo e matemático francés Pierre-Simón de Laplace no ano 1795 chegou a mesma conclusión sinalando que é consonte a gravidade de Newton. Ámbolos dous pensadores consideraban que a velocidade da luz podia frearse consonte a física clásica.<ref>{{Cita web\|url=http://www.narit.or.th/en/files/2009JAHHvol12/2009JAHH...12...90M.pdf\|apelidos=Montgomery\|nome=Colin\|apelidos2=Orchiston\|nome2=Wayne\|apelidos3=Whittingham\|nome3=Ian\|páxina-web=\|título=MICHELL, LAPLACE AND THE ORIGIN OF THE BLACK HOLE CONCEPT\|data-acceso=3 de xaneiro de 2017\|formato=pdf}}</ref> Coa chegada da concepción cuántica da luz (a dualidade onda partícula do fotón), da teoría da relatividade xeral (velocidade da luz coma unha constante básica da natureza, o espazo tempo como unha entidade cuatridimensional e a gravidade como unha curvatura), e da física da fusión nuclear (o que permitiu descubrir a secuencia básica da produción de enerxía das estrelas ata o esgotamento do combustible estelar, as supernovas) permitiu desenvolver o marco teórico actual sobre a existencia de buratos negros. O termo burato negro para referirse a estes obxectos astrofisicos foi usado por primeira vez polo físico teórico norteamericano John Archivald Weller (1911-2008) no ano 1969. Liña 21: [[Nebulosa do Cangrexo\|Catro]] descubrimentos astronómicos viñeron a confirmar a existencia dos buratos negros: [[Ficheiro:Chandra image of Cygnus X-1.jpg\|miniatura\|Sistema binario estrela-burato negro Cygnus X1.]] - O descubrimento do pulsar NP0532 no centro da [[Nebulosa do Cangrexo\|nebulosa do Cangrexo (]]<nowiki/>remanente da supernova de 1054) por Jocelyn Bell Burnell e Tony Hewish (a estrela ten 30 km de diámetro e ~~xeñera~~xera un pulsar cada 33 milisegundos) e os traballos posteriores para explicar o que era un pulsar, o que deu lugar ao descubrimento de que a enerxía da rotación da [[estrela de neutróns]] é a fonte do período do pulsar (a emisión de chorros periódicos de radiación electromagnética na frecuencia das [[ondas de radio]], na dos [[raios X]] e na dos [[Radiación gamma\|raios gamma]]), o que serviu para comezar establecer a secuencia de eventos posteriores ás supernovas de estrelas masivas. - O descubrimento de brotes de raios gamma (GRBs consonte o seu acrónimo en inglés). O descubrimento tivo lugar en 1967 polos satélites militares Vela dos Estados Unidos, que estaban adicados á detección de explosións nucleares terrestres que vulnerasen o tratado americano-soviético de prohibición parcial de ensaios nucleares de 1963. Os datos foron desclasificados nos anos 70, e non poideron ser correctamente interpretados ata a década de 1990, aínda hoxe se debate sobre o mecanismo concreto de emisión dos GRBs, entre posibles eventos en estrelas de neutrons, magnetares e buratos negros, e nos sistemas binarios destes obxectos estelares.

Burato negro: Diferenzas entre revisións