Sacarina: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Manudosde (conversa | contribucións)
Manudosde (conversa | contribucións)
Liña 9:
 
==A polémica==
Dende que comezou o seu uso, a sacarina veuse sometida a ataques por razóns de tipo económico, ó provocar co seu uso a diminución do consumo de azucre, así como polo seu posible efecto sobre a saúde dos consumidores. Nos anos setenta varios grupos de investigadores indicaron que doses altas de sacarina (5% do peso total da dieta) eran capaces de inducir a aparición de [[cáncercancro de vexiga]] nas ratas.
 
A sacarina non é mutáxena. O seu efecto na [[vexiga]] das [[rata]]s prodúcese mediante unha irritación continua deste órgano debido ós cambios na composición global da urina que, entre outros efectos, dan lugar a cambios no [[pH]] e a formación de precipitados minerais. O ataque continuo ten como resposta a proliferación celular para reparar los danos, e nalgúns casos esta proliferación queda fora de control e da lugar á produción de tumores. É interesante constatar que o efecto de formación de precipitados na urina das ratas debe se en gran parte ou na súa totalidade ó sodio que conten a sacarina, xa que a forma libre ou a sal de calcio non producen este efecto.
 
La sacarina non é pois [[carcinóxena]] por si mesma, senón a través de seu efecto como desencadeante dunha agresión fisicoquímica á vexiga da rata, que induce a proliferación celular. Con concentracións na dieta (as utilizadas realmente polas persoas) nas que non exista absolutamente ningunha posibilidade de que se produza esta agresión á vexiga, o risco non será moi pequeno, senón simplemente nulo.
Estudios epidemiolóxicos levados a cabo en USA, Gran Bretaña, Xapón, Dinamarca, en persoas que consumían sacarina dende facía moitos anos, non encontraron unha incidencia de cánceres máis elevada que na poboación normal.
 
A sacarina non é mutáxena. O seu efecto na [[vexiga]] das [[rata]]s prodúcese mediante unha irritación continua deste órgano debido ós cambios na composición global da urina que, entre outros efectos, dan lugar a cambios no [[pH]] e a formación de precipitados minerais. O ataque continuo ten como resposta a proliferación celular para reparar losos danos, e nalgúns casos esta proliferación queda forafóra de control e da lugar á produción de tumores. É interesante constatar que o efecto de formación de precipitados na urina das ratas debe se debe en gran parte ou na súa totalidade ó sodio que contencontén a sacarina, xa que a forma libre ou ao sal de calcio non producen este efecto.
 
LaA sacarina non é pois [[carcinóxena]] por si mesma, senón a través dedo seu efecto como desencadeante dunha agresión fisicoquímica á vexiga da rata, que induce a proliferación celular. Con concentracións na dieta (as utilizadas realmente polas persoas) nas que non exista absolutamente ningunha posibilidade de que se produza esta agresión á vexiga, o risco non será moi pequeno, senón simplemente nulo.
EstudiosEstudos epidemiolóxicos levados a cabo en USA, Gran Bretaña, Xapón, Dinamarca, en persoas que consumían sacarina dende facía moitos anos, non encontraron unha incidencia de cáncerescancros máis elevada que na poboación normal.
 
==A sacarina en outros países==