Pedro II do Brasil: Diferenzas entre revisións

Pouco despois do seu retorno ó Brasil Pedro II tivo que facer fronte a unha crise inesperada. O clero brasileiro levaba moito tempo falto de persoal, cunha baixa disciplina e educación, o que deu lugar a unha perda de respecto xeralizadoxeneralizado pola [[Igrexa católica]].{{sfn|Barman|1999|p=254}}{{sfn|Carvalho|2007|p=151}} O goberno imperial embarcárase nun programa de reformas para tratar de resolver estas deficiencias.{{sfn|Barman|1999|p=254}} O [[catolicismo]] era a relixión do estado e o goberno exercía bastante control sobre os asuntos da Igrexa, pagando os salarios clericais, designando ósos cregos das parroquias, nomeando [[bispo]]s, ratificando [[Bula|bulas papais]] e supervisando seminarios.{{sfn|Barman|1999|p=254}}{{sfn|Carvalho|2007|p=150}} Na procura dunha reforma, o goberno seleccionou a bispos que satisfacían os seus criterios para a educación e que estaban a favor destas novas reformas e adaptacións morais.{{sfn|Barman|1999|p=254}}{{sfn|Carvalho|2007|p=151}} Porén, a medida que homes máis preparados comezaban a entrar nas filas clericais, o resentimento do control gobernamental sobre a Igrexa foi en aumento.{{sfn|Barman|1999|p=254}}{{sfn|Carvalho|2007|p=151}}

Os bispos de [[Olinda]] e [[Belém, Pará|Belém]] (nas provincias de [[Pernambuco]] e [[Pará]] respectivamente) eran dous membros da nova xeración de ferventes cregos brasileiros cunha boa educación. Estaban influenciados polo [[ultramontanismo]] que se espallara entre os católicos durante este período, e no ano 1872 ordenaron a expulsión dos [[Masonaría|masóns]] das [[Sodalidade|irmandades laicas]].{{sfn|Barman|1999|pp=255–256}}{{sfn|Carvalho|2007|p=153}}{{sfn|Lira 1977, Vol 2|pp=205–206}} Mentres que a Masonaríamasonaría europea adoitaba tender cara ó [[ateísmo]] e ó [[anticlericalismo]], isto era diferente no Brasil, onde era máis común ser membro de ordes masónicas —aínda que o propio Pedro II non era un masón.{{sfn|Barman|1999|pp=255–256}} O goberno liderado por José Paranhos tentou en dúas ocasións persuadir ósos bispos para que derogaranderogasen a orde, pero estes rexeitaronrexeitárono. Isto provocou que foranfosen levados a xuízo e condenados pola Corte Superior de Xustiza do Brasil. En 1874 foron sentenciados a catro anos de [[traballos forzados]], aínda que o emperador conmutou esta pena cunha de prisión soamente.{{sfn|Barman|1999|p=257}}{{sfn|Carvalho|2007|p=152}}{{sfn|Lira 1977, Vol 2|p=208}}

Pedro II xogoutivo un papel decisivo coa súa decisión de apoiar de forma inequívoca as accións do goberno.{{sfn|Barman|1999|pp=257–258}}{{sfn|Carvalho|2007|p=153}}{{sfn|Lira 1977, Vol 2|p=212}} Era un concienciudo adherente do catolicismo, ó que consideraba un factor para o avance de importantes valores civilizadores e cívicos. Malia que evitaba calquera cousa que se puidese considerar pouco ortodoxa, sentíase libre de pensar e actuar de forma independente.{{sfn|Barman|1999|p=253}} O emperador aceptaba novas ideas, como a [[teoría da evolución]] de [[Charles Darwin|Darwin]], da que afirmou: "As leis que [Darwin] descubriu glorifican o Creador".{{sfn|Besouchet|1993|p=34}} Era moderado nas súas crenzas relixiosas, pero non aceptaba a falta de respecto á lei civil e á autoridade do goberno.{{sfn|Barman|1999|p=92}}{{sfn|Carvalho|2007|p=153}}{{sfn|Lira 1977, Vol 2|p=213}} Nunha conversa co seu xenro díxolle: "[O goberno] ten que asegurarse de que a constitución sexa obedecida. Nestes procedementos non hai desexo de protexer áa Masonaríamasonaría; máis ben o obxectivo de defender os dereitos do poder civil".{{sfn|Barman|1999|p=257}} A crise quedou resolta en setembro de 1875 cando o emperador aceptou outorgarlles a plena amnistía ós bispos e a [[Santa Sede]] anulou os interditos.{{sfn|Barman|1999|p=270}}{{sfn|Lira 1977, Vol 2|p=208}}{{sfn|Carvalho|2007|p=156}}