Revisión como estaba o 10 de novembro de 2017 ás 20:42 editar Jglamela (conversa \| contribucións) 41.144 edicións →‎Conclusión da guerra: Arranxos ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 18 de novembro de 2017 ás 12:45 editar desfacer Jglamela (conversa \| contribucións) 41.144 edicións →‎Abolicionismo no trono: Evito repetición de palabras Edición máis nova →
Liña 126: En 1870 había poucos brasileiros que se opuxesen á escravitude, e aínda menos que a condenasen abertamente. Pedro II, que non posuía escravos de seu, era un das poucas figuras públicas que se opoñía á escravitude.{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=189}}{{sfn\|Barman\|1999\|p=194}}{{sfn\|Olivieri\|1999\|p=44}} A abolición desta era un tema delicado, xa que o uso de escravos estaba moi estendido, tanto por parte dos ricos coma dos máis pobres.{{sfn\|Olivieri\|1999\|p=43}}{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=130}} Pedro II procurou darlle fin a esta práctica de forma gradual para aliviar o posible impacto que isto tería na economía nacional.{{sfn\|Lira 1977, Vol 2\|p=161}}{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=131}}{{sfn\|Lira 1977, Vol 3\|p=29}} Sen autoridade constitucional para intervir de forma directa na abolición da escravitude, o emperador precisaría de tódalas súas habilidades para convencer, influenciar e conseguir apoios entre os políticos para o seu obxectivo.{{sfn\|Barman\|1999\|p=210}}{{sfn\|Carvalho\|2007\|pp=132–136}} O seu primeiro movemento neste ámbito xa tivera lugar en 1850, cando ameazara con abdicar se a [[Asemblea Xeral]] non declaraba ilegal o comercio de escravos polo [[océano Atlántico\|Atlántico]].{{sfn\|Olivieri\|1999\|p=44}}{{sfn\|Lira 1977, Vol 1\|p=166}} Unha vez foi despachada a cuestión da entrada de escravos dende alén do mar, Pedro II centrou a súa atención a comezos dos anos 1860 na eliminación da fonte de escravos que quedaba: a condición de escravitude dos fillos dos propios escravos.{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=132}}{{sfn\|Lira 1977, Vol 2\|p=162}} Naquel momento creárase un borrador de lei baixo a súa iniciativa, pero o conflito co Paraguai atrasou o debate desta proposta na Asemblea Xeral.{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=132}}{{sfn\|Lira 1977, Vol 2\|p=162}}{{sfn\|Schwarcz\|1998\|p=315}} Pedro II avogou abertamente pola erradicación gradual da escravitude no [[discurso dende o trono]] de 1867.{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=134}} Recibiu fortes críticas por esta declaración, algo que foi ~~criticado~~definido como un "suicidio nacional".{{sfn\|Schwarcz\|1998\|p=315}}{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=133}}{{sfn\|Lira 1977, Vol 2\|p=164}} Os críticos argumentaron que "a abolición era o seu desexo persoal e non o da nación".{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=136}} De forma consciente Pedro ignorou o dano político á súa imaxe e á monarquía provocado por este apoio á abolición.{{sfn\|Barman\|1999\|pp=224–225}} Eventualmente promulgouse unha proposta por medio do primeiro ministro [[José Maria da Silva Paranhos]], que se aprobou co título de ''Lei de Nacemento Libre'' o 28 de setembro de 1871, baixo a que tódolos fillos de mulleres escravas nados a partir desa data pasarían a considerarse persoas libres.{{sfn\|Carvalho\|2007\|p=136}}{{sfn\|Lira 1977, Vol 2\|p=170}}{{sfn\|Barman\|1999\|p=238}} === Viaxes a Europa e África do norte ===

Pedro II do Brasil: Diferenzas entre revisións